AY YÜZLÜ KADIN

1. bölüm

ilk hikayem olduğu için aralarda saçmalamış olabilirim yada fazlasıyla yazım hatasıda olabilir.
AMA KESİNLİKLE SAÇMALADIM.
iyi okumalar 🫦
sizi sevenzi, öpenzi, yiyenzi💋

Telefonu titremeye başlayınca Kumsal kafasını telefonun ekranındaki yazıya çevirdi. Yazan şey hoşuna gitmemiş olucak ki Kumsal yüzünü buruşturdu.

Kumsal elindeki defteri ve kalemi masasının üstüne koyup telefonu eline aldı. Kumsal kaşlarını çatıp telefonun ekranında yazan 'Sakın açma' yazısına sinirle baktı.

Kumsal sanki annesi onu duyacakmış gibi "Bugün kaçıncı arayışın be kadın, sal artık beni." dedi ve ekranda 'Sakın açma' yazmasına rağmen telefonu açtı ve kulağına yaklaştırdı.

"Ne var anne? Ne arayıp duruyorsun!"
Kadın telefon açılır açılmaz kızından bu sözleri duyunca sinirlendi. Sesini biraz yüksek çıkartarak "Bak küçük hanım senin bu yersiz triplerini ben çekemem ve iki elin kanda olsa bile ben arayınca o telefon açılacak!"
Kumsal annesinin dediklerini umursamadı ve telefonu yüzüne kapattı. Telefonu tekrar masasına koyup eline tekrar defterini ve kalemini aldı. Yarım bıraktığı resimine devam etti.

Kumsal annesini sevmiyordu. Babasının ölümünde annesininde suçu olduğunu düşünüyordu. Daha kumsal çok küçükken babası trafik kazasında hayata gözlerini yummuştu. Kumsal şimdi büyümüş olsada hala babasının öldüğü günü detaylarına kadar hatırlıyordu. Annesine olan öfkesinin nedenide, annesinin bu durumdan hiç etkilenmemiş olmasıydı.

Kumsalın annesi, Fulya Şirin, kocasından sıkılmıştı. Hiç bir zaman kocasına karşı iyi davranmamıştı. Kocasını sırf parası var diye hala  boşamamıştı. O gün o trafik kazası olduğunda fulya bu yüzden hiç üzülmemişti. Kocasının tüm mirası ona kalmıştı ne de olsa. fulya dul bir kadın olsada hala çok çapkındı, kızını umursamadan eve erkek arkadaşlarını getiriyordu. fulya kızını çok sevsede bunu ona hiç belli etmiyordu.

Kapı çalınca kumsal artık yeter dercesine ofladı. "Anlaşıldı bu gün yalnız kalamıyacağım" Kumsal odasından çıkıp kapıya yöneldi. Tam kapıyı açıcaktı ki kapı açıldı. "Senin açmanı beklersek ağaç olacağız kapıda" Kumsal annesinin bu sözüne göz devirdi. Tam arkasını dönüp odasına gidecekti ki annesinin arkasından bir adamın da eve girdiğini gördü.