Her Evrende Sen

Lewisia

İyi okumalar~

.

.

.

.

Uzun bir sessizlik. Bir hiçlik. Acaba ne kadar süredir buradaydı?

.

.

.

Saat kavramı yoktu. O yüzden bilemiyordu. Tekrardan duyularının açıldığını hissetti. Baş ağrıları hafifleşsede kesilmiyordu. İçinden lanet okuyordu. Kucağında bir ağırlık hissetmesiyle gözleri açıldı. "Sözde benim uyumam için masal anlatıyorsun ama sen uykuya dalıyorsun baba. Hiç adil değil."

Minik bir kız çocuğu kucağında oturuyordu. Sahte bir asık surat takınmıştı. Çok tatlı duruyordu. "Aaa çok özür dilerim içim geçmiş balım." Minik kız kıkırdamaya başladı. Başını babasının göğsüne yasladı. İçinde minik bir huzur tanesi hissetmişti.

H̴͎̤͊ŭ̷͔͙͔̺ͅz̴̛̮̎̈́̈́ǘ̸̪̬ȑ̴̛̟͜. H̴͎̤͊ŭ̷͔͙͔̺ͅz̴̛̮̎̈́̈́ǘ̸̪̬ȑ̴̛̟͜?

Başına keskin bir ağrı girdiğini hissetti. Eliyle kafasını tuttu. Bir süreliğine ağrının dinmesini umdu. Küçük kızının endişeli ifadesini daha fark etmemişti. "Baba iyi misin? Baba?" Korkuyordu. Sesindeki titreme babasının içine liğme liğme işlenmişti. Hızlıca kendini toparlayıp burukça gülümsedi. "İyiyim iyiyim balım. Sen baban için endislenir miydin ya?" Hemen kızına kocaman bir sarıldı. Yanağına buseler kondurdu. Küçük kızın kıkırdayışları kulağına müzik gibi geliyordu. Kısık kahkahaların sesi odayı dolduruyordu. Cenan'ın gözleri odayı taradı. Bir sürü peluş oyuncak vardı. Bir iki tane Barbie bebek falan ve bir tane futbol topu. İçten içe bir güldü.

"Artık uyusak mı be balım?" Kızı dudaklarını büzdü ve başını hızlıca iki yana salladı. "Olmaz babacimmm" Cenan tebessüm etmeden duramıyordu. Demek babalık böyle bir histi. Küçük prensesine baktı. Lila renginde pijamalar içindeydi. Üstünde de bir prenses vardı sanırım. Tanıyamamıştı, herhalde yeni bir prensesti. "Ama nedenkii? Hem sen bir prensessin. Prenseslerin güzellik uykusu alması gerekir balım." Küçük kız kıkırdadı. Babasından böyle hoş laflar duymak onu şımartıyordu."Oymazz. Daha babiş gelmedi. Onu yalnız bırakamayız. Hem bilmez misin o karanlıktan korkar." Cenan duraksadı bir anlığına.'Babiş'?

Aklına direk Á̷̩̎̎r̷͉͚̝͒͗͑ȉ̶̺̗̾̈́͗f̴̬̓̀̚ geldi. Biraz gülümsedi. Kızı da kaçamak bakışlarla kapıyı kesiyordu. Babişinin gelmesi onun için çok önemliydi. Sonunda kapı açıldı. İçeri Emre girdi. Cenan'ın yüzü aniden düştü. Hayal kırıklığına uğramştı. Bu evrene olan bütün umudu yok olmuştu bir anda. "Cenan." Emre'nin sesiyle dünyaya geri döndü. "Kanka ben Á̷̩̎̎r̷͉͚̝͒͗͑ȉ̶̺̗̾̈́͗f̴̬̓̀̚'i getirdim. Kaçıyorum. Hadi iyi geceler." Salak Cenan. Kendi kendine kızdı. Neden hep kötüyü düşünüyordu ki? Gülümseyip başını eğdi. Hem tamam hemde bay bay der gibi oldu. Kızının kucağında kıpırdaştığını hissedebiliyordu. Babişini göreceği için mutluydu. Aynı hisler Cenan içinde geçerliydi.

Adım sesleri yavaşça yaklaşıyordu. İçinin kıpır kıpır olduğunu hissedebiliyordu Cenan. Elleri küçük kızının saçlarında dolanıyordu. Kapı yavaşça aralandı tekrardan. Sonunda A̵͓͆ṙ̷̦i̴̛̲f̴̯̐ odaya girmişti. Yorgun olduğu her halinden belliydi. Odaya girerken ciddi olan yüz ifadesi odaya girdiğinde küçük bir mutlulukla bozulmuştu. Morarmış göz altları uykusuz olduğunu yeterince gösteriyordu."BABİŞŞŞŞ!!" Küçük kız yerinde duramadi. Babasını görünce hemen Cenan'ı satıp ona doğru koştu. Arif ise ona doğru koşan küçük vücudu hemen yakalayıp kucağına aldı. "Oyy naber ay ışığım? Neden uyumadın?" Küçük kızının burnuna bir öpücük kondurdu. Minik kız kıkırdamaya başladı. Cenan ise bu manzarayı aşkla izliyordu. Belki de yaşadığı bütün hayat boyunca görebileceği en güzel şeydi bu. Hem de o kadar fazla evren gezmesine rağmen.