"Arıza derler bana, Azra değil."
"Azra... ¿es usted un mal funcionamiento?"
🎭
Hapishanede mahkum olan katliamcı bir kadın ve geliştirdiği teknolojiyle ülke yönetimine el koyan bir adam.
Ivan Demirel Guerra.
Azra.
Kimliksizdi kadın, ve her şeydi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KOD:103 KATLİAM
1. Bölüm: MAHKUMİYETİN HÜKUMDARI.
"Kapana kısılmak istiyorsanız eğer, özgürlüğünüzün katili olun. Sonra dönüp bir bakın halinize, ne bir nefes kalır geriye, ne bir ömür. Ölmek için bir halat, bir hap yeterli olur elbet, lakin ölmek istiyorsanız eğer; hislerinizin katili olun."
Elflenda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2028 .
.
Şafak doğardı korkunç gecelerin ardına, gök gürler, kıyamet kopardı ıssız bir akşam yelinde. Düzen değişirdi, insanlık, hisler ve zihinler. Ölüm vardı, vakit tanımadan herkesin kapısını tıklatan. Güç ve zeka vardı, kimyayı baştan yaratan.
Sokaklar bir de,
Sokaktan gelenler, sokaktan doğanlar, sokağa mahkum olanlar vardı. Hepsiydim ben. Kimliksizdim. Şafak olur doğar, kıyamet olur kopardım. Belki de korkunç bir ölüm kesilir, kapı kapı gezerdim.
Arıza gibi.
iki bin dokuz yüz yirmi ikinci günümdeydim.
His, duygu, acı, hiçbiri yoktu.
Artık beynim donmuştu.
Hücre hâlâ soğuk, ıssız ve ürkünçtü. Üzerinde oturduğum beton zemine ilişen kavurucu soğuk içime içime işledi. Yine, yeniden. Şu günün, birinci haftamdan tek farkı, daha karanlık oluşuydu.
Sekiz yıl,
Kocaman bir sekiz yılı devirdim.
Avuçlarımın içine kocaman bir hiçlik matemi yer edinmiş, boşluk ciğerlerime kadar süzülmüştü. Karanlık odanın içerisinde gezindi harelerim. Oda demeye bin şahit isterdi gerçi. Çıkmaz çukur gibi bir yerdi lakin içerisinden daha huzurluydu. Çoğu hafta sırf yalnız kalayım diye birilerini şişlemek zorunda kalırdım. Asla öldürmez, hasarlı bir darbe bırakırdım.
