Evren Yolcuları

Güçlerin Keşfi

Herkes hayata gelme amacı konusunda hiçbir fikrinin olmadığı bazı zamanlar yaşamıştır.Bu hayatın bize bahşettiği bazı güzel duyguları veya yetenekleri kullanamadığımız için ortaya çıkan bir süreçtir.O süreç her zamanki gibi her kim olursa olsun onu bir sıkıntı denizinin ortasında tek başına bırakır.

Bu devinimsel olay Jason'ın tam anlamıyla kendisi olmuştu.Zekası keskindi fakat bu zekasını satranç dışındaki herhangi bir alanda kullanmayı istemediği için okuldaki çoğu dersi sadece sorunsuzca okulu bitireceği puana erişebilmek için çalışıyordu.Okulda pek fazla arkadaşı olmadığı için birçok kez okulun rehberlik servisine davet edilmişti.Pek fazla dışa dönük bir insan değildi.Fakat kendine yakın bulduğu birkaç arkadaşı da yok değildi.Onların veya başka insanların yanında yapmacık davranmayan doğallığı ön planda tutan kişiliği vardı.Çünkü hayatta asıl önemli olanın kendisi ile barışık yaşamak olduğunu biliyordu.Kahverengi gözleri ve dalgalı saçları ile çok yakışıklı olmasa da çirkin sayılmazdı.Hayatının bazı evrelerinde birkaç kız ile samimi ilişki kurmuş ama bunların hiçbiri geleceğe yönelik olmamıştı.Hepsi onun sıkıcı olduğunu sebep göstererek ilişkilerine son vermişlerdi.Bu olaylar onu sarsmış ama bir o kadarda güçlendirmişti.Güçlerini keşfedeli bir seneden biraz fazla olmuştu.Bu gücünü şans eseri çok dikkatli bir anında sınıfına yeni gelen kızdan etkilendiğinde farketmişti. Sonucunda farketmemeyi bile dilemişti.Çünkü gelen kızın düşünceleri Jason'ın düşüncelerinin tam zıttıydı. Bu yüzden samimi bulduğu arkadaşlarını özenerek seçmişti.Onlar Jason hakkında kötü düşünceleri minimum seviyede olanlardı.

Her zaman olduğu gibi servis ile okulundan dönüyordu.Dönüş yolunda sınıf arkadaşlarının muhabbetinden sıkılmış ve cam kenarındaki boş koltuğa geçmişti.Servis aracının camından dışarıyı seyrediyor ve kendi gibi farklı birilerinin olabileceği umuduyla araştırmaya başlıyordu.Araç yakıt doldurmak için durduğunda yoldan geçen bir turist kafilesi dikkatini çekmişti.Hiçbirinde bir farklılık yoktu.Hepsinin zihnindeki fikir karmaşasına kolayca ulaşabiliyordu.Ama yolunda gitmeyen bir şeyler olmaya başlamış ve turist kafilesindeki birisi genç bir çocuğa tokat atmaya başlamıştı.İri ve gözlüklü bir genç ise çocuğun önüne geçip korumaya çalışıyordu.Çok sinirlenen adam genç çocuğa yumruklar savurmaya başlasa da çocuk emsali görülmemiş şekilde çocuğu savunuyordu.Sanki derisi bir anda taşlaşmış gibiydi.Artık adam pes etmiş ve hızlıca şehrin merkezindeki otele doğru yola koyulmuştu.Jason gördükleri karşısında şok olmuştu.Çünkü yetişkin bir boksör bile o yumruklardan sonra nakavt olabilecekken bu gence hiçbir şey olmamıştı.Zihnine girdiğinde çocuk ''Şüphelenmemiş olmasını dilerim'' sözünü aklından geçiriyordu.Aracın hareket etmesine saniyelere kala inse bir daha binemeyeceğini ve kilometrelerce yolu ayaklarının altı yanana kadar yürüyeceğini biliyordu.Fakat çocuğa daha fazla odaklandığında binlerce düşüncenin içinde isminin Thengom olabileceğini seçebilecek kadar zamanı olmuştu.Aniden aracın hareket etmesiyle dikkati dağılmış ve derin düşüncelere dalmıştı.Hareket halinde veya uzaktayken insanların zihnine girip kontrol etmesi çok zor ve yorucu oluyordu.Güçlerini tam anlamıyla deneme şansı bulmamıştı.Daha önce tesadüfen karşılaştığı çocuk gibi sıradışı bir güce sahip olan birisiyle karşılaşmamıştı.Daha önce bazı kişilere telepati yoluyla mesaj vermeye çalışsa da pek başarılı olamadığı için Thengom ile iletişime geçmeye çalışmamıştı.Servis evinin yakınlarında durduğunda arkadaşları ile vedalaşıp araçtan indi.Biraz yürüdükten sonra eve varmıştı.Kapıyı açtığında yemek kokuları burnuna nüfuz etmiş ve bir anda acıktığını hissetmişti.Üstünü değiştirdikten sonra annesi ve kız kardeşi ile yemek yemeye başladı.Babasının her zaman olduğu gibi toplantıları uzun sürmüş ve arayıp gelemeyeceğini bildirmişti.Annesinin hünerli elleriyle yaptığı yemekleri yerken dünyanın karmaşasından uzaklaşıp huzura ermeye başlıyordu.Ama her güzel şeyin sonu olduğu gibi karnının doymasıyla yemekleri yeme serüveni sona ermişti.Kız kardeşi ile biraz ilgilendikten sonra hızlıca üst kattaki odasına çıkmış ve Thengom adlı gizemli genci araştırmaya başlamıştı. İnternete girdiğinde aracın yakıt almak için durduğu civardaki tüm yerlerin yer bildirimini araştırmış ve Thengom adında birine rastlamamıştı.Aklına bir anda turistlerin en çok kaldığı otel geldi.Ne kadar uğraşsada oteldeki kayıtlara internet üzerinden erişemiyordu.Bilgisayarını kapattıktan sonra yatağına uzanıp düşünmeye başladı.''İnternetten ulaşamıyorsam mutlaka resepsiyonda kayıtları bulunuyordur.Ama kimse kayıtlarını tanımadığı birine vermez'' diye düşünürken bir anda aklına babasının polis olduğunu ve cinayet vb. olaylarda istedikleri veriye ulaşabilme haklarının olduğu geldi.Bunun için babasının kartını alması yetecekti.İşler kötüye gitmezse bir saat erken kalkarak bu işi halledebilirdi.

İşler planladığı gibi gitmişti.Babasının kartını aldıktan sonra erkenden yola koyulmuş ve otelin resepsiyonuna varmıştı.Kartı gören görevliler sıkıntı çıkarmadan son bir haftanın kayıtlarını önüne dizmişti.Harf sırasına göre dizilmediği için araması biraz sıkıntı olmuştu.Ama aynı isimde üç kişi bulmuştu.Bu onun için hayal kırıklığı olsada biraz daha araştırma ile o genci bulabilecekti.İsim ve soyisimleri aldıktan sonra teşekkür ederek oradan uzaklaştı.O günün tatil olması ile ona bol bol araştırma şansı doğmuştu.İkinci isimde aradığını bulmuştu. Thengom McTomp'un internette bir blog sayfası vardı ve gezdiği yerlerin fotoğraflarını orada paylaşıyordu.Sayfayı takip ederek nerelerde olduğunu ve ne kadar süreyle İngiltere'de kalacağını tespit edebilecekti.Şuanda ağırlıklı olarak Birmingham'dan fotoğraflar paylaşıyordu.Ortalama yarım saat mesafede bulunan şehre gidip onunla tanışmayı istiyordu.Hemen evden ayrılıp en yakın durakta beklemeye başladı.Kısa süre sonra bir otobüs geçti ve yola koyulmaya başladı.Daha önce hiç yapmadığı şekilde gözlerini kapatarak odaklanmaya başladı.Daha önce girdiği bir zihne tekrar girmeye çalıştı.2 dakikalık bir uğraştan sonra ulaşabildi. Thengom'un zihnindeki kelimeleri zar zor seçebiliyordu. Resim ve Edward Richard Taylor ismini duydu.Bu ismi biliyordu Twas a Famous Victory adlı bir eseri Birmingham müzesinde sergileniyordu.Bunun öğrenmesiyle Thengom'u nerede bulabileceğini artık biliyordu.Otobüs şehrin içine girdiğinde ikinci durakta indi ve on beş dakikalık yürüme mesafesinde olan müzeye doğru yola koyuldu.Hedefine emin adımlarla ilerliyordu.Müze kapısından içeri girerken güvenlik görevlilerinin ikazı yüzünden aramadan geçirildi ve ancak öyle içeri alınabildi.İçeri girdiğinde genci ilerden seçebiliyordu.Onunla direkt olarak iletişime geçmek sakıncalı olabilirdi.Çünkü bu güçlerin etkilerini biliyordu fakat varsa yan etkilerini bilmiyordu.Karşıdan bakıldığında biraz şişman ve kararlı biriydi.Aksanını duyduğunda onun bir iskoç veya kuzeydeki ingilizlerden olabileceğini düşünmüştü.Konuşma bahanesi bulmaya çalışıyordu ama bir türlü bulamıyordu.Hiçbir şekilde iletişime geçmemişti. Thengom ve ailesi dışarı çıkarken arkalarından takip etmeye başlamıştı.Dışarıya çıktıklarında çığlıklar duymaya başlamıştı.Sağ tarafına baktığında bir dükkandaki maskeli hırsızı görmüştü.Polisler etrafını sarsada bazı yerlere rastgele atışlar yapıyordu.Aniden gözleri ışıldayan Jason biraz zekice ve birazda düşüncesizce mermilerin önüne geçmeye başladı.Namluyu iyice gözleyen Jason mermi vücuduna denk gelse bile bacağını vuracağını ve ağır bir hasara yol açmayacağını biliyordu.Aniden bu davranışı sergilediğinde bu gücünü keşfettiğinden beri herkesi korumaya çalışan Thengom aniden Jason'un önüne geçerken bir mermi Thengom'un koluna isabet etti.Annesi tiz bir ses ile çığlık attığında Jason ve Thengom yere düştü.İki polis memuru hızlıca müdahale etmek için geldi ve ikisini kenara taşıdı. Thengom hafif bir sırıtma ile polis memurlarına merminin isabet etmediğini söyledi ve kanayan hiçbir yeri olmadığını ikna etti. Jason gördükleri karşısında şok olmuş şekilde sadece Thengom'un koluna girmeden duran mermiyi cebine indirdiğini farketti.Artık kendisinin gibi farklı süper güçlere sahip kişilerin olduğuna ikna olmuştu.Teşekkür edip ona '' Bu güçten kimseye söz etme,ben seni bulacağım'' diyerek uzaklaştı.Yolda ilerlemeye devam ederken arkasını döndüğünde polislerin suçluyu etkisiz hale getirdiğini ve Thengom'un şaşkın surat ifadesini gördü.Bugün olanlar hayatında bir dönüm noktası olacaktı.Yapabileceği daha çok şeyin olduğunu biliyordu.Eve vardığında cebinde kimlik kartının olmadığını gördü.Galiba oradaki karmaşada düşürmüştü.Müsait bir zamanda yenisini çıkarırdı.Bunları düşünmemeye çalıştı.Kendisini daha önce hiç bu kadar yorgun hissetmemişti.Beyni çok yorulmuştu.Sadece iki dakikalık odaklanma bile yoruyordu.Eskiden yirmi saniye kadar odaklansa beyninin ağrıdığını hissederdi.Git gide yaşının getirdiği avantajlar ve deneyimleri sayesinde bu süre uzamaya başlamıştı.Bu olaylar okuldaki derslerini aksatmaması için öğretmenlerinin verdiği bazı ödevlerini bugünden halletmeye başladı.Okuduğu okul civarındaki en iyi ikinci okuldu.Ama öğretmen kadrosu en iyi okul sayılabilirdi.Okulun getirdiği bir zorlukta öğrencilerin başarılarının artması ve devamı için çok fazla ödev vermeleriydi.Ödevlerini bitirdiği esnada aşağıdan gelen ''Yemek hazır'' sesiyle irkildi.''Bugün vakit ne kadarda çabuk geçti'' diyerek hafif bir gülümseme ile aşağıya inmeye başladı.Biraz yemek yedikten sonra tekrar odasına girdi ve kendisini yatağın konforuna bırakıverdi.Sabah uyandığında bilgisayarının açık olduğunu farketti. Normalde hiç kimse ona mail atmazdı.Fakat bu sabah farklı birşey olmuş ve ona bir mail gelmişti.Yavaşça bilgisayardaki maile tıkladı.Açılan maili okuduğunda şaşkınlık ve korkuyu aynı anda yaşamaya başladı.

''Merhaba Jason Rickman. Ben Athene Evans.Dün olanlar hakkında konuşmak için lütfen yarın saat 17.00 da Hyde Park'ın önüne gelin.''