ÇÖPÇATAN

ep/2

taylor swift, invisible string

bunca zaman boyunca, aramızda bizi bağlayan bir görünmez ip varmış.

EPISODE 2: RASTLANTILAR VE BİSİKLETLER

Onu ilk ne zaman gördüğümü hatırlıyordum. Daha küçüktük, sekiz yaşındaydık. Annem yine işteydi ve ben sokakta tek başımaydım.

Bakıcım benimle ilgilenmezdi o zamanlar, bende rahatça dışarıya kaçardım. Sokakta yürürken bisiklet süren bir çocuk görmüştüm. Mavi bisikleti güneşte parlıyordu. Babası onu sürmesine yardım ederken o gülüyordu.

Küçükken böyle anlarda hep diğer çocukları kıskanırdım. Çünkü benim bana bisiklet sürmeyi öğretecek, bana annemden gizli abur cubur yedirecek, bana geceleri masal okuyacak, okul sonrası beni alacak bir babam olmamıştı. Hep şoförler almıştı okuldan, hep sağlıklı beslenmiştim, hep korku içinde uyumuştum.

Arkasına saklandığım ağacın oradan onları izlerken çocuğun babası içeri girdi. Ben ağacın arkasından çıkıp bisiklet süren çocuğu izlerken o beni farketmişti. "Gelsene!" demişti bana. Bende başım eğik gitmiştim yanına. "Sana bisiklet sürmeyi öğreteyim mi? Bende tam bilmiyorum ama düşmene izin vermem."

Benim bisiklete binmeme yardım etmişti küçücük boyuyla. Söz verdiği gibi düşmemem için her şeyi yapmıştı ama düşmüştüm. Ağlamama izin vermemiş güldürmüştü beni. "Adın ne senin?" dediğinde gülerek "Deniz benim adım." dediğimde gözlerime bakmış ve gözlerini kırpıştırmıştı. "Gözlerin ismine çok uyuyor! Benim adım da Kayra, annem koymuş."

O günden sonra hep kaçıp Kayra ile oynamıştım ama bu yalnızca bir ay sürmüştü. Taşınıp gitmişlerdi ve ben bir daha onu görememiştim. Çocukluk anılarımda yalnızca bir aylık süreçte yer alan bu çocuk, hala aklımdaydı.

Ve ben onu ilk gördüğümde tanımıştım. Bakışları eskisi gibi parıltılı olmasa da aynıydı. Neredeyse hiç değişmemişti, yalnızca yüz şekli keskinleşmişti. Ne gidip konuşmaya çalışmıştım onunla, ne de aynı ortamda buluşmuştum.

Şimdiyse alakam bile olmayan bir kıza ayarlamaya çalışıyordum onu.

Bana "seni istiyorum" deyişinin üzerinden bir buçuk hafta geçmişti. Elbette benden hoşlananlar, bana karşı duygular besleyenler olmuştu, olacaktı da. Ama bunu Kayra'dan beklemiyordum. Kayra'yı beklemiyordum.

Düşünceler içinde soğukta eve yürürken telefonumun titreyişi ile kendime geldim. Telefonuma baktığımda mesaj Fulya'dandı. Parti'de her şeyin yolunda gidip gitmediğini soruyordu. Ne söylemem gerekiyordu?

DENİZ: Bebeğim, ben konuşmaya çalıştım. Ama bana hoşlandığı başka birisinin olduğunu söyleyerek reddetti. Yine de deneyeceğim, geçici bir şey ise haber veririm sana!

FULYA: Süpersin Çöpçatan! Lütfen beni yarı yolda bırakma.

DENİZ: Bana güven.

görüldü.

Bu durumun içerisinden bir şekilde çıkmam gerekiyordu yoksa adım kirlenebilirdi. 'Çöpçatan bu sefer avını kendine sakladı!' 'Çöpçatan yarıyolda bırakıyor!' 'Çöpçatan aslında yalancı mı?' 'İlişkiler tehlike de mi?'