Selam canlarım ben geldim.
Bölüm yazayım bari dedim.
Sonra Nisa61339 bana sövüyo dbhdhd
Bunu attıktan sonra YALNIZ AĞLAYANLAR adlı kitabım için bir bilgilendirme bölümü atacağım.
Hadi hadii bölümee
20.BÖLÜM
Hayat çok fazla yormuştu beni. Artık
o kadar yorgundum ki hiç bir şey umrumda değildi. Mutluluğum bile...
Altından kafesime giriş yapmıştık. Herkes avludaydı. Azem ağa bana küçümseyici bakışlar atıyordu. Geri kalanlar ise acır bir şekilde. 'neden bana acıyarak bakıyorsunuz?' diyemedim.
Konuşmaya bile dermanım yoktu. Artık herşeyimle tükenmiştim. Fizik tedavi görüyordum. Ama olmuyordu. Çalışmıyordu bu lanet bacaklar.
"Hoşgeldin yenge." Dedi Karya masum bir sesle. Cevap vermedim. "Hoşgeldin Aden" dedi Leyla. Cevap vermedim. "Hoşgeldin Aden " dedi Miran. Ne zamandır benle konuşuyordun Miran. Bana nefretle bakarken şimdiyse acıyarak bakıyordu. O bile annesinin ölümünden beni sorumlu tutarken , bana acıyarak bakıyorsa yoldan geçen birinin bana nasıl bakacağını tahmin etmek pek zor olmadı.
"Abi yengem neden konuşmuyor?" dedi Karya. "Abicim üstüne gitme , çok şey yaşadı konuşmak istemiyor." dedi Aren. Abiliğin batsın. 'Çok şey yaşadım evet ama bunları bana sen yaşattın Aren' demek istedim. Diyemedim...
Aren beni kucakladı ve merdivenlere ilerledi. Merdivenleri görünce o gün aklıma geldi. Benim bu hale gelme sebebim merdivenler değildi. Aren'in yaptıklarıydı.
Sağ gözümden bir damla yaş aktı...
Aren merdivenleri çıkmayı bitirince odanın kapısına geldi. Bu konağın her yerinde travmam kalmıştı. Hele ki bu oda , bu odaya girmek istemiyordum. Aren kapıyı açtı ve beni yatağa götürüp yatırdı. "Sen biraz dinlen. İstediğin bir şey olursa , telefon var bak burda çaldır ben hemen gelirim. Ben gelemezsem Karya gelir." Dedi ve odadan ayrıldı.
Bu odada olmak bana iyi gelmiyordu , gelmeyecekti. 'Yapma' diye çığırışlarım geldi aklıma. Vurduğunda gelen acılar , her darbe aldığım da avazımın çıktığı kadar bağırdığım anlar geldi gözümün önüne.
Ben Aren Yılmaz yüzünden felç kalmıştım , ben Aren Yılmaz yüzünden ömür boyu annelik duygusunu tadamayacaktım...
Aren'in bana bu yaşattıklarının sebebi annesinin benim öldürdüğümü düşündüğündendi. Gerçekleri öğrenince yıkılacaktı , lakin ben onu affetmeyecektim. Kim bilir belki de mezar taşıma sarılıp ağlayacaktı...
Aren'den
"Baba beni şirketten aradılar , ben 1 saatliğine gidip gelecem." Dedim. "Tamam oğlum , bende eski çiflik evi varya oraya gidecem." Dedi.
"Baba orası çok eski ne edeceksin orada." Dedim. Şaşırmıştım , çünkü oraya uzun yıllardır gidilmiyordu.
"Orayı yıktırmak istiyorum oğul , içinde kalan eşyaları çıkarttıracam." Dedi.
"Tamam baba ben şirkete geçiyorum. Karya yengene ihtiyacı varmı diye ara ara bak." Dedim. "Tamam abi sen merak etme." Dedi. Tebessüm edip evden çıktım. Arabama binip şirkete geçtim.
