slmmmmmm slmmmm
yorum alayım biraz tesekkurler simdiden
keyifli okumalar, okumadan atiyorum hatam yoktur umarım 😽
-
hyunjin hoca
jeongin
nüsaitsen odama gel
jeongin
değilim
hyunjin hoca
müsait ol o zaman
jeongin
sabrimi siniyo bu adam|
hocam
müsait değilken
nasıl kendimi
müsait hale
getirebilirim
sadece
soruyorum
hyunjin hoca
işte orası da senin halledeceğin iş
jeongin
neden müsaitsen gel dediniz o zaman 🤗
hyunjin hoca
arada öğrencim olduğunu unutuyorum dediğin gibi
öğrencim olduğun için bana hep müsait olman gerektiği geldi aklıma
jeongin
:D ?|
anliyorum
hyunjin hoca
geliyor musun?
jeongin
geliyorum
başka seçeneğim de yok zaten :)
hyunjin hoca
evet
jeongin
çığlık atıcam şimdi|
******
jeongin
tartışmamızın üstünden 2 gün geçmişti, neden tartışmıştık ya da tartışacak kadar samimiyetimiz var mıydı bilmiyordum. bana bu kadar sinir olurken niye hala ders vermeye devam ediyordu onu da anlamıyordum.
odanın önüne geldiğimde kapıyı tıklattım "girebilirsin" sesini işittiğimdeyse son derece ciddi yüz ifademle odaya girdim. aynı ciddilikle bana bakıyordu. gerçekten bu adam niye bu kadar yakışıklıydı?
"otur"
niye dayak yiyecekmiş gibi hissediyordum?
elinde ki kağıtları uzatarak "şu soruları çözmeye çalış pazartesine kadar, pazartesi derslerin erken bitiyor, saat on altı gibi başlarız, çok tutmayacağım seni. istersen okulun yakınlarındaki bir kafede çalışabiliriz."
evde çalışmak istemiyor muydu? niye bu kadar ciddi? ilk günkü samimiyeti nereye kayboldu?
"peki" diyerek başımı salladım yalnızca. aniden ayaklanıp yürümeye başladı ve yanıma doğru geldi. sağ elini omzuma koyarak, hafifçe eğildi kulağıma doğru ve fısıldar gibi "üç soru var, en az ikisini doğru yapman gerekiyor. anlaştık mı?"
yüzünde tatlı bir tebessüm vardı şimdi.
sıcaklıyordum yine, hareketleri beni her zaman şaşırtıyordu. "anlaştık" dedim komik bir sakinlikle. lütfen kızarmış olmayayım diye geçirdim içimden.
yüzündeki yarım gülümseme ile "hasta mısın? kıpkırmızı duruyorsun" diyerek dönen sandalyesine oturdu büyük bir keyifle. başımı yukarı kaldırmadan gözlerime baktım yalnızca, sinirimi bozuyordu yine.
sandalyeden bir hışımla kalktım "söyleyecekleriniz bu kadarsa ben gideyim hocam. müsait değildim çünkü biliyorsunuz" gülümsedim ve selam vererek çıktım odadan.
