Merebaa yine ben geldimmm size bölüm yazmaya geldimm💃💃💃
Herneyse bölime geçelimmm💗
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayınn (litfen 💗💗💗)
11. BÖLÜM
Bana iki seçenek sunuldu ya kendini infaz edeceksin ya da ailenide peşinden sürükleyeceksin dendi.
Ama ben ailemin zarar görmesini istemedim.
Bu yüzden kendimi infaz ettim...
"Kabul" dedim.
Gözyaşlarım akıyordu, ben zaten ölü gibiydim buraya gelince hayata tutunmuştum bir ümitle, ama onuda mahvettiler yine sonsuzluğa düştüm abimlerde bu sonsuzluğa düşmesin diye uğraştım ve o kuyudan sadece kendimi atmıştım...
Evliliği kabul etmiştim abimler zarar görmesin diye zaten bana artık verebilecek bi zararları kalmamıştı. Dövecek miydi beni dövsün.
Burayı zindan mı edecek etsin. Umrumda değil artık, bana mutluluk haram olmuştu.
Bir gün gerçekler ortaya çıkacak o gün çok pişman olacak çok iyi biliyorum.
Pisman olduğunda ise çok geç olacak çünkü ben hayatta olmayacağım...
Onun yapacağı şeylerden sonra hayatta kalabileceğimi düşünmüyordum.
Evlenecektim... Eğer sadece kendim ölecek olsaydım. Ölmeyi seçerdim ama eğer ölseydim abimleri bir boşluğa sürükleyecektim.
Ağlıyordum yapacak biseyim kalmamıştı. İnanmıyorlardı bana ben yapmamıştım oysaki. Evlenmekten başka bişey bırakmadılar bana...
Abim "HYR OLMAZ ÖYLE ŞEY!" diye çıkıştı. " Sen törelere karşımı gelirsin Barkın." dedi Azem ağa. "Kardeşimi ateşe atmam." dedi abim. "Ama öbür türlü de kardeşin ölecek ve siz sürgün hayatı yaşayacaksınız." dedi Azem ağa. "Abi... Gidelim mi?" dedim. Abi demiştim...
"Hyr Aden seni bu karara mahkum bırakmam!" dedi abim. " Lütfen abim lütfen ben sizi yakamam nolur gidelim." dedim
Ve konaktan dışarı çıktım hıçkırıklarım karışıyordu ağlamama. Abimde geldi bana sarıldı " güzelim neden bunu yaptın kendine , başka yolunu bulurduk."dedi.
" başka yolu yoktu abi , sen bana bunlar Mardin'in sahibi gibiler en büyük en güçlü aşiret demedin mi?" dedim ağlamalı sesimle. "Ben sizi ateşe atamazdım abi lavin daha çok küçük sürgün hayatını yaşayamazdı abi." dedim.
Yorulmuştum artık ne olacaksa olsun. Abimle birlikte konağa döndük. Bitik durumdaydım. Ananemler durumu sordu. Ben direk odama çıkmıştım.
Çocukluk aşkımla evlenecektim ama mutlu değildim çünkü o çok değişmişti...
Düğün günü haberi gelmişti 5 gün sonra yapılcaktı. Neden bu kadar erken istiyorlardı. Ben şimdi 5 gün sonra evleniyor muydum şaka gibiydi... Keske saka olasaydı ama değildi.
5 gün sonra...
Bugün düğün yapılacaktı sırf koca aşiretin oğlunu düğünsüz evlendirttim dedirtmemek içindi.
Ben istemiyordum...
Bana gelinlik göndermişlerdi giymek istemiyordum hatta yataktan kalkmak bile istemiyordum.
