Her Evrende Sen

Narcissus

~iyi okumalarr :D  bu bölümü karıma armağan ediyorum <3

Boşluk hissi. Hiçlik.

.

.

.

.

.

.

Sonunda karanlık dışında bir şey hissetmişti Cenan. Ani bir haraketle yataktan kalktı. Normalde yaşadığı evlere göre daha karanlık bir ortamdaydı. Hızlıca nefes alıp veriyordu. Az önce?¿ Az önce denilebilir miydi ki o anlara? Belki de yıllarca uzakta yaşamıştı o olayı. Iç çekti. O garip olan her neyse tam net hatırlayamıyordu. Ama anımsıyordu. Bu garip korkunç bir kabus değildi. Isminin garip bir tonda karmaşık sesler aracılığıyla yankılanmasının hissini hâlâ hatırlıyordu kulakları.

Bu bir rüya değildi.

Bunların hiç biri bir rüya değildi.

En korkuncu da buydu zaten. Bunlar rüya değilse neydi?

Artık evrenler ilgisini çekmiyordu. Hiçbir şeye bakmadı. Hazırlanmaya tenezzül dahi etmedi. Yeterince evren deneyimlemişti. Aşağı kata indi. Bu evinde 2 kat vardı. Belki de zengindi. Bunları umursamadı. Sadece bu cehennemden kurtulmak istiyordu.

Evden dışarı çıkmadan önce evini biraz dolaştı. Belki de araştırmaktan vazgeçmemeliydi. Sonra bu düşünceden kurtuldu.

C̵̛̫̱͇ͧͦ͢e̷͕̘͐͌͠n̡̻̘̆ͯa͖ͨ͝n̵͕̙̓̂̔̚

Cenan etrafına baktı. Hiç kimse yoktu. Gayipten sesler mi duyuyordu? Baş ağrısı kendini hissettirmek adına anlık artmasıyla dengesi bir kayboldu.
"Lanet olsun." Kucuk bir iniltiydi sesi. Harbiden en son ne zaman konuşmuştu acaba? Sanki uzun zamandır konuşmuyordu.

Penceresinden esen rüzgar saçlarını savurdu. Ela gözleri yorgunlukla karanlık bir havaya sahip olan şehri izliyordu. Gözü hareket eden siyah bir şeye takıldı. Küçük bir yarasa etrafta uçuyordu. Bir iki manevra yaptıktan sonra aniden pencereden içeri girdi. Küçük siyah bir bulutla insana dönüştü. "CENAN! KAN. KANSIZLIKTAN ÖLÜYORUM LÜTFEN."

Karşısında duran kişiye bıkkın gözlerle baktı. Bu Ãṙ̨̙̱̩i̡ͬf̨͚̍ͬ́t̷̗̤̘̩͂i̹̰̝̱̼͌͐ͭ͢. Ne? Neden Ă̵̢̊̾r̶̨̀̃̑͜͜i̸̞͛f̵̠̒̆ḯ̴̻͆͝n̶̘̓ ismini aklında canlandıramıyordu? Bir anlığına kendi kendini sorguladı. Karşısında ağzından sular akarken onu izleyen vampir duruyordu. Kan kırmızısı gözlerle denk düştü. Çok keskin bakıyorlardı. Kendini tutamayacak kadar kana susamıştı. Ama nedense kendini tutuyordu. Izin almadan Cenan'a saldırmamıştı.

Yavaşça ağzını araladı Cenan. Bir bebeğin ilk kelimesini söylediği an gibiydi bu an. En azından Cenan'a öyle hissettirmişti. "Ā̶̰̙r̶̻͠i̵̘̩̓f̶͊̌̓ͅ‽̸̻̺͝" Söylediği ismi duyamamıştı. Ne o RTÜK Ā̶̰̙r̶̻͠i̵̘̩̓f̶͊̌̓ͅ kelimesini mi yasaklamıştı? Kendi kendine içinden geçirdi. Ā̶̰̙r̶̻͠i̵̘̩̓f̶͊̌̓ͅ ise isminin söylenişindeki tonlamadan kaynaklı endişelenmişti. "Noldu Cenan bir sıkıntı mı var?" Kendi kana susamışlığını görmezden gelip bütün odağını karşısında duran insana verdi. Cenan uzaklara dalmıştı gene. Başını silkeledi. "Hayır hayır bir şey yok. Her zamanki gibi... Kanım senindir."

À̷̼̭̞͇̌̏ř̷̩͝ḯ̸͓f̵̢͎̊͘'̸̨̟̜̮̈́̾̅͝ḭ̴̔̑̍͘n̶̨̊ yüzünde buruk bir gülümseme oluşmuştu. Yavaşca Cenan'a yaklaştı. Cenan ise gözlerini kapatıp kaderini kabullendi. "Elimden geldiğince acısız ve hızlı yapmaya çalışacağım. Şimdiden üzgünüm." Vampir olmak hiçbir zaman À̷̼̭̞͇̌̏ř̷̩͝ḯ̸͓f̵̢͎̊͘'̸̨̟̜̮̈́̾̅͝ḭ̴̔̑̍͘n̶̨̊ seçimi olmamıştı. Şu an yaşadıklarını dünyada ne kadar vampir olmak daha iyi olsa da bu onun hoşuna gitmiyordu.  Başka insanları kendisi için sömürmek onun kanunlarına ters geliyordu. Gerçi insan olmak daha zordu. Her gün avlanmamak için aşırı dikkatli olmaları gerekiyordu.