Cennette 7 dakika~{ArCen}~

Bölüm 9: First Kiss

Hediyeleşcekleri güne son 1 gün kalmıştı. Bugün Arif hediye almak için çarşıya inecek ardından Cenan ile beraber eve bakmaya gideceklerdi.

Arif, henüz ne alacağından emin değildi fakat sweatshirt almayı düşünüyordu. Belki bir kolye de alabilirdi ya da bir kupa. Kesinlikle karar veremiyordu.

Avm de dolaşmaya başladı takıcılara girdi hediyelik eşya dükkanlarına bütün mağzaları gezdi. Sonunda sweatshirt almaya karar verdi. Düz siyah bir sweatshirt alacaktı. Başka renk ya da şekilli almaktan korktu. Beğenmeyip giymezse kötü olurdu. O yüzden düz siyah sweati alıp yurda döndü. Çok geçmeden Cenan aşağı inmesi için aradı.

Arif, her zaman sıktığı parfümünü sıkıp aşağı indi. Cenanla beraber bakacakları eve kadar yürümeye karar verdiler. Yürürken sürekli bir temas hâlindeydiler zaten ev çok uzak sayılmazdı 15-20 dakika sonra vardılar.

Beraber asansöre bindiler. Cenan sanki bilerek koskoca asansörde Arif'in dibinde duruyordu. O kadar yakınlardı ki az daha yaklaşsalar kafaları birbirine değecek gibiydi. Cenan Arif'in gözlerinin içine bakarken Arif gözlerini kaçırıyordu. Öyle hızlı atıyordu ki kalbi dışardan duyulmaya yakındı. Arif başka şeyler düşünmeye çalışıyordu ama Cenan ona böyle bakarken bu imkansıza yakındı.

Arif derin bir nefes alınca Cenan duyulabilecek seviyede güldü. Sonunda 3. Kata çıkmışlardı. Asansör fazlasıyla yavaştı. Kapı açıktı içerden bir anda emlakçı çıkınca Arif yerinden sıçradı.
Adam orta yaşlardaydı. "Hoşgeldiniz gençler geçin bakalım"
"Hoşbulduk abi" dedi Cenan bir yandan Arif'in korkmasına gülerken.

Emlakçı evi tanıttı gerekli işlemleri yaptıktan sonra evin anahtarını iki gence teslim edip evden ayrıldı.
Bu ev 2+1 amerikan mutaktı. Fakat bir odanın kalerüfer peteği sıkıntılıydı. O yüzden o oda çok soğuktu. Cenan ve Arif boş evin içerisinde dolaşırken nasıl dizayn edeceklerini tartışıyorlardı.
"Kim yatacak soğuk odada?" Diye sordu Arif.

"Kimsenin yatmasına gerek yok ikimiz aynı odada kalırız"

Arif aklına gelen seneryolardan ötürü utanmıştı ve kıpkırmızı oldu. Yine Cenan'dan gözlerini kaçırıyordu.

"Utanınca çok tatlı oluyorsun" dedi Cenan ve Arif'e doğru yaklaştı. Arif hiç geri adım atmadı. Cenan'dan kaçmak hayatında yapacağı son şey olabilirdi. Ama bu hıza anlam veremiyordu Arif. Sonuçta sevgilisi vardı. Zaten bunlar şakasınaydı muhtemelen diye düşündü.
Hâlâ gözlerine bakmıyordu çünkü biliyordu ki bakarsa dudaklarına yapışmadan duramazdı.

Cenan iyice yaklaşmıştı hâlâ dokunmuyordu Arif'e fakat çok yakındı. Arif'in boynuna doğru eğilip "çok da güzel kokuyorsun" dedi. Arif yutkundu. Kalbi sanki yerinden çıkacaktı.

Cenan kafasını Arif'in göğüsüne yasladı "Kalbin neden bu kadar hızlı atıyor?"

"Uzun süredir kimseye bu kadar yakın olmadım Cenan." Diye cevap verdi Arif.

"Tam bir laf hırsızısın"
"Sen mi ben mi"

"Arif ben sana âşık oluyorum."
Dedi Cenan ve Arif in çenesinden tutup göz göze gelmelerini sağladı.
Arif, Cenan'ın gözlerinde ve az önce söylediği sözde kaybolup gitmişti. Artık gözlerini ayırmadan bakıyordu Cenan'a. İstese de ayıramazdı. O gözler sanki büyülüydü. Bir kez baktın mı bir daha gözünü alamıyordun.

Arif uzun süre cevap vermeyince Cenan ümitsizliğe kapıldı ve "Özür dilerim biraz erken oldu sanırım"

Arif kendine gelmişti. "Hayır. Hayır erken değil özür dileme. Ama-"

"Ne ama?"
"Ama senin sevgilin var."

Cenan sırıtırken Arif tedirgin bir şekilde bakıyordu. "Artık yok Arifim."
"Nası yok?"
"E yok işte ayrıldık"
"Valla mı?"
Arif, Cenan'a sarıldı ve uzun bir sarılmadan sonra ayrıldılar. "Bende sana aşığım" dedi Arif.

Cenan "cennetteki 7 dakikayı benim için sonsuza çevirirmisin?" Dedi.

Ariften hiç düşünmeden gelen "evet" cevabını duyunca Cenan hiç durmadan Arif'in dudaklarına yapıştı.

Arif'in kalbi resmen yerinden çıkacaktı. Cenansa hayatında hiç olmadığı kadar huzurlu hissediyordu kendini. Arif'in dudakları sanki Cenan'ın ilacı gibiydi. İçindeki tüm sıkıntıyı alıp götürüyordu. Hiç ayrılmak istemedi o dudaklardan fakat uzun bir öpüşmenin ardından ayrıldı dudakları.

Arif kendi dudağını yaladı öpüşmeden sonra. Cenan bunu görüp güldü.
"Bu kadar mı güzel tadım"
"Hemde nasıl!" Beraber güldüler.
Cenan âşık bakışlarını tedirgin bakışlara çevirdi. "Bizimkiler bilmese Arifim. Sonra açıklarız ben hazır hissetmiyorum hemde hiç biri yönelimimi bilmiyor" dedi Cenan tedirgin ses tonuyla.

"Sen nasıl istersen öyle olsun Cenanım"

Tekrar sarıldılar.
"Yurtlara gidip eşyalarımızı toparlayalım bir an önce aynı çatı altına girelim istiyorum" dedi Cenan.

Arif, geçmişteki yaşadıklarından dolayı biraz tedirgindi. Biraz yavaştan almaya çalışıyordu. Cenan'a fazla yaklaşmak istemese de ondan uzaklaşamıyordu. Cenansa 2 yılın sonunda yeni birine aşık olduğu için çok hevesli ve heyecanlıydı. Üstelik ilk hemcins sevgilisi de Arif olmuştu. Arif'in aksine her konuda hızlı davranmaya çalışıyordu.

Arif, "şimdi toparlansak bile yatak koltuk mutfak malzemesi hiç bir şeyimiz yok bunların hepsini toparlamak en az 1 haftamızı alır"

"Offf bir hafta nasıl dayanıcam"

"Eee bir Arif Güloğluna erişmek o kadar kolay değilmiş demekki" diyip sırıttı.

Cenan "Öyle mi Arif Güloğlu?" Diyip Arife iyice yaklaştı. Dudağından öptü fakat Arif karşılık vermedi. Hatta yüz ifadesini hiç bozmadı. Öylece sırıtıyordu. Ama kalbi kendisi kadar sakin değildi. Belli etmemeye çalışıyordu.

"Değilmiş harbiden" diyip güldü Cenan. "Oysa bu zamana kadar kimse bana böyle karşı koyamamıştı." Diye ekledi Cenan.

"Öyle mi Cenan bey? Kaç kişiyi öptünüz ki böyle acaba?"

"Öpmeme gerek yok bakışlarım yetiyor zaten"

"Fazla iddialısın."

"Değilim. Sende karşı koyamıyorsun"
"Yoo nerden çıktı"
"Deneyelim istersen?"
"Neyi?"
"Beni öpmeden gözlerime ne kadar uzun bakabilirsin?"
"Peki deneyelim ama kaybeden sen olursun"

Yine dip dibe gelmişlerdi işte. Arif için fazla zordu bu. Ama kazanacağına inanıyordu. Kaybetmeyi sevmezdi Arif.
Saniyeler geçti iyice yakınlaşmışlardı. Arif istemsizce kendi dudağını yalayınca Cenan güldü.
Dakikalar geçti ikiside hâlâ birbirlerini öpmemişti. Bu böyle geçip gidecek gibiydi. Cenan artık sıkılmaya başlamıştı. Yavaşca dudaklarını Arif'in dudaklarına değdirdi. Minik bir öpücük kondurdu Arif'in dudaklarına ve hemen kendini geri çekti. Arif yaklaşıp tekrar doya doya öpmek istemişti.

"Kaybettin" dedi Arif
"Sana karşı kazanmanın zor olduğunu ilk gün fark etmiştim"

"İddia ettiğin kadar yokmuşsun"

"Öyle olsun son gülen iyi güler hadi gidelim çok oyalandık"

Beraber tekrar yurtlara doğru yürümeye başladılar.

~~~

Arif bütün gece Cenan ile yaşadıklarını düşündü. Ve bir hata yapmaktan ya da herşeyin kötüye gitmesinden korktuğunu hissediyordu.

Cenan ise bütün gece sırıtıyor ve heyecandan uyuyamıyordu. Öpüştükleri an, Arif'in koyu kahve gözleri, bakışları aklından çıkmıyordu.

~《Devam edecek...》~

Eveeeeet bu bölümde SONUNDA öpüştüler ve flört evresine geçtiler. Aslında 1 haftada sevgili olmaları pek gerçekçi değil. Fakat 9 bölüm oldu artık bi zahmet olsunlar yani fazla uzatınca da okurlar sinirleniyor. Umarim beğenmişsinizdir. Yorum yapmayı unutmayın💜