" Başka bir hayatta muhakkak görüşelim , senin kötü olmadığın bir hayatta , mesela sen sıradan bir öğretmen ol veya bi kpop grubunda idol olalım, ama muhakkak başka bir hayatta karşılaşalım.."
.
.
.
( +18 yazarlar ve görüntüler bulunmaktadır . okum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_____________
" Her şey bana yabancı her şey , bana ait bir insan yok, bu yarayı kapatacak bir yer yok. Burada ne yapıyorum, bu hareketler, bu gülüşler ne anlama geliyor? Buralı değilim - başka bir yerden de değilim. Yüreğimin hiçbir destek bulamadığı bu yerde dünya bilinmeyen bir görüntüden başka bir şey değil.."
.
Çok uzun yıllar geçmişti , zaman su gibi akıp geçiyordu . Zaman bir çok şeyin ilacıdır, mesela birine kızgın veya kırgınsanız yıllar sonra bunu unutur ve artık bir şey hissetmezsiniz , birinden nefret ediyorsanız yıllar sonra ondan neden nefret ettiğinizi bile hatırlamazsınız . Yani zaman tüm duyguları yok eder , eğer o kişi hayatınızdan çıkınca yıllar sonra ona olan tüm duygularınız silinir . Bir şey hariç " Aşk ".
Evet gerçekten bir insana aşıksanız o duyguyu asla kaybetmezsiniz, içinizde bir yerde hala ona karşı olumlu duygular beslersiniz . Bu yeniden birlikte olmaya yetmez ama başkası ile olacak kadarda unutmuş değilsindir. Arada bir yerde sıkışıp kalmış yalnızlığı sevmiş, böyle mutlu olmayı öğrenmişsindir .
Evet jimin böyle yaptı, jungkook artık eskisi gibi sevmiyordu onunla tekrar birlikte olacak kadar veya onun yanına gidecek kadar onu sevmiyordu.
Her şeye rağmen onu affetmişti , evet ailesini o öldürmüştü belki sugayı da o öldürmüştü, jimini belki hiç sevmedi bi plan uğruna ona yaklaşmıştı ama jimin bunların hepsini unutup onu azad etmişti .
Yıllarca pişman oldu ona hiç hoşlandığını söylemeseydi veya paristen hiç dönmeseydi veya suga öldükten sonra koreyi terk etseydi , her şey daha farklı olabilirdi . Bunları düşündü durdu .
Ama faydası yoktu , uzun yıllardır artık hiç onunla alakalı bir şey düşünmüyordu , bunu yapmak onun için başta zor olsada artık alışmıştı yıllar her şeyi değiştirmişti .
Çok uzun zamandır onun varlığını dahi unutarak hayatını yaşamıştı. Neydi bu sabah onu aklına getiren şey.
O korede diye bir kere bile koreye gitmemişti, veya onunla ilgili hiç bir habere bakmayıp, kimse onun hakkında yanında konuşmasın diye tembih etmişti.
Yıllarca sanki o hiç hayatına girmemiş gibi yaşadı. Ama şimdi bi bahar sabahı elinde bitki çayı ve bir elinde kitap okurken aklına o düşüvermişti .
Okuduğu bir satırda onu anımsamıştı , oysa okuduğu kısım onunla bile alakalı değildi. Tekrar okudu " Aradan seneler geçtiği halde nasıl hâlâ ona bağlı olduğumu gördükçe ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum. O beni çoktan unutmuş olacaktı. Kim bilir şimdi kimlerle yaşıyor, kimlerle dolaşıyordu. "
Bu cümle ona jungkook hatırlatması yıllar sonra kalbinde küçük bir uyanış hissetti jimin . Küçük bir tebessümle hatırladı onu . Elindeki kitabı bi kenara bırakıp soğuyan çayını mutfağa götürüp koydu . Bahar havasını hep sevmişti. Biraz gezintiye çıkmayı planladı belki oradan dans okuluna geçer biraz gençlerle sohbet ederdi .
