BENİ SEV

BÖLÜM 26

EVET CANLAR YENİ BİR BÖLÜM İLE KARŞINIZDAYIM GÖRÜŞMEYELİ NASILSINIZ BEN ÇOK İYİYİM SİZDE İYİSENİZ GEÇELİM BÖLÜMÜMÜZE 

BÖLÜM ŞARKISI: SEZEN AKSU - SENİ KİMLER ALDI

✦

333 GÜN ÖNCE

"Maltepi mi? Neden ? Ne için? Ne zaman?"

Erdem sabahtandır söyleniyordu Yasemin de sınıfa ilerliyordu en son yasemin hızla arkasını döndü 

"Ezgi için Maltepeye gidiyoruz Erdem çünkü ezgi orda bir yetimhanede"

Erdem şaşkınlıkla gözlerini açtı 

"Ne! Neden!?"

"Ezginin annesi ölmüş Erdem ve onu da yetimhaneye vermişler"

"Yasemin..."

"Efendim"

"Bu çok kötü"

"Evet"

Bir an koridorun ortasında sessizlik oldu sonra yaseminde erdemde aynı anda dedi ki 

"Semihin haberi var mı?!"

İkisi de bunu demiş birbirlerine şaşkın şaşkın bakmışlardı Erdem dedi ki 

"O zaman önce Semihe mesaj atayım ben çıkışta sonra ne yapacağımıza karar veririz"

"Aynen o zaman"

"Çıkışta görüşüyoruz yavrum"

"Görüşüyoruz aşkım"

✦

SEMİH KARAYEL 

Bazı karanlıklar vardır bazı çukurlar içinde çıkılmaz karanlıklar ve çukurlar insanın can çekiştiği o karanlığın içindeyim kendimi kaybetmiş bir şekilde duruyorum hastane koridorunun ortasında Ulye hanım elinde ki iki buçuk yaşında ki bebeği ile yere çömelmiş gözlerinden yaşlar geliyordu serhat abi ağlamamak için kendini zor tutmuş gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu 

Ben ise öylece dona kalmıştım ne yapacağımı bilmiyordum ama yüreğimin ortasına bir sıkıntı girmişti ince bir sızı vardı neden ağlamıyordum göz pınarlarımı mı kurumuştu bilmiyordum aslında duygularım tutunuyordu şu an bırakmıyordu kendini şu an ağlayacağım tek bir yer vardı oda yanımda değildi 

Ezgi soykan...

Ne kadar süre geçmişti ben hiç yorulmamıştım ayaklarımda sadece derin bir sızı his ediyordum ama sanki bedenim uyuşmuştu en son gözlerimden bir damla göz yaşı geldi ve yanaklarım acımıştı ve o göz yaşlarından milyonlarcası geldi hepsi de canımı acıttı titreyen ayaklarım kendini bıraktı Serhat abi iki kolumdan tutmuştu ilk başta sonra bir anda bana sarıldı bende ona sarıldım ve ikimizde hüngür hüngür ağlamaya başladık ben ağlarken 

"Nasıl dayanacağım Nasıl!"

Serhat Abi sarılmıştım ve göz yaşlarım artık onun omuzlarına damlıyordu Ulye hanım ise bize acıklı gözlerle bakıyordu beni ayağa kaldırdı ve gözlerimin içine baktı 

"Metanetli olmalısın semih anlıyor musun beni"

Başımı hızlıca aşağı yukarı onaylarcasına salladım doğru söylüyordu serhat abi Metanetli olmalıydım başka hiç bir şansım yoktu annem öldüğünde abim yanımdaydı babam hapse girdiğinde abim yanımdaydı peki şimdi kim

"Ben yanındayım"

Bunları düşünürken serhat abi lafımı böyle bölmüştü ona derin derin baktım sonra yandan ulye hanımın sesi gelidi