Türkleşmiş bir koreli kızımızın İstanbuldaki hayat mücadelesidir eğlenceli bir romantizim hem de Kore dizisi tadında keyifli bir kurgudur
Esas oğlandan bahsedecek olursak sorumluluk sahibi sert duruşlu hüzün bakışlı bir İstanbul beyefendisi diyebili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kahvaltıdan sonra biraz oyalanarak ofise gittiğimde garip bir sessizlik vardı adımımı attığında herkes bana baktı etrafıma şaşkın gözlerle bakmak zorunda kaldım masama oturduğumda Serap hanım konuşmaya başladı tek kaşını kaldırarak 'sana taslağı hazırlaman için yapman gereken tüm bilgileri ben verdim fakat dosyanın üstüne kendi ismini yazmışsın ne hakla' diye sordu Serap hanıma dönerek 'dosyanın üzerinde yapan kişinin ismini yazılması için bölüm vardı ve yapan kişi de ben olduğum için bu şekilde uygun gördüm ' dedim Bir anda kahkaha atmaya başladı 'benim yardımım olmasaydı sen o taslağı yapabilir miydin' diye sordu ben de gülümseyerek 'merak etmeyin kaynakça kısmına isminizi ekledim' dedim sinirle odadan çıktı. Kafamı direk Buseye çevirdim Buse de bana gülerek 'toplantıda taslağı kendi hazırlamış gibi sunarken dosyanın üzerindeki ismini Selim Kaya gördü ve Serap'ı rezil etti' dedi demek ki kahvesini alıp toplantıya gitti diye düşündüm nedense içime bir huzur kaplamıştı hıncımı intikammın alındığımı hissediyorum . Kapı çalınıp içeri üstüm boyalı iken kıyafetlerimi getiren çocuk girdi ismi neydi bu çocuğun unuttum söze herkese kolay gelsin diyerek başladı 'yarınki saha gezisine Buse ve o hani katılması gerekmektedir bilginiz olsun gerekli bilgiler mail olarak tarafınıza aktarılacaktır' diyerek odadan çıktı meraklanmıştım o mail bir an önce gelse iyi olacaktı. İlk defa saha çıkıp keşif yapacaktım bu fırsatı iyi değerlendirmem lazım. Maillerimi kontrol ederken aklıma takılan sorularla cebelleşiyorum hala aklım o depodaki projedeydi sürekli düşünüp duracağıma öğrenmek için uğraşmalıyım yerimden kalkıp o depoya doğru ilerleyeme başladım tam girişe yaklaştığımda arkamdan biri seslendi bu Selim bey 😳 'Hayırdır' diyerek göz kırptı bende şaşkınlıkla karışık bir utançla 'bilekliğimi düşürmüşüm burda mı diye bakmak için gelmiştim' aslında yalan değildi kaybetmiştim bilekliği ama benim için bir önemi yoktu şuan mazeret için iyi bir fikir gülümseyerek elin uzattı 'bu mu ?' dedi bende 'evet buydu' dedim 'uzat bakalım bileğini' dedi bende uzattım 'bilekliği da taktığımıza göre kolay gelsin sana' dedi kafamı kaldırıp ona baktım 'şey ben aslında' diye söze başladığımda bakışlarından çekinip lafımı kestim 'peki saolun' diyerek arkamı dönecekken durdurdu 'gel benimle' dedi projeyi göstereceğini düşünerek otuz iki diş sıratarak düştüm peşine
