Severus Snape ♥︎

14.bölüm

Selamlarrrrr nasılsınız?

Iyi okumalar ❀

.・。.・゜✭・.・✫・゜・。.

Al işte itiraf edecek kesin. Ama ben ne diycem şimdi buna.

"Ne konuşmak istiyorsun?"

Başımdan savmak için behane bulamıyordum bu yüzden artık kaçamazdım.

D: "Lara ben.. Bunu söylediğim zaman nasıl bir tepki vericeksin bilmiyorum ama açıklamama da izin ver tamam mı?"

"Neyi açıklayacaksın?"

D: "Bak ben başından beri sana o zorbalıkları yapmayı inan hiç istemedim. Zorunda olmasam asla yapmazdım. Normalde senin kılına zarar gelse bu benim canımı daha çok yakar inan bana."

Ne demem gerek bilmiyordum. Konuyu nereye götüreceği belliydi ama ben yine de ona inanıp inanmamam konusunda emin değildim.

D: "Başından beri hepsine beni babam zorladı. Ben sana zarar vermeyi asla istemedim."

"Baban niye benden nefret ediyor?"

D: "Bu sadece sana özel bir şey değil. Potterlardan nefret eder o. Aslında sadece Potterlardan değil neredeyse her kesten nefret eder kimseden hoşlanmaz. Öyle biri işte."

Sanırım ne kadar inanmak istemesemde Dracoya  inanmaya başlamıştım. Çünkü babasının bana yaptığı şeyden haberim vardı zaten. Nasıl kötü birisi olduğunu biliyordum. Ama bana yaptıklarının nedeninin sadece Potter soyundan gelmem olduğunu söylemesi pek inandırıcı değildi benim için.

D: Neyse sana asıl söylemek istediğim bunlar değil."

Gözlerimin içine bakarak konuşuyordu. Hiç bu kadar dikkat etmemiştim ama gözleri gerçekten çok güzeldi.

D: "Lara..  ben sana aşık oldum."

Bir kaç saniye ne dediğini anlamam için bekler gibi duraksadı ve devam etti.

D: "Ve bu yeni bir şey değil. Başından beri aşıktım."

Zaten bildiğim bir şey olduğu için şaşırmamıştım. Sanırım Draco benim şaşırmamama şaşırmıştı.

"Şey..  Draco ben aslında biliyordum."

D: "Ne? Nasıl?"

"Şey uzun süre değil. Sen geçen gün babanla tartışırken. Merdivenlerin orda yanlışlıkla, yani istemeden kulak misafiri olmuştum."

Biraz mahçup bir bakış attım. Gerçekten bana aşıksa ki öyle görünüyordu, onu kırmak istemiyordum. Ne kadar zorbalık yapmış olsa bile artık babasının nasıl birisi olduğunu biliyordum ve Draconun anlattıkları yalan gibi gelmiyordu.

D: "Neden bir şey söylemedin peki?"

"Ne söyleye bilirdim ki? Ben sana karşı böyle şeyler hiss etmiyorum. Etmemi de beklemiyordun her halde?"

D: "Haklısın. Ama senden bir şans istiyorum. Sadece yeniden başlayalım ve seni kendimle, gerçek benle tanıştırayım. Lütfen buna izin ver."

"Üzgünüm Draco. Ama sana güvenmem mümkün değil. Ve güvenmediğim birine de şans veremem."

D: "Özür dilerim Lara. Bütün o zorba davranışlarım için. Yemin ederim babam sen Potterların kızı olduğun için beni buna zorladı."

"Şimdi ne değişti? Neden babanın sözünden çıktın?"

D: "Artık umrumda değil. Ne yaparsa yapsın ben sana karşı daha fazla böyle davranamam. Aslında bunları sana o gün söylemek istiyordum ama Babam fark edip beni durdurdu. Bu yüzden söyleyemedim. Lütfen beni aff et. "