Sabah olmuştu. Kalktığımda saat 12.30'du. Herkes kalkmış kahvaltı hazırlıyordu ve beni kimse uyandırmadı. "Günaydın. " dedim. "Günaydın Işıl. " dedi Duru. Bugün daha enerjik gözüküyordu. O siyahlı adam bizi bir araya getirdi ve birgün ya aramızı bozarsa... Of neyse susuyorum ben en iyisi. "Kahvaltı hazır. " diyen Kaan'dı. Hepimiz masaya oturduk. Hepsi sohbet ediyordu ve yüzlerinde büyük bir gülümseme vardı ama ben hariç. Moralim pek iyi değil. "Işıl iyi misin?" dedi Aras. Herkes bana baktı. "İyiyim" diyerek yüzümden gerçek olmayan bir gülümseme oluştu. Bence böyle davranmakta haklıydım. Dün yaşadıklarımızdan sonra. Gayet normal.
"Birşey diyeceğim ya. Bugün dışarı mı çıksak?" diyen Afra'ydı. "Kafayı mı yedin. Çıkamayız. Yoksa o yine bizi bulur. " dedim. Afra'nın yüzü asıldı ama gerçekçi değildi. "Lütfen ya! " dedi."Hem seni tanıdıklarımız ile de tanıştırırız. " dedi Kaan. "Pekala. " dedim ve yemeğimi yemeye devam ettim. Ben ve İrem hariç herkes sarhoş gibiydi. İrem'in kulağına eğildim. "Bunlar birşey mi içti? " diye sordum. İrem durdu. "Akşam sen uyuduktan sonra ama hala olamaz diye düşünüyorum. " dediğinde şaşırdım. Bize haber vermeden böyle birşey yapmışlar. Şaka gibi. Kahvaltıyı bitirip kalktık. "Hadi hazırlanın. " dedi Eren.
Herkes bir odaya girdi. Bende siyah bir etek ve üstüme bol bir sweet aldım, giydim. Ve de bir ceket. Saçlarımı da düzleştirip çıktım. Makyaj falan yapmadım. Dışarı çıktık. Ben her tarafı kontrol ediyordum. Çünkü şuan tek korkum buydu. O adamdı. Şuan bana ya da bize Herşeyi yapabilirdi. "Önüne dön artık. Tadını çıkar. " dedi Afra. Gözümü devirdim. Duru'nun gözü ise hiç Eren'den ayrılmıyordu. Sonra da gözü Kaan'a kaydı ve gülümsedi. Yavşak. Bir eve girdik. Kapıyı 4 kişi açtı. Adları;Sinem, Minel, Oktay ve Serdardı. Onlarda bizim gibilerdi ama biz onların iki katıyız. Bizi içeri aldılar ve oturduk. Bir yanımda Eren bir yanımda Afra oturuyordu.
Biraz sohbet ettik. Minel'in gözü hep bendeydi. Hiç ayırmamıştı. Dışarıdan tatlı, iyi bir kıza benziyor ama sanki içi peki öyle değil gibi. Biraz daha oturup kalktık. Dışarıda yağmur yağıyordu. "Bugün burada kalsanıza. "
dedi Sinem. Yüzünde bir gülümseme vardı. Oktay ve Serdar baya sert bakıyordu. Ben sessizce "Ben burada kalmam Afra. " dedim. Afra koluma vurdu. Bu sanırım sus demekti. İç çektim. İrem dayanamayıp beni kolumdan tutup dışarı çıkardı. "Onların isteklerine uymak zorunda değiliz. " dedi. Haklıydı. Her sözü haklıydı. "Haklısın. Eve gidelim. " dedim. İrem başını salladı. İlk defa bu kadar rahattım. Ama nedeni yok. Arkamızdan Aras da geldi. Onu bekledik. Elinde kırmızı bir şemsiye vardı. Bizde hemen şemsiyenin altına geçtik. Aras kısa bir süreliğine İrem'e bakıp gözlerini kaçırdı. İrem'e aynı şekildeydi. Herşeyden ben eksiğim ya. Eve doğru yürümeye başladık.
Etrafımızı altı kişi kapladı. Ortalarında biz kalmıştık. Ya bunlar onun ajanları falansa. Bu adam kim ya? "Ne oluyor? " dedi İrem. Biraz korkmuş gibiydi ki bende öyleydim. Ellerinde silah vardı. Bayıltıcı silah ve
normal silah vardı. Kahretsin! "Kızlar sakin olun. " dedi Aras. Sanki tek başına birşey yapacaktı. Birisi bayıltıcı silahı üçümüze doğrulttu. Aras'a döndü tam vuracakken İrem önüne atladı ve... VURULDU. "İrem!" diye bağırdım. Aras İrem'i belinden tuttu. Ben hemen kalktım tam yanlarına giderken siyahlı adam geldi. Ve yanında iki adam... Allah'ım lütfen bize yardım et! "Oo. İrem mi İdem mi neyse artık vurulmuş.Hahahah " diye güldü. Yanına gittim. Tam tokat atacakken Eren kolumu tuttu. Yağız da yanıma geldi. "Yağız sen Işıl'ı tut. " dedi Eren. Başımı salladı. "Yağız yapma. Dur işte benimle bir derdi var." dedim. "Olmaz sende benim bir yakınımsın. Sana birşey olursa tek ben değil hepimiz mahvoluruz." dedi. Sanki ölücem ya. Sustum. İrem hala baygındı. Afra bizi Yağız'la beraber görünce gözünü devirdi ve İrem'i yanına gitti.
Sanırım yanlış birşey yaptım. Hemen Yağızdan kurtulup İrem'i yanına gittim. İrem yavaş yavaş gözünü açtı. Hala Aras'ın kucağında yatıyordu. Kaan ve Duru da sonradan geldiler. Aras kucağına alıp götürdü. Eren de yanıma geldi. "İyi misin? " diye sordu. Başımı salladım. Afra, Yağız'a Yağız, Afra'ya bakıyordu. Afra giderken Yağız onu kolundan yakaladı. "Ne var? " dedi Afra. Hepimiz onları izliyorduk. Siyahlı ve ajanları gitti. "Bana itiraf et. " dedi Yağız. "Benden hoşlanıyorsun değil mi? " dedi Yağız. Afra durdu. "Tam olarak dakikalar önce hoşlanıyordum ama... Anladın sen. " dedi ve tam yine giderken onu kendine çekti. Onu öptü. Ben ve İrem birbirine bakıp güldük. ""BEN SENDEN HOŞLANIYORUM AMA!" diye bağırdı. Afra gülümsedi. "BENDE!"dedi. Birbirine bakıp güldüler.
Artık eve girdik. Güzel birgündü. Keşke benimde güzel bir ilişkim olsa. Ama buradaki kimseden hoşlanmıyorum.
Bölüm sonu...
Harika bir bölüm oldu bence. İlk çiftimiz:)
