Bu kız iyice beni meraklandırmaya başladı. Eren de onu tanıyordu. Arkadan iki tane kardeş çıktı. "Merhaba. Ben Doğa ve kardeşim Deniz. Biz size yardımcı olabiliriz. Sorun ne?"diye sordular."Yok birşey." diye cevap verdim. Deniz gözlerini bana dikti. Gözümü kaçırdım.
Oradan yavaşça ayrıldık. Aras arkada kalmıştı ve onlarla birşey konuşuyordu. Yanına ilerledim. "Gelsene." dedim. "Numaralarını aldım. " dedi üstüne bastıra bastıra. Gözümü devirdim ve onu kolundan çektim. Arkama çaktırmadan bakmaya çalıştım ve arkamdan bana bakıyordu.
Doğa'nın güncesinden...
Işıl pek bize güvenmedi fakat biz kötü insanlar değiliz. Ama alışacak ve alışacaktır. Hepsi gitti ve bizde o alandan çıktık. Arkamdan birs ses geldi. "Doğa, Deniz!" diye bağırdı. Belinay gelmişti ve yanında birkaç arkadaşı vardı. Zeliha, Mert ve Emir vardı. Hepsi birbirine benziyordu. Simsiyahlardı ve harika duruyorlardı.
Aslında Belinay'ın bir suçu yok. Simge diye biri varmış. O tehdit etmiş. Sonrada kaçmış. Zeliha ile çok yakınlar. Birbirlerini asla kuyuya atmazlar. Simge onların arasında olmadığına göre Simge'yi tanımıyorlar. Derin bir nefes aldığım gibi verdim.
Emir bir Belinay'a, bir Zeliha'yı, bir de Mert'e baktı. Sanki birşey saklıyormuş gibilerdi. Deniz de fark etmişti. Ama fark ettirmedik. Biraz daha konuşup ayrıldık. Tedirgindim ama fark ettirmedim ve Deniz'e dönüp gülümsedim. Sohbet ederek olayı düşündüm.
Işıl güncesinden...
Belinay'ı merak ediyorum ama belki yakın arkadaşlarıda vardır. Eve girmiştik. Kapıyı kapattığım anda zil çaldı. Bir an içeri ajanlar doldurdu. İçlerinde Simge'de vardı. İrem ise bizi korumaya çalıştı. Simge silahı İrem'de çevirdi. Tam vuracakken önüne bir adam atladı ve o vuruldu.
Herkes ona yöneldi ve diğerleri kaçtı. "Kahretsin" diye söylendi Simge. Çocuğu kaldırdılar. Üstünden kimlik düştü. Adı Ayaz Güngör. Kimliği cebime attım. Hastaneye gitmek için arabaya bindik. İçeri hemen girdik ve odaya götürdüler. Doktor çıktığında birşey olmadığını belirtti. Birkaç gün kalmasınıda ekledi.
Hepimiz rahatladık. Ardından Simge bacakları titreyerek yanımıza geldi. "Onu görebilir miyim?" diye sordu. İrem onu öldürecekmiş gibi bakıyordu. "Yok." dedi Eren. Gözünü bana çevirdi. Gözümü kaçırdım ve hala bir karar vermemiştim,kısacası emin değilim. Aslında eskiden salak gibi benden hoşlandığını anlamamışım. Salakmışım.
Anlasaydım, çoktan önlem almıştım. Eren yanıma yaklaştı. Beni duvar ve kendisi arasına aldı. İlk başta gözlerine baktım ve sonra dudaklarına baktım. O size benim gözlerime odaklandı. "Bana bir şans ver. Seni üzmem." dedi ve dudağıma yaklaştı. "Verebilirdim. Ama..." dediğimde sözümü kesti ve dudakları dudağımı buldu.
Arkadan Afra ve Yağız geldi. Birbirlerine bakıp sessizce kıkırdadılar. "Biz sizi bölmeyelim." diye bağırdı Yağız. Afra onu kıkırdayarak durdurmaya çalıştı ama en sonunda o da kahkaha atmaya başladı.
Eren'i yere fırlattım. Eren kahkaha atmaya başladı. Ben ise tırnağımı yemeye çalıştım. Afra ve Yağız koşarak çıktılar. "Tamam. Bir şans veririm." dedim ve tebessüm ettim. Onu kabul etmiştim. O ise şaşkınlıkla kalktı ve eşimi tuttu. "Evet be!" diye bağırdı. Elimi tuttu ve Ayaz'ın odasının önüne geçtik.
Yağız ve Afra'da hala bizi hayal ediyorlardı. Ama ne düşündüklerini anlamıştım ve kaşlarımı çattım. Ben, Eren, Kaan, Duru ve İrem eve geçtik. Simge ne yapıyor, bilmiyoruz. Ben kendimi direk yatağa attım ve üstüme battaniyeyi çektim. Elime bir kitap aldım ve okumaya başladım. Sayfa 125'te kalmışım. Bugün 180'e gelirim.
Kapı çaldı ve içeri Duru girdi. Elinde üç kahve vardı. Arkadan İrem'de girdi. Bir yanıma Duru, bir yanıma İrem oturdu. Bir an İrem'de sarıldım ve ardından Duru'ya sarıldım. Nedensizdi. İçimden geldi diyelim. Biraz dedikodu yaptık. "O çocuğun adı Ayaz Güngör." dedim. İrem ve Duru aynı anda aynı bakışı attı. "Hangi çocuk?" diye sordu Duru.
"Vurulan çocuk."dedim ve sustum. Kitabımı okuyamamıştım. Akşam yatmadan önce okurum. Biraz daha sohbet ettik ve ikiside odadan çıktı. Kitabımı yanıma bıraktım. Müzik açtım ve dinlemeye başladım.
Bölüm sonu...
İyiydi bence. Sizce Belinay, Emir, Zeliha ve Mert iyi midir?
