Arkanum

Valle Deliria

Selamlarr!
Şuan bu bölüm zamana ayarlı sizin için yedekte bir bölüm vardı benim annem telefon, bilgisayar vs. elimden almayı çok sever o yüzden yine alacağını bildiğim için bu bölümü önceden süreyle ayarlı olarak atacağım.
Ne zaman bilgisayarı ya da telefonu alırım bilmiyorum ama aldığım an yeni bölümleri paylaşmaya devam ederim (iyi ki önceden bu bölümü yedeklemişim)
Şuan elimde bayağı bölüm var ve ilerledikçe çok sarıyor şimdiden uyarayım
İyi okumalar...

Reha Çağla'nın elini bırakmadan malikaneye götürdü.Rüzgarda gıcırdayan eski kapılarda,Çağla durdu ve tir tir titredi.''Burası da ne böyle?'' diye geçirdi içinden.Elvin onu arkadan itti.

''Hadi gidelim,hava soğuk.''

Yoğun bir sis çok alçaldı,kuru yapraklar ayakların altında çatırdadı.Çağla derin bir nefes alıyordu ve ağızından buhar çıkıyordu,sisle birleşiyordu.Verandada sallanan ahşap bir tabela asılıydı: ''Hotel ''Valle Deliria'ya'' hoş geldiniz.''Girişte Çağla arkasını döndü ama şehrin ana caddesinden ayrılır ayrılmaz tüm dünya sanki ortadan kaybolmuş gibi.Reha kapıyı açtı ve nazikçe eve doğru el salladı.İçeri geçtiklerinde Çağla etrafı inceledi.

''Burada mı yaşıyorsunuz?''

Çağla şaşkınlığını gizlemeden salonun etrafına baktı.Elvin biraz sinirli eldivenlerini çıkardı ve cevap verdi:

''Evet,sen de.''

Başını hoşnutsuzlukla sallayarak Çağla'ya baktı.

''Yolda yatarken elbiseni kirlettin.Hemen üstünü değiştir.''

''Burada mı?''

Reha güldü.Elvin bağırdı.

''Tabii ki,hayır!Odana!

''Peki benim odam nerede?''

''Sakinleşmeyecek misin?''

Reha araya girdi.

''Uunttuysan sana göstereceğim.''

''Evet,göster ona.Biraz bitki çayı yapayım.''

Reha merdivenleri tırmanmaya başladı.Çağla ne yapacağını ve nasıl tepki vereceğini bilmiyordu.Şimdilik akışına bırakmaya karar verdi ve Reha'nın peşinden gitti.

Çağla önde yürüyen Reha'nın arkasına baktı.Gerçek bir aristokrat gibi görünüyordu.Hareketleri pürüzsüz,neredeyse kadınsıydı.Zaman zaman Çağla'ya dönerek attığı bakış,sanki Reha zihinsel olarak farklı bir yerdeymiş gibi ruhani görünüyordu.Çağla'nın bir çok sorusu vardı.Sorular birbirini takip etti ama cevap yoktu.İçinden ''Bu Reha bana karşı nazik görünüyor.Bana yardım edebilir.'' diye düşündü.Çağla müttefikler olmadan hem işte hem de hayatta zor olacağını anlamıştı.Biliçsizce köprüleri için planlar üzerinde çalıştığı gibi,kafasında zaten bir hayatta kalma planı inşa ediyordu.Sonunda,Reha durdu.

''İşte odan.''

Kapıyı açtı.

''Peki.Hizmetçiye layık bir oda.''

''Kız kardeşimin yanına gideceğim.Üzerini değiştir ve bize gel.''

''Nasıl isterseniz,efendim.''
Reha sesindeki ironiyi yakalamadan başını salladı.Çağla dolaba gitti.Kıyafetlere şüpheli bir şekilde baktı.

''Gerçekten bunları giymek zorunda mıyım?''

Kıyafetleri çıkarıp yatağa attı.Yamalı kıyafeti giydi.Aynanın önünde döndü ve kayıtsızca kendine baktı.Hiç beğenmemişti ama başka çaresi de yoktu.Koridora çıktı.