Severus Snape ♥︎

11.bölüm

Selamm. Nasılsınız? Bir süredir bölüm atamadım derslerle uğraşıyorum. ^•ﻌ•^ฅ♡

⋆｡°✩

~"Duydunuz mu? Sirius Black azkabandan kaçmış!"~

Herkesin ağzından duyduğum cümle buydu. Sirius Black kimdi ve azkabandan kaçdığı için herkes neden bu kadar şaşkındı anlamıyordum.

Duymakdan bıkdığım için artık merak ettim ve Harryye sormak için yanına gittim.

"Merhabaaa nasılsın?"

Harry: "Merhaba Lara iyiyim sen?"

Yüzünde gülücükler açıyordu.

"Iyi olduğun belli aslında sormama gerek yok. Keyfini bu kadar yükselten ne?"

Harry: "Şey aslında duymuşsundur. Sirius."

"Ha doğru ya şu Sirius Black. Kim o? Azkabandan kaçdığını duydum."

Harry: "Evet o bizim vaftiz babamız."

"Ney?"

Harry: "Evet."

"Vay be demek vaftiz babam var ha? Bunu daha önce neden söylemedin? Peki bu Sirius neden azkabanda? Yani ne suç işlediki? Tehlikeli biri mi? Genel olarak nasıl vaftiz baba olarak yani iyi birisi mi?"

Harry: "Sakin sakinn! Tamam bütün sorularını cevaplıycam ama yavaş yavaş sor."

"Tamam hahaha kusura bakma heyecanlandım bir an."

Harry: "Belli belli."

"Tamam soruyorum. Cevabını en çok merak ettiğim soru. Neden azkabana girdi?"

Harry: "Şey muggle'lar ve Pettigrewi öldürmekle suçlandı. Bir de Voldemorta hizmet etmekle. Ama ben bunların hiç birine inanmıyorum. Sadece iftira."

"Vov cv'si pek iç açıcı değilmiş."

Harry: "Bunlar iftira ama. Sirius çok iyi biri. Umarım yakında sizde tanışırsınız. O zaman ne kadar iyi birisi olduğunu kendin anlayacaksın."

"Hmm bende tanışmak için sabırsızlandım."

Etrafıma bakındım.

"Her kes neden bu kadar şaşkın ki? Siriusun kaçmasına neden şaşırıyorlar?"

Harry: "Her kes gerçekden o suçlamaların doğru olduğunu sanıyor. Ve azkabandan kaçmakda çok zor. Bunlar yüzünden sanırım. Hem şaşkın hemde tedirginler."

"Hmm anladım. Neyse benim yine uykum geldi. Gerçi 5 saat uyumuşdum ama. Biraz daha uyuycam sanırım."

Harry: "Hahaha tamam görüşürüz uykucu"

"Görüşürüzz."

Evet yine uykum geliyordu. Hemen sıcak yatağıma kavuşmak için Sirius konusunda daha fazla soru sormadım.

Nihayet koca merdivenleri çıkmayı bitirdim ve yatakhaneye girip kendimi yatağıma attım.

Gözlerimi kapadığımda şimdi yanımda Severus olsaydı ne kadar güzel ve huzurlu olurdu diye düşündüm.

Keşke bu kadar inat etmeseydi. Düşündümde acaba benmi yanılıyordum. Ya sadece ben kafamda kurduysam ve o gerçekden hiç bir şey hiss etmiyorsa? Pek inandırıcı değildi ama düşüncesi bile beni çok üzüyordu.

Madem cezaya gidemiyordum. Madem benimle aynı odada yalnız kalmak isdemiyordu. Bende başka bir yolunu bulur yinede ne hiss ettiğini öğrenirdim. Öğrenicekdim.