hopeless shot - stray kids oneshots

angel's death (hyunlix)

TW! Śmierć, poniżanie, zjawiska paranormalne,

***

Jak powszechnie wiadomo, każdy człowiek ma swojego anioła stróża, który ma za zadanie nas chronić. Jednak mało osób wie, że gdy dzieje nam się krzywda, nie ważne czy fizyczna czy psychiczna, aniołowie przeżywają te same katusze co my. Są do tego stworzone. Przykładowo, jeśli zranisz się w kolano spadając z huśtawki, twój stróż będzie miał taką samą ranę w dokładnie tym samym miejscu. Niebiańscy stróżowie są nam przypisywani już przy urodzeniu, jednak dopiero w wieku dwunastu lat może on spotkać swojego podopiecznego. W tym czasie anioły uczą się, aby jak najlepiej pomagać ludziom na ziemi. Zasada jest jedna. Aniołowie widzą swoich podopiecznych oraz siebie nawzajem, jednak ludzie nie mają nawet pojęcia, że te istoty istnieją. Było tylko kilka przypadków, w których aniołowie w akcie desperacji pokazywali się, jednak nie dawało to wiele i ich podopieczni, jak i oni sami, ginęli na miejscu. Jedynym, co było udowodnione to fakt, że po śmierci anioł i człowiek mieli już na zawsze być razem. Jak bratnie dusze.

***

Czarnowłosy stał pod szafą starając się wybrać jak najlepszy strój na dzisiejszy wieczór. Umówił się bowiem ze swoim obiektem westchnień, chodzącym do równoległej klasy. Nie mógł powiedzieć, że nie był zaskoczony propozycją spędzenia wspólnego wieczoru, bo był, jednak był też bardzo ucieszony.

Hyunjin nie należał do znanych czy lubianych osób. Tak naprawdę, to nie miał żadnych przyjaciół ani znajomych. W ławce siedział sam albo losowymi osobami z klasy, a na przerwach również samotnie rysując, słuchając muzyki czy też po prostu przypatrując się niezauważalne swojej sympatii. Lee Minho nigdy nie należał do najmilszych osób, można się nawet pokusić o stwierdzenie że był jedną z najbardziej przerażających osób w szkole. Dla każdego wredny i niemiły, lecz tylko przy swoich przyjaciołach, jego kąciki ust unosiły się ku górze. Urzekał swoją urodą wiele panienek, jak i niektórych panów w swojej szkole, czy też poza nią, jednak Hyunjina urzekł on swoim zimnym charakterem. Oczywiście, urodą również, jednak to jego charakter był najbardziej urzekający. Podobał mu się ten zimny i nieczuły chłopak, jednak wiedział, że bez wzajemności.

Po pół godzinie, usłyszał dźwięk klaksonu, więc szybko zbiegł na parter, ubrał buty i skórzaną kurtkę, jeszcze raz poprawiając włosy. Czarne, długie spodnie z szerokimi nogawkami, brązowy, trochę przyduży sweterek oraz czarne conversy idealnie się uzupełniały, a biżuteria tylko dopełniała całą stylizację. Wziął jeszcze tylko najważniejsze rzeczy, a następnie skierował się w stronę czarnego Chevroleta Camaro. Gdy już tylko znalazł się w aucie, zapiął pasy i odwrócił głowę w stronę chłopaka.

— Hej — rzucił nieśmiało, czekając na jakąkolwiek reakcje ze strony starszego.

— Hej — odparł a po chwili oznajmił — Jedziemy do mnie, wypijemy wino i może byśmy się trochę lepiej poznali.  Co ty na to?

Młodszy bez cienia zawachania, od razu zgodził się na taki układ. Był tak zaślepiony zauroczeniem, że nie zauważył podstępu, którego zawsze się tak strasznie doszukiwał we wszystkim. Zaślepiony na tyle, że nie zauważył jednej rzeczy. Lee Minho nigdy nie pyta, czy ktoś się zgadza na jego układ. Pytał o to jedynie swoich najbliższych, jednak nigdy nikogo innego. Był tak zaślepiony uczuciem, że niebyłby w stanie uwierzyć, że fioletowowłosy mógłby go zranić. Bo mimo wszystko, w sercu miał iskierkę nadziei. Droga minęła im w przyjemnej ciszy, a przynajmniej tak wydawało się Hwangowi. Gdy auto zatrzymało się na podjeździe, oboje w tym samym czasie wysiedli.Starszy zaprosił go do środka domu, a ten ruszył w jego kierunku. Oboje weszli do budynku, a następnie skierowali się do salonu. Młodszy usiadł, a brunet podszedł do barku po butelkę wina. Odkorkował ją, lejąc im do kieliszków czerwonej cieczy. Usiadł obok młodszego i już po chwili prowadzili przyjemny dialog.