tamed | seongjoong

さん

"Ne yaptı dedin?!" Chaewon, üniversite yemekhanesindeki masalarına dikkat çekerek haykırdı.

"Lanet olası sesini alçaltır mısın?" Seonghwa tısladı ve sonra iç çekti.

"Evet, hazırlıksızlığımı gidermek için er ya da geç ikinci bir görüşme yapacağız ama bunu benim yapmamı istedi. Senin değil. Sebebini bilmiyorum, tamam mı? Sence de ürkütücü değil mi? Yani, bu ödev en başından beri benim değildi ve o da bunu biliyor çünkü ona söyledim. Ve burada yetenekli olanın sen olduğunu bildiği halde bunu yapmak için beni seçti."

Chaewon düşünceli bir şekilde mırıldandı. "Belki de senden hoşlanmıştır?"

Hongjoong'un Seonghwa'ya cinsel yönelimi hakkında söylediği küçük sır aniden Seonghwa'nın aklından geçmişti.

Chaewon da dahil olmak üzere kimseye bundan bahsetmemişti ama Hongjoong'un onunla ilgilenip ilgilenmediğini merak ediyordu. Ancak bu fikirle yüzünü buruşturdu.

Bir VVIP'nin ödevini bile doğru düzgün yapamayan salak bir öğrenciyle ilgilenmesine imkan yoktu.

"Bilmiyorum." Omuz silkti Seonghwa.

"Ben öyle düşünmüyorum. Ama sebebi her ne olursa olsun, bunu atlatmak istiyorum çünkü o göz korkutucu biri. Gerçekten korkutucu. Gözlerine bakarken kekelemekten kendimi alamadım, tamam mı? Sanki beni yemek istiyormuş gibi görünüyordu."

"Belki de seni gerçekten yemek istiyordur. Belki de bu sevimli, deneyimsiz öğrenciyi yemek istiyordur." Chaewon kaşlarını imalı bir şekilde oynattı ama Seonghwa eliyle onun yüzünü itti.

"Salak salak konuşma tamam mı? Öyle bir şey yok!" Seonghwa tısladı, ancak yüzü aşırı derecede kızarıp ısınarak ona ihanet etmişti.

"Ya yaparsa? Onunla yatmak ister miydin?"

"Chaewon, bir kelime daha edersen yemin ederim seninle arkadaşlığımı bitiririm."

Chaewon gülmeye başlamıştı. "Yüzünü görmeliydin Hwa! Çok komik."

"Ben gidiyorum!" Seonghwa ayağa kalktı ve hâlâ gülen kızın yanından ayrıldı.

Çantasını omzuna sabitledi ve evine doğru yürüdü.

Eşyalarının dışarı taşındığını fark ettiğinde gözleri büyümüştü.

Nefes nefese dairesine doğru koştuğunda ev sahibinin işçilere Seonghwa'nın odasında ne kadar ıvır zıvır varsa dışarı çıkarmalarını söylediğini görmüştü.

"Hanımefendi!" Dehşete düşmüştü. "Ne yapıyorsunuz?!"

"Ah, işte Park Seonghwa'mız." Kadın gülümsedi. "Ne mi yapıyorum? Eşyalarını tahliye ediyorum."

"Ama, bir hafta süre vermiştiniz!"

"Oh, peki... Bugün altıncı gün. Sadece bir aylık ödeme için paran var mı?"

Seonghwa sinirle alt dudağını ısırdı. Tabii ki yoktu.

"Yok mu? O zaman yarına kadar üç aylık ödemeyi yapabileceğini sanmıyorum."

"Üç yıllık sözleşmesi için başlangıçta altı aylık ödeme yapmaya istekli başka biri var. Senin yerine ona güvenmeyi tercih ederim, bu yüzden seni tahliye ediyorum. Arkadaşlarını falan ara, onlar da-" Kadın buruşuk yüzünü tiksintiyle buruşturdu. "Eşyalarını atmana yardım etsinler. Eşyalarını ya atın ya da koridoru kapatmayacak bir yere koyun. Size beş saat veriyorum."

Son eşyası olan yatağı da koridora atıldığında, ev sahibi evin kapısını kilitledi ve ona döndü. "Anahtarı ver."

Seonghwa istemeyerek de olsa anahtarını çıkardı ve ona uzattı.