Kızlarcımmm selammm😸😸😸
Fizik ve din sınavım güzell geçti vuhuuuuu💗
Herneyse sizi bölümsüz bırakmamak için bölüm yazmaya geldim aslında yarın okul çıkışı yazmaya başlıyacaktım.
Dedim başlıyım , bölüm biriksinn.
O zmannn bölümeeee de haydee 😆
19. BÖLÜM
Barkın'ın yüreğine bir ateş düşmüştü , hiç sönmeyecek bir ateş...
Hangisine üzülmem gerekiyordu , kardeşimin çocuğu olmama ihtimaline mi? yoksa şiddet görme ihtimaline mi?
Benim kardeşim şiddet mi görüyordu o konakta.
Benim kardeşimi Aren mi bu hale getirmişti , bunun hesabını ona soracaktım.
Arkamı döndüm , hastanenin çıkışına doğru koşar adımlarla ilerledim. Biliyordum hastane çıkışında bekliyordu. Çünkü onu bulduğum yerde geberteceğimi biliyordu.
Ben onu kardeşime sahip çıkamadığı için kızarken asıl onu bu hale getiren oymuş.
Hastaneden çıktım ve gözlerim direk bankta oturan Aren'e çarptı.
Hızlıca yanına gidip yakalarından tuttum ve ayağa kaldırdım.
"Barkın napıyosun sen!" dedi. Bunu demeye hakkı var mıydı? "SENMİŞSİN ULAN SENMİŞSİN!" dedim. Bana anlamayan gözlerle bakıyordu. "KARDEŞİMİ BU HALE GETİREN SENMİŞSİN İT HERİF!" dedim. Yüz hatları aniden gerildi.
Yumruğumu suratına geçirdim. "NASIL KIYDIN LAN NASILL!" diye haykırdım. "HİÇ Mİ İÇİN SIZLAMADI HE HİÇ Mİ?" dedim.
"KOLAY MI SANIYOSUN. SEVDİĞİN KADINI DÖVÜP ONDAN SONRA Kİ PİŞMANLIĞI YAŞADIN MI SEN?" dedi. Kabul etmişti o yapmıştı bunları.
Yazar'dan
Yağmur yağmaya başlamıştı.
"Sevdiğim kadın?" Barkın bunu derken ittirdi Aren'i. "LAN SEN ADEN'İ SEVİYOR MUSUN BİDE ! BU YAPTIKLARIN SEVGİ GÖSTERGESİ Mİ? HE SEN ADEN'İ BÖYLE Mİ SEVİYORSUN?" dedi Barkın.
"BARKIN BUNLARI İSTEYEREK Mİ YAPIYORUM SANIYORSUN SEN! BUNLARI YAPTIKTAN SONRA ACI ÇEKMEDİĞİ Mİ FALAN MI SANIYORSUN?" dedi Aren.
"LAN BİDE ACI MI ÇEKİYORSUN SEN ! HER BOKU YAP YAP SONRA ACI ÇEK. BU KADAR KOLAY MI?" dedi Barkın.
"Kolay değil... Kolay değil... Ben her gece başımı o yastığa vicdan azabıyla koyuyorum. Ben bu kıza çok kötü şeyler yaşattım. O benim çocukluk aşkım tamam mı? Ama o şimdi annemi öldürmüşken ben onu sevemem onunda beni sevmesini istemiyorum Barkın. Eğer o beni severse ben , ben vazgeçerim..." dedi Aren ve cevap beklemeden devam etti. "Ben onun yeşil gözlerine bakarken eriyip gidiyorum. Belki, belki dedim. Bana nefretle bakarsa. Annemin intikamını daha kolay alırım. Ama... Olmadı. Herşey daha da zorlaştı benim sevdiğim kadın bana nefretle bakarken yaşayamıyorum. Ona zarar veriyorum. Ona zarar verdikçe kendimden nefret ediyorum. Benim yaşadıklarım kolay mı sence, ben yaşamıyorum ki kolay olsun..." dedi Aren sağ gözünden bir damla yaş akarken, içinde kocaman bir yara vardı. Bu yarayı kimse görmüyor kimse bilmiyordu babası bile...
"Sen... Hala mı Aren hala mı? O senin anneni öldürmedim dedikçe hala mı inanmıyorsun. Senin anneni o öldürmedi. Benim kardeşim yapmaz. Evet görüntü var. Sen sadece bir görüntüye inandın. İşin astını astarını öğrenmeden sadece bir görüntüye baktın. Sevdiğim diyorsun , insan sevdiğini tanır be Aren... O yapmadım derse yapmamıştır. Sen bence Aden'i hiç tanıyamamışsın. Hemen gidip iki görüntüye inanmışsın. Yazık..." dedi Barkın tam arkasını dönüp gidecekken.
