ဂျောင်ကု ဆော့ဂျင်ကိုသန့်ရှင်းပေးပြီး အဝတ်အစားထူထူထည်းထည်းလေးအမြန်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။တော်ကြာ အအေးမိပြီးဖျားသွားမှာစိုးရိမ်ရသည်။
"ဂျင့်"ကို အဝတ်အစားလဲပေးပြီး
သူလည်းရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာသန့်စင်လိုက်ပြီး
"ဂျင့်"ဘေးနားလေးတိုးကပ်အိပ်လိုက်တော့သည်။
~~~~~~~~~~~~
ဆော့ဂျင်နိုးလာတော့ ခန္ဓာကိုယ်ကလန်းဆန်းမနေ
မအီမသာနဲ့နေလို့မကောင်းဖြစ်နေသည်။
ဘေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂျောင်ကုကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေ၏။ သူညကအကြောင်းတွေ ပြန်တွေးမိတော့ ဖျင်းကနဲတောင်ဖြစ်သွားသည်။
ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ဘာလို့များသူ့ကိုသနားပြီးခွင့်ပြုပေးလိုက်မိပါလိမ့်။ အခုတော့သူ,မအီမသာနဲ့နေလို့မကောင်းဖြစ်နေရပြီ။ သူစောင်လေးနဲနဲလှပ်ဟကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာလုံလုံခြုံခြုံပဲ အဝတ်အစားတွေရှိနေသည်။
ဒါတွေ "ဂျောင်ကု"ကအကုန်လုပ်ပေးထားတယ်ဆိုတာ တွေးမိပြန်တော့ သူ့မျက်နှာဘယ်နားထားရမှန်းတောင်မသိ ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ။
"ဂျင်..."
"နိုးနေပြီလား...."
ဂျောင်ကုနိုးလာကာ အက်ရှရှအသံနှင့်သူ့ကိုကြည့်လာပြီးမေးတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးဆတ်ကနဲတုန်သွားရသည်။သူတောင့်တောင်ကြီးနေနေပြီး ဘာမှပြန်မဖြေတော့ သူ့နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီးစမ်းလာတော့သည်။
"ကိုယ်ငွေ့ငွေ့လေးပူနေတာပဲ ဖျားသွားပြီထင်တယ်"
"နေသာရဲ့လားဟင်...ဘယ်လိုနေသေးလဲ"
သူကဂရုဏာသက်စွာမေးနေပေမယ့် သူဘယ်လိုပြန်ဖြေရမှာလဲ။နေလို့မကောင်းတာမှန်ပေမယ့် မဖြေချင်ဘူး။
သူပြန်မဖြေတော့ ဂျောင်ကုကထထိုင်လိုက်ပြီး နဖူးစမ်းလိုက် ပါးကိုင်လိုက်နဲ့ ပွေ့တော့မလိုချီတော့မလိုနဲ့ဗျာများနေတော့သည်။
"ဂျင်...မသက်သာလို့လားဟင် မောင့်ကိုဖြေပါဦး"
"မောင်ဆရာဝန်ခေါ်လိုက်မယ် ခဏနေဦးနော်..."
"မခေါ်နဲ့...."
ထိုအခါမှနှာခေါင်းသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေးဖြေလာတော့သည်။
YOU ARE READING
BUNCH {စည်း}Complete ✔️
Fanfiction"ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်း တစ်ဖက်သတ်ကြီးခြားထားတဲ့စည်းကိုကျုပ်ကဂရုစိုက်မယ်ထင်လို့လား" JEON JUNG KOOK💜 "အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေလုပ်ဖို့ငါကခွင့်ပြုမယ်ထင်နေလို့လား" KIM SEOK JIN 🩷
