Arkanum

Ceza

İlk bölüm hayırlı olsunn!

Müzik önerisi yapmayacağım çünkü şuan bu kitaba uyacak hiçbir müzik aklıma gelmiyor.Tavsiye edebileceğiniz müzikler varsa bu cümlenin yorumlar kısmına yazabilirsiniz.

Dikkatli okumanızı tavsiye ederim her kelimenin altında bazı gerçekler var ;)

Önsöz'de belirttiğim gibi ortamı hazırladıysanız sizi ilk bölümle baş başa bırakıyorum.

İyi okumalar☕

Yaşlı adam cüppesinin sarkan parçalarına takıldı ve yere düştü.Ayağa kalkacak gücü bulamadı,ama emeklemeye devam etti,dizlerini kana kadar sürttü.Titreyen eli mağaranın boyalı duvarlarına uzandı.

''Dua ediyorum,duy beni!Yolumu kaybettim ve önümde sadece karanlık var.Burada olduğunu biliyorum!''

Karanlık çağrısına cevap verdi ve bulanık bir görüntüye dönüştü.Sağır edici ve aynı zamanda dilsiz bir ses duyuldu:

''Herkes sonuna kadar gitmeyi başaramaz.''

''Gözlere sahiptik,ama görme yetimiz yoktu.Boşluğa bakıyoruz ama yolu göremiyoruz.''

Yaşlı adam cevabı duyduğunda alnını köle gibi yere bastırdı:

''Sanırım,haklısın.İnsanlara yol gösterici bir iplik verilecek,ve onu nasıl kullanacağınız size kalmış.''

Yaşlı adam ellerini uzattı,parmaklarının altında sert ciltli kitabın olduğunu hissettiğinde başını kaldırdı.Onu açtı ve bir kart çıkardı.

''Şimdi boşluğu görüyorsun,ama kartlar bu dünyayı tanımana,ve daha fazlasını bulmana yardımcı olacak.Şimdi git.''

Yaşlı adam mağaradan çıktı.Bacakları titriyordu ve güçlükle itaat ediyordu,elleri kitabı sarsarak göğsüne bastırdı.

...

Sekreterinin başı ofise girdiğinde,Çağla işini çoktan bitirmişti.

''Girebilir miyim?''

''İçeri gel.''

Bir elinde kahve,diğerinde buruşuk belgeler tutuyordu.

''Sorun nedir,Irmak?''

Çağla'nın sesi bir kırbaç darbesi gibiydi.Sekreter doğruldu,korkudan nefesini tuttu.

''Çok ısrar ediyor...Söyledim...

Davet beklemeden bir adam içeri girdi.Çağla'nın masasıns oturdu ve sabırsızlıkla sordu:

''Bridge Corporation'un müdürü siz misiniz?

''Siz kimsiniz ve hangi hakla ofisime giriyorsunuz?''

''Benim adım Barın Acar.Dedektifim.

Çağla'nın zaten kırılgan sabrı sona erdi.Koltuğun arkasına yaslandı ve söyledi:

''Neden geldiğinizi açıklamak için on saniyeniz var,yoksa güvenlik sizi dışarı çıkaracak.''

Barın bir an dondu kaldı.Önünde yirmi yedi yaşlarında bir kız oturuyordu: sırtı düz,elleri düzenli bir şekilde ve aynı zamanda rahat,dudakları şımarık bir sırıtışla bükülmüş.Çok genç,ve kendini beğenmiş,ceviz ağacından süslenmiş bir masanın arkasına saklanarak ona bakıyor.Şimdi,bilinçli olarak,ilgiyle ona baktı ve sakince söyledi:

''Harika,çünkü benim de vaktim yok.Şehrin dibinde bir aşçı olacağına dair söylentiler var.''

Çağla ilgisini kaybetmiş gibi belgeleri düzenlemeye devam etti ve sıkılmış bir şekilde sordu: