otizm'liyim ama

Part 12

Oy vermeyi unutma canısss

İyi okumalarrr🙃

Sessiz geçen araba seyahatinden sonra mete arabasını binanın 23 metre ilerisine park etmişti.
Arabadan önce mete indi ardından tam çıkmaya hazırlanan umutun kapısını açtı.
Umut meteye bakıp gülümsedi

"teşekkür ederim"

Umut arabanın kapısını kapatıp çocuğa yön veriyordu.

Asansörün gelmesiyle ikili asansöre bindi. Mete 4.Kata bastı. Kapının önüne gelen ikili birbirine baktı.

Mete umuta kaçamak bi gülümseme atıp cebinden anahtarı çıkartıp kapıyı açtı. Mete elini uzatarak

"önden buyurun lütfen"

Umut'ta meteye gülümseyip önce o eve girmişti.

Umut her ne kadar meteyi beklesede metenin ısrarıyla evin ortasındaydı. Umut, Salonu göz gezdirerek baksada metenin sesiyle arkasını dönmüştü.

"sen evi dilediğin gibi gez hatta kendi evindeymişsin gibi rahat et bende yemek için hazırlık yapayım"  "

İkili eve gelirken markete uğramış ve eksik olan malzemeleri almıştı.

"tamam ben bakınırım etrafa ama bende yardım edeceğim"

Mete kafasını sallayıp çocuğu onaylamıştı.

"tamam "  deyip mutfağa adımlamıştı mete..

Umut evi geziyor dikkatlice her tarafa bakıyordu. Metenin ailesiyle yaşamadığı çok baarizdi.
Salonda L koltuk ve tv ünitesi vardı. İkisinin takım gibi gözükmesi de ayrı güzeldi.

Tv'nin yan tarafında duran minik kitaplığa baktı fazla kitaplık olmasada kitaplara göz gezdirdi. Salonun siyah olması ise gözünden kaçmamıştı.

Ardından salondan çıkıp bi odaya girdi. Bu odada ise sadece bir yatak ve bir çalışma masası vardı. Bu odanın metenin odası olmadığını her ne kadar düşünsede mahremiyet nedeniyle fazla oyalanmadan çıkacaktıki mete arkasında belirdi.
Umut kendini açıklama gereğiyle söze girdi.

"ben sadece etrafı geziyodum ama amacım odana girmek değildi ben özür-"     mete çocuğun lafını tamamlamasına izin vermeden metenin dibinde bitmişti. Mete çocuğun elini tutacaktıki rahatsız olmaması adına hem bir adım geri gitti hemde kendini tutmuştu.

"ben sana izin verdiğim sürece her şeyi yapabilirsin. Hem burası benim odam değil misafir odası ailem ziyaretime geldiğinde kalsınlar diye" 

Umut meteyi onaylamış ve tekrardan göz gezdirmişti odaya.
Mete kollarını birbirine dolamış bir biçimde umutu izliyor, ne kadar saf olduğunu aklından geçiriyordu.

"gel sana odamıda gezdireyim çünkü ben acıkmaya başladım "

Umut metenin dediği lafa kıkırdamış ve odadan çıkmışları. Kısa bi koridoru arkalarında bıraktıktan sonra odanın kapısını açtı mete.

Önce kendisi girmişti ardından umutta girmişti odaya.

Umut odaya bakarken odanın neden bu kadar karamsar olduğunu sormak için meteye döndü.

"neden her yer siyah? "

Gerçektende her yer simsiyahtı. Gardrop, yatak, yatağın baş ucundaki komidinler, perdeler, halı, ufak bi çalışma masası, duvarlar, hatta duvrdaki saat ve tablolar bile siyahtı.