ᕙᕗ\W domu pełnym dziwolągów/ᕙᕗ

Wspomnienie Wampira 4/4

Te ostatnie wydarzenia pamiętam jak przez mgłę...

Złapanie, ból, nęcący zapach krwi, ucieczka, policja, znów zapach krwi...

Strzał, śmiech, płacz, furia...

Ten szaleniec nie zważał na żadne przeszkody, byleby wyrwać jej oddech z piersi i zrzucić wprost w otchłanie... Ani konwój, ani policja, ani nawet ja nie były mu ścianą w drodze do niej...

Ponoć chodziło o jakąś zemstę, jednakże teraz, kiedy jego zemsta teoretycznie się dopełniła, moja miała dopiero co nadejść.

...

Nie chcę wspominać tych ostatnich chwil. Są zbyt przerażające, zbyt okropne, zbyt bolesne...

Jedyne jednak, co mogę opowiedzieć to stan po tym wszystkim.

Zostałem na tym świecie z dwoma dziećmi, które kocham nad życie, jednym wrogiem, któremu uda mi się wysiorbać krew z jego żył do ostatniej kropli oraz z całym światem, który chce uwielbiać wspaniałego, wielkiego wampira, a jedyne co widzi to podupadłego na duchu mężczyznę...

SERGIUSZ!!!

Seriusz: *Wrócił na ziemię* H-Huh?

Jin: Halooo, ziemia do wampiraaaa! Wszystko dobrze? Zawiesiłeś się na dobrą godzinę, a wszystko co miałam zrobić w kuchni, zrobiłam.

Sergiusz: Oh anielico, jak najbardziej wszystko jest w porządku. W końcu ja, wielki Sergiusz, zawsze jestem w porządku, a co!

Jin: Na pewno? Wiesz, w pewnym momencie tak się skrzywiłeś, że bałam się, że zaczniesz płakać.

Sergiusz: Możliwe, że po prostu wpadło mi coś do oka, tak się zdarza

Jin: *Milczy*

Sergiusz:...Nawet najlepszemu z najlepszych.

Jin: Hehe, wiedziałam, że to powiesz wampirze...

*****************************

Hejka, tu autorka!

Dawno mnie nie było i zapewne dalej nie będzie. Życie nie jest łatwe.

Rozdział też krótki, gdyż tę historię pisałam bardzo dawno i jakoś nie mam weny do jej kontynuowania. Następny więc będzie ze świeżym pomysłem ;3.

Pa misioki!