maatje tuurlijk ben je hier veilig

deel 22

Matthy:

"Maatje word je eventjes wakker" hoor ik in de verte. Ik open langzaam mn ogen en wrijf er dan in. "Hey" zegt de dokter. "We hebben eventjes wat onderzoekjes gedaan en we hebben ondekt dat er wat stoute cellen in jou longen zit" zegt de dokter. Ik kijk hem verward aan. "Maatje je hebt kanker" zegt hij. Ik knik en leg me weer neer. "Wil je t even verwerken of" vraagt hij. "Ik krijg denk ik een paniekaanval" snik ik. De dokter knikt en gaat zitten op bed, waarna hij me in zn armen neemt. Mn hoofd rust ik op zn borst. "Rustig maar" fluistert hij. "Ik weet niet hoelang je nog hebt maatje omdat t al best groot is, maar geloof me. Ik zorg goed voor je" fluistert hij. Ik knik en kijk op. "Noem je me vanaf vandaag Stefan" vraagt hij met een glimlachje. Ik knik en leg me terug tegen zn borst. "Dalijk als er iets is mag je me altijd roepen, er zit hiervoor een knopje naast t bed. Die hoef je maar in te drukken en dan kom ik of een andere dokter naar je toe" zegt hij. Ik knik weer.

Als ik weer rustig ben legt hij me neer in bed. "Ik kom straks weer eventjes kijken oke" zegt hij. Ik knik en hij verlaat de kamer. Ik pak mn telefoon en open de chat met Robbie.

M: Robbie
R: eindelijk Matthy waar ben je
M: kun je alsjeblieft naar t ziekenhuis komen
R: ja tuurlijk moet ik iemand meenemen of niet
M: wil je alleen komen. Ik heb geen zin in de andere en vooral Raoul niet
R: is goed liefje ik kom eraan oke houd je sterk
M: dankjewel
R: geen probleem liefje, ik stap nu op mn fiets dus dan zie ik je zo
M: oke tot zo

Robbie:

Als ik voor de aangewezen deur sta, maak ik hem open. Ik zie Matthy op t bed liggen. "Hey liefje" zeg ik en loop naar hem toe. Hij ziet wat witjes, maar voor de rest. "Hey" fluistert hij. "Wat is er lief" vraag ik. "I-ik heb longkanker" zegt hij. Ik knik en neem hem in mn armen. "Heb net chemo gehad" fluistert hij. Ik knik weer en wrijf over zn rug. "Je komt er wel doorheen lief" zeg ik. Hij schud zn hoofd. "De dokter weet niet hoelang ik nog heb" zegt hij. Ik knik weer en druk een kusje op zn haar. "Robbie kun je mn shirt uitdoen" vraagt hij. Ik knik en laat hem los. Voorzichtig doe ik zn shirt uit, waarna hij gaat liggen en zn ogen dichtdoet. "Wat is er liefje moet ik een dokter halen" vraag ik. Hij knikt en wijst naar een knopje naast t bed. Ik druk erop en wacht. "Hey maatje wat is er" komt een dokter binnen. "Hey hij vroeg mij of ik op t knopje wilde drukken" zeg ik. "O hey ik ben Stefan de Vries, dokter van Matthyas" zegt hij. "Robbie van de Graaf, vriend van hem" zeg ik. Hij knikt en richt zich op Matthy. "Gaat t maatje" vraagt Stefan hem en legt een hand op de borst van Matthy. Zacht schud hij zn hoofd. "Duizelig" zegt hij zacht en doet niet eens de moeite om zn ogen open te doen. "Maatje ik denk dat ik dan toch een sonde aan ga sluiten" zegt Stefan. Matthy knikt maar gewoon. "Ik zal wel eventjes gaan dan kan ik ook eventjes wat vrienden inlichten" zeg ik. Stefan knikt, waarna ik de kamer verlaat. Meteen buiten op de gang bel ik Lieke.

L: Robbie jezus waar hangen jullie uit!
R: Liek doe eventjes rustig ik werd geappt door Matthy dat ik naar t ziekenhuis moest komen, maar t gaat niet goed met hem Liek. Hij heeft longkanker en de sokter weet niet hoelang hij nog heeft. Momenteel gaat t namelijk ook niet goed met hem
L: had dat eerder gezegd, wij komen eraan ja
R: is goed, maar zeg tegen Raoul dat hij normaal moet doen tegen Matthy
L: komt goed maatje, je ziet ons zo
R: is prima tot zo

Ik hang op en loop de kamer weer in. "Hey Robbie, ik heb hem eventjes aan de sonde gelegd, maar zoals t er nu uit ziet heeft hij niet meer zolang" t laatste fluistert de dokter. Ik knik. "Er zijn nog wat vrienden onderweg en t zusje van hem dus ik hoop dat t hem wat opvrolijkt" zeg ik. Hij knikt en gaat weer door. Ik ga naast t bed zitten en pak zn hand vast. Hij ligt lekker in dromenland en dat is helemaal prima. Als na 15 minuten de deur openvliegt, staan daar Raoul, Lieke, Julia, Milo en Koen. Ik wenk ze naar me toe en laat ze zitten. Julia komt naast me zitten en kijkt naar zn broer. "Hij slaapt schat er is niks ergs nu" zeg ik. Ze knikt en kijkt met betraande ogen op. Ik trek haar op mn schoot en wieg ons heen een weer. "Robbie heb je wat meer informatie" vraagt Lieke. Ik knik. "Ze hebben hem voordat ik kwam chemo gegeven en net aan de sonde gelegd omdat t niet goed ging. De dokter zegt dat als t zo blijft gaan als nu hij niet heel lang meer heeft en dat we dus echt de laatste paar keer zijn hand vast kunnen houden, zijn lach zien, hem een knuffel geven of troosten" zeg ik. Lieke knikt. "Dit verdient hij niet" hoor ik Milo zeggen.

Dit verdient hij inderdaad niet.

927 woorden