Yaşanmışlıklar/Sterek

『Dolunay』

---

İyi okumalar😘

---

Gece'nin bir yarısı uyandığım da saat sabah beş'e geliyordu, bir daha da yatamamıştım zaten yatakta dört dönüp durdum ta ki sabah alarmım çalana kadar sonrasın da zaten her zaman yaptıklarımı yapıp aşağı indim.

Babam, Derek olayından sonra benle pek konuşmaya fırsatı yakalayamamıştı. Scott'sa bana sürekli özür mesajı atıp duruyordu, daha kendini kontrol edemediğini biliyordum ama bu bana öyle davranacağı anlamına gelmiyordu.

Yaşanan olayların üstünden sadece bir gün geçmişti ve ne yazık ki okula gitmem gerekiyordu, mutfağa gidip kahvaltımı yaptım.

Evde tek başımaydım muhtemelen babam iş yerinde sabahlamıştır, hızla pis bulaşıkları makinaya attım ve evden çıkmadan önce üstümü değiştirmeyi ihmal etmedim.

Jeep'ime bindim ve okula sürdüm, Scott'la bu dolunay işini halletmemiz gerekiyordu.

Bugün hava güneşliydi ne kadar yağmuru sevsem de bu günlere de hayır diyemiyordum, değişik biriydim.
Okula vardığım da Scott'ı aramaya koyuldum ama bulamayınca birilerine sormayı akıl ettim, çünkü hiç bir yerde gözükmüyordu.

Bir kaç kişi tanımamış, bir kaç kişiyse görmediğini söylemişti. Sonunda boş bir sınıfın içinden geçerken sesler duymaya başladım sınıf kapısının cam alanın'dan bakmaya karar verdim.

Gördüğüm şeyle yerim de dona kaldım. Resmen aşık olduğum kız en yakın arkadaşımla yiyişiyordu, o an kendimi o kadar çaresiz ve o kadar kötü hissettim ki sanki nefes alamıyor gibiydim.

Siktir, panik atağım mı? Şuan mı? Sırası mı?

Kendime gelmek için derin nefesler almaya çalıştım, o sıradaysa oradan hızla uzaklaşmaya başladım. Bir kişi 'iyi misin?' gibi kelimeler kurdu ama onları yani olanları kavrayamıyordum. Bir kaç tökezlemenin ardından okuldan çıktım, yalnız kalmaya ihitiyacım vardı. Okula girdiğim gibi hızla çıkmam bir olmuştu, ne yapacağımı bilmiyordum telefonumu cebimden çıkarıp babam'ın numarasını tuşladım.

Bir iki çalıştan sonra açıldı,

"Stiles bir sorun mu? Var." Hala derin nefesler alıp veriyordum başka şeyler düşünmem gerekiyordu.

"S-seni merak ettim."

"Oğlum bir sorunun varsa söyle." Aklıma ilk gelen kişi Derek olmuştu.

"Yanına g-gelebilir miyim?" Hala şerif departmanın da olmasını umut ediyordum, kısa bir süre babam'dan ses gelmeyince kabul etmiyecek sanmıştım.

"Elbette gel, bekliyorum iş yerindeyim." Görmese bile hızla kafamı salladım ve anlayacağı şekilde kelimeleri ağızımda geveledim.

Jepp'ime bindiğim de düşüncelerim sadace Derek ve babamdaydı. Farklı düşünceler beynimi istila ederken biraz da olsa sakinleşmiştim, camı hafifçe araladım ve içeri hava girmesini sağladım.

Hala aklım almıyordu. Dostum, kardeşim dediğim insan, neden?..

Şerif departmanına vardığım da yavaşça jeep'ten indim, tekrar derin bir nefes aldım, ne olursa olsun babamı üzecek bir şekilde karşısına çıkmamalıydım.

Tekrar yavaş adımlarla içeriye girdim, etrafı kolaçan ettiğim de babamı odasında gördüm, öncelikle Derek'i görmek istedim bu yüzden kimseye gözükmeden hücrelerin olduğu yere gittim.