Severus Snape ♥︎

13.bölüm

Selamlarrr. Nasılsınız bakalım?  *ੈ✩‧₊˚

.·:*¨¨* ≈☆≈ *¨¨*:·.

S: "Bu saçma konulara artık girmeyelim. Sadece iksir için özel dersinize gelin ve gidin."

"Saçma mı? Sence saçma bir konu mu?"

Cevap vermedi ve arkasını dönüp masasına gitti. Kabalaşmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Gerçekten böyle düşündüğüne inanmıyorum."

S: "Tam olarak neyi? Ve lütfen konuşma tarzınızı düzeltin bayan Potter!"

"Seni sevmemin saçma olduğunu düşünüyor olamazsın. Ve konuşmam gayet normal. Hatta sende bana sen demeye ve ismimle hitap etmeye kendini alıştır bence. Şimdiden.d"

Tamam biraz fazla açık konuşmuştum. Hayır biraz değil bu birazdan fazlaydı. Ama daha ne kadar üstü kapalı imalar edilicekti ki.

Aşkım ona zaten ne kadar malum olsada böyle açık konuşmam karşısında şaşırmış gibi görünüyordu.

Ve susuyordu. Tanrım gerçekten susması kabaca konuşmasından daha fazla sinirimi bozuyordu.

"Bir şey söylemiycek misin artık? Sencede fazla susmuyor musun?"

S: "Ne söylememi istiyorsun?"

Nihayet sen diye konuştu işte.

Bir kaç adım atıp ona yaklaştım.

"Bana karşı ne hiss ettiğini söylemeni istiyorum."

S: "Bu neyi değiştirecek?"

"Aramızda ki şeyin ne olduğunu anlamam için önemli."

S: "Aramızda bir şey yok! Sen olmasını istiyorsun. Ama bu yasal değil ve olmaması gereken bir şey."

"Yasal olmadığının farkındayım ama umrumda değil. Ve sadece ben değil sende istiyorsun. Bunu ne kadar saklamaya çalışsanda anlamak o kadar zor değil."

...sessizlik...

"Hadi. Lütfen söyle artık."

Hüzünlü gözleriyle gözlerimin içine baktı.

S: "Lara... bu ikimiz içinde sadece sorun getirecek."

"Neden? Neden böyle düşünüyorsun?"

Ağzını açacakken sözünü kestim.

"Tamam anladım yasal değil bunu biliyorum. Ama saklaya biliriz. Sadece okulu bitirene kadar. Bu kadarına bile cesaretin yok mu?"

Yüzüme üzgün bir şekilde bakıyordu. Ama beklediğim cevabı vermedi.

"Demek yok. Ne yapıcaz peki unutacak mıyız?"

Artık gözlerim doluyordu ama saklamaya çalışmadım.

"Benimle bir şeyler yaşamaya cesaretin yok mu Severus?"

Yine sessizlik. Gözlerini kaçırıyor. Cevap vermiyordu.

"Peki. Sen bilirsin."

Geriye bir kaç adım atıp ondan uzaklaştım ve dönüp odasından çıktım.

~ 2 gün sonra ~

Sabah kalkıp yine her zamanki bitkin halimle istemeyerek hazırlanmaya başladım.

Aynaya baktığımda ağlamaktan şişmiş gözlerimi fark ettim. Göz altlarımda morarmıştı

Makyaj yapıp saklamak istedim ama sonra vaz geçtim.