The Rain in Cainta (on-going)

05

Andrea's pov

"Bwisit, nakakainis ka talaga elaisha, harang ka sa tagumpay ko. Nang dahil sayo natatakpan ako, nang dahil sayo nahuhuli ako. Makakaganti din ako." Gigil kong saad nang umalis si sora sa aking harapan.

Nawalan nako ng ganang kumain kaya't hindi ko na tinapos ang aking pagkain at agaran naman akong pumunta sa restroom para mag ayos.

[Inggit na inggit kana kay elaisha] saad ng boses sa utak ko

[Natatakpan kana, mas higit na siya sayo andrea paano kana? Saan ka pupulutin kapag nagkataong mas maging magaling siya kesa sayo?] Dagdag panito

[Wala kang kwenta andrea, wala kang kwentang tao]

[Bobo ka! Bobo ka! Bobo ka! Bobo ka andrea, di hamak na mas matalino pa sayo si elaisha natatapakan kana andrea]

[Hanggang dito kanalang ba andrea? Napakahina mo talaga]

Saad ng mga boses sa utak kong hindi ko kayang alisin.

Narito ako Ngayon sa restroom, at nakatingin sa salamin, mugto ang mata at galit ang nilalaman ng aking mga tingin.

Nag hilamos ako nang nag hilamos hanggang sa halos malunod nako ng tubig galing dito sa lababo.

Maya't maya lang ay ako ay napaupo sa isang sulok at nakatulala lang ng ilang minuto

Walang pumapasok sa restroom ngayom dahil tapos na ang break time. Ako nalang ang magisa.

Mag-isa.

Agad akong tumayo at inayos ang aking sarili, nag makeup ako ng hindi gaano halata at inayos ang buhok ko. Nag hahanda ako para sa pagtunog ng bell senyales na kailangan kong pumasok sa susunod na subject...

Elisha's pov

Nandito ako ngayon sa aming classroom naka tingin lang sa labas ng bintana at iniisip kung anong ibig sabihin ng mga pinag usapan nila.

Haysss bahala na tatanungin ko nalang sila mamaya hihi^⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠^

Pansin kong wala pa si andrea at si sora naman ay kausap ang iba naming kaklase habang ako ay nakaupo.

Nag iisa malapit sa bintana at malayo ang tingin...

*Kriiiiiiiiiiiiingggggg*

"Sora tara na " pag aaya ko kay sora

"Ikaw nalang muna elai may gagawin kasi ako." Saad nito

Ano naman kayang gagawin niya?? Tss okay hayaan nanga.

Magisa akong pumunta sa next subject namin at ang upuan ko ay nasa tabi nanaman ng bintana.

Pansin ko nitong mga nag daang araw, parang ako nalang ang mag-isa si sora kasi laging busy tapos itong si andrea naman ay hindi ko na nakikita.

Nakalimutan ko ba bangitin na simula elementary hanggang ngayong graduating na kami ay tatlo kaming mag kakaklase? Tatlo rin kaming academic achievers sa mga old schools namin.

Dati nunt mga bata kami iniisip ko na siguro ginagamit lang nila ako pero nawala na sa isip ko iyon dahil nung tinanong ko sila noon ang sabi lang nila ay Bakit raw nila ako gagamitin e mag be-bestfriends kami

Sa mga salitang yon naging panatag ako, sobrang taas ng tiwala ko sa dalawa kong kaibigang ito.

Natan's pov

"Uuwi nako, bye." Saad ko sa tatlo kong kaibigan at nauna na sa kotse ko,

Its 12 noon and I'm on my way home nag stop muna ako sa coffee shop na palagi kong dinaraanan, dito sa cainta.

Lumabas nako pagtapos kong makuha yung in-order ko sa cafe nayon, at pumasok ako sa kotse kung saan ko ito nai-parked. Nag park ako sa tabi ng liwasan, nito ko lang napansin na marami palang tap rito kahit sa tag init na tanghali.

while i was drinking my favorite coffee, i was watching people. Crossing the road may mga studyante, matatanda, bata, pamilya. Some of them looks so happy and some of them looks, normal..

I'm being Envious, i wish i was happy too. I mean, the real happy one. I need someone who's afraid of losing me.

At the age of 8 my parents died. They died in an accident while they were at work. that time i was left alone in our mansion along with the maids.

Nang napagtanto kong hindi pa umuuwi ang mga magulang ko sa nakaraang isang linggo, nagtaka nako kaya't nag tanong ako kay uncle roli,

Binibisita nya ako noon sa mansyon para kumustahin, doon narin tumira ang kaniyang asawa para ako ay alagaan, wala kasi silang anak kaya itinuring nila akong totoong anak.

Kapatid ni uncle roli si mommy kaya't close kami nito, siya lang din ang taong nakakatagal sa pag uugaling meron ako.

Tapos na akong maingit sa mga taong masasayang nag lalakad kaya't ako'y nag drive pauwi nang mansyon, wala naman kaming gagawin, actually whole day kami ngayon.

Nag ditch lang ako kasi tinatamad ako, at uuwi ako para lang matulog.

At mag inom.

Yeah I'm 17 and malapit naman na akong mag 18 so what? Besides kaya ko naman na gawin lahat ng gustuhin ko kasi wala namang pipigil sakin.

I'm free, fucking free yeah.

Habang pauwi ako sa mansyon naririndi ako sa katahimikan dito sa loob ng kotse ko kaya binuksan ko ang radio pamatay tahimik.

End of chapter 5