රිද්මය(GL)

Chapter 07

"කොටි පැටියෝ~.........තරාාද....."

"අනේ යනවා යන්න බොරුවට හුරතල් වෙන්න එන්නේ.එන්නේ නෑ ආයේ මේ පළාතේ මන්"

"විහිළු තෙරෙන් නැද්ද අනේ....කෝ බලන්න මේ පැත්ත"

යොෂින් මගේ නිකටින් අත තියලා මූණ එයාගේ දිහාට හරවාගත්තත් මන් ආයේ ඒ අත ගසා දාලා බුම්මං අහක බලාගත්තා.උදේ එන්නත් බැරිවුණා.වෙනදා නම් මැරෙන්න හදනවා දැන් කිසි ගානක් නැ... අනික...මේ ගෙවෙන්නේ අපි ඉස්කෝලෙට එන අන්තිම මාස ටික. ඒකත් ඉතින් එන්නේ ඉදලා හිටලා නේ.අවුරුදු දෙකක් එච්චර වේගෙන් ගියාද.... තව ටික දවසකින් ඉස්කෝලෙ ගිහින් ඉවරයි!!!

"බුම්මගෙන ඉන්න එපා කවුරුහරි උස්සන් ගිහින් වනජීවී එකට දීලා එයි තඩි බකමූනෙක් කියලා"

"අනේ යනවා හලෝ යන්න.කවදාවත් නැතුව ප්‍රශ්න නේ දැන් මන් පන්තියට ආවම"

"ඒම නැ අනේ.....ඕනෑවට වඩා හිතනවා නේ ඔයා කියන කියන ඔක්කොම ගැන"

එයා මගේ මූණ අත් දෙකින් ම අල්ලන් පහලට නැමිලා කම්මුලට පුංචිම පුංචි හාදුවක් දෙද්දී ඔඩොක්කුවෙ තිබ්බ බෑග් එක මගේ ඇගිලි වලට තදින් ම හිරවුනා.මම හිටියේ පුටුවේ ඉදගෙන වෙද්දී එයා හිටියේ මේසේ උඩ ඉදගෙන.දෙයියනේ මාව රතුවෙන්න නම් එපා!!!!!!!එයාගේ මූන  බැලෙන්නත් එපා!!!!!!!

"කෝ~......."

හිටිහැටියේ එළියට එන  යොෂින් ගේ මේ character එක ඉස්සරහ මන් හැමදාම අන්ත අසරණ වෙනවා.දැන් එයාගේ හිනාවකින් පිරිච්ච මූණ දක්කොත් මට අනිවාරෙන් එයාව උස්සන් ගෙදර ගිහින් තියාගන්න හිතෙයි.

"දැන් එනවා මට කියවන්න.මන් නිකන් පන්තියට ආවම තමා අවුල ඕවාට කවුරුත් මුකුත් කියන් නැහැ."

මෙහෙමයි.....අපි දෙන්නට අද දෙක විතර වෙනකම් ඉස්කෝලෙ ඉන්න උනා.... යොෂින් ව pick කරන්න එන්න පරක්කු වෙනවා කියලා.මන් ඉතින් අන්තිම බෙල් එක ගහපු ගමන් ම බෑග් එක අරන් යොෂින් ගේ පන්තියට ආවා.ඒ ආපු ගමන් මෙන්න ' මේකෙම තමා දැන් ඉන්නේ,අරයා අරෙහෙම හිතයි මෙහෙම කියයි ' ගගා පටන්ගත්තා.කේන්ති යන එක සාධාරණයි නේ.කවුරු මොනවා හිතුවම මොකෝ.

"දැන් ඉතින් කවුරුත් නැ නේ.දැන් ඕනේ විදියකට ඉන්න පුළුවන්"

එහෙම කියලා එයා අත් දෙකම මගේ බෙල්ල වටෙන් දාලා මගේ උරහිසට බර දීලා මූණට ළං උනේ මගේ හුස්ම ගන්න තාලෙත් වෙනස් කරවලා.තප්පරේකට අපේ ඇස් වලින් අපිවම පෙනෙද්දී මන් ඊළග තප්පරෙන් ම වෙන දිහාකට ඇස් හැරෙව්වේ ඒ ඇස් අතරේ ආයෙමත් අතරමං වෙයි කියලා බයට.