BENİ SEV

GİRİŞ

Ne kadar ne süre boyunca o çatıda elimde ki cansız bedenle kaldım bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey varsa oda zaman durmuştu derin bir boşluğa dalmıştım sanki 

DERİN BİR KARANLIĞA

Ama bu pek alışık olmadığım bir şey değildi hayatım boyunca kendimi karanlığa gömdüm insanlara taş bağladım onlarla konuşmadım dostluğa ve aşka asla inancım yoktu nedenini bilmiyorum aslında bunu nedeni yine insanlardı etraf gayet aydınlık güneş sıcaklığı beni de elimde ki cansız bedeni de yakıyor artık elimde ki cansız bedene bakarken artık deşhet yaşamıyorum işin garibi gözümden yaşta akmıyor çünkü göz pınarlarım artık kurumuştu bir an kıvırcık saçları ellerime geldi o saçlara da şok bir şekilde bakıyordum bir an ellerimi yüzüme götürüyorum kan var yüzümde hatta gözümde her yerim kan ver revan içindedir. Bir süre sonra kapıdan yaşlı bir adam giriyor muhtemelen burada bir görevli dehşet ile bakıyor bana ama ben yerinden kıpırdamıyorum. Yaşlı adam dehşet ile bakıp

"Evladım bu ne!... Ne oluyor burada!"

Önce bir dona kalıyor ne yapacağını bilmiyor sonra içeri koşarak gidiyor ve koşarak giderken

"Polisi arayın!...Polis!...Ölü var!"

Bir süre sonra polisler gidiyor ama ne kadar geçti bilmiyorum çünkü artık zaman ve mekan kavramı benim için kaybolmuştu bir anda kendimi polis masasında buluyorum bir sürü soru soruyorlar ama hiçbirini anlamıyorum sadece şunları bulanık bir şekilde duyuyorum

"Orda ne işiniz vardı"
"Semih bey! Konuşur musunuz"
"Sizmi öldürdünüz?!"

Son sorudan sonra hızlıca başımı sallıyorum ve zar zor konuşarak

"O...n...l...a...r...Yapt..ı"

Ve daha fazla konuşamıyorum sanki dilim tutuluyormuşta bu benim son konuşmam gibiydi neden ben konuşamıyorum halen şok etkisindeydim

....

Büyük iki katlı villaya giriyorum her taraf bomboştu yerler tahta büyük bir salon var yavaş yavaş yürüyorum karşıma bir polis geçip

"Siz en yakınıymışsınız galiba alın bu özel eşyaları"

Diyor ve elinde plastik bir kapta
başliyorum

230. Gün

Seni bekliyorum ve yoksun sevdiğim nerdesin aniden kayboldun ortadan neden yoksun neden tek tek sayıyorum günleri 230 gün oldu ama ben hâlen bekliyorum sevdiğim tek ümidim sensin senden başkası ümidim değil

Sayfaları ardı ardına hızlıca çekiyorum ve aniden duruyorum ve tekrar okuyorum

330.Gün

Artık sanırım yoksun Semih neden gittin neden bıraktın beni o kadar ümid ediyordum ki beni bırakmayacaskın beni diye şimdi gidiyorum bu ülkeden belkide seni asla görmeyeceğim...

Sayfaları tekrar ardı ardına hızlıca çeviyorum çok ağalamaya baslamıştım göz yaşları. Tek tek damlıyor deftere ve son sayfalara geliyorum artık ve son sayfa boş ve ve o sayfaya yazıyorum

555.Gün

....

Evet canlar  yeni kurgumun giriş bölümü bu kadardı ilk bölümü yakında atacağım şimdilik görüşürüz warıror women serisi ikiyi artık bir daha ki kış atmayı planlıyorum o zaman 555. gün başlasın