Royce Hemsworth: Ang Tito Kong Balikbayan (Boys Love) [Book 1: Complete Version]

Chapter 01: "FLASHBACK STORY"

— Royce POV

*Year 2003*

“Ate‚ take care my nephew ha? Maybe other day, aalis na ako dito,” I said to my sister Anne.

“Oo naman Kuya‚ aalagaan ko ang pamangkin mo‚” Anne said.

“Wait a minute‚ where’s Vincent?” sabi ko sa kapatid ko.

“Baka uwian na nila Kuya‚ alas-dose naman na nang tanghali‚ antayin nalang natin‚” Anne said.

“Okay Ate‚” I said.

Hi‚ I’m Royce Magayon Hemsworth‚ 22 years old and I’m a half Filipino and half American, my Daddy is a pure American blood and my Mommy Marga Magayon is a pure Filipino‚ and yes‚ I have a sister named Anne Apolinario Regalado. Kapatid ko si Anne kay Mom‚ same Mom but different Dads‚ she’s 27 years old and pure Filipino‚ she’s my older sister. Siya lang kasi ang kapatid ko na makakatuwang ko sa buhay‚ kaya nagpupursigido akong maging Ama’t Tito ni Vincent na pinakamamahal kong pamangkin na nag-iisa sa lahat. Halos pinabayaan na kasi ng tropa kong si Clifford ’yung mag-ina kaya ako ang tatayo as a Tito and Daddy to my sister and my nephew.

[Flashback]

*Year 1991*

“Utol‚ ireto mo naman sa akin ’yong kapatid mo‚” pangungulit na sabi sa ‘kin ni Clifford‚ tropa ko.

“What the f*ck? What did you say? Bata pa ’yong kapatid ko pre‚ lalo na tayo Utol‚ ang babata pa natin‚” I said to Clifford.

He’s 17‚ and my older sister is 15 years old and I’m 10 years old before. When I was young‚ advance na agad ang utak ko sa mga bagay-bagay like example; About my writing skills and reading skills. Yes‚ I’m a talented kid when it comes to my writing and reading skills. 10 years old palang ako dati ay nakatungtong na ako agad sa grade 6 sa tulong ng mga Teachers ko from school, advance lesson and advance learning ako that time. Mabuti nalang matalino ako and I’m graduated in Elementary, High School and Collage‚ it’s because sa tulong na rin nila Mommy (Marga Magayon) and Daddy (Brandon Hemsworth) na walang sawang pagsuporta nila sa akin kahit nalaman kong may kapatid ako kay Mom sa ibang lalaki niya at ’yon nga ang kapatid kong si Anne. I know it’s akward‚ but I love my sister.

Until one day‚ ’yung kapatid kong si Anne ay na-e-encounter namin siya na nagsusuka ito sa lababo, narinig ito ni Mom and Dad na ikinagalit nilang dalawa.

“Anong nangyari sa ’yo‚ anak?” my Mom said.

“Let me guess‚ are you pregnant?” my Dad said.

“Yes‚ Mom‚” Anne said and she’s started to cry.

“What the f*ck‚ Anne‚” Dad said with an angry tone.

“My gash‚ Ate‚ bakit ka nagpabuntis?” I said to her pero umiiyak siya dahil sa pagsisisi.

“I'm so sorry Mom‚ Brother and Dad Brandon‚ it’s just a mistake‚” she said and still crying of what happen.

“Ibabalik na kita sa Tatay mong walang kuwenta!” pasigaw na sabi ni Mom kay Anne habang galit na galit ito ngayon sa kaniya.

“Mom‚ enough!” pag-aawat na sabi ko kay Mom at napaupo nalang si Dad sa lamesa habang nanonood sa ginagawa namin.

“Wala kang kapatid na ganito Royce‚” seryosong sabi ni Mom at binalik ulit ang atensyon kay Anne at nagsalita ulit ito.

“Gayahin mo kapatid mo Anne‚ matalino na kahit maraming nagkakagusto sa kaniya‚ pero ‘di niya muna pinapansin dahil pag-aaral lang ang iniisip‚ tapos ikaw? Kinseng edad? Anne‚ mahiya ka naman sa mga tao rito sa atin lalo na sa mga tsismoso’t-tsismosa rito. Ako lang ang mapapahiya na may malandi akong anak sa kinseng edad nagpabuntis agad. Itigil mo ’yan‚ ipalaglag mo ’yang bata‚” Mom said with an angry voice tone.

“Sino ang nagbuntis sa ’yo?” tanong ko kay Anne.

“Si Clifford‚” nauutal na sabi ni Anne. habang nag-iiyak.

“Puro pa-gwapo lang ang alam ng gagong ’yon!” pasigaw na sabi ni Mom kay Anne.

“Nanggigigil na talaga ako doon!” sabi ulit ni Mom.

“Mom‚ nangyari na po ang dapat mangyari‚ that’s enough‚” sabi ko kay Mom na ikinalma naman niya.

Malakas kasi ako kila Mom and Dad kaya naging favoritism nila ako‚ same naman kami ni Anne sa lahat not until na nagpabuntis siya at the young age. But in the end ay naintindihan naman namin ang pinagdaraanan ni Ate, kaya tinanggap na lang namin instead na ilaglag niya, isang malaking kasalanan ’yon kapag ginawa niya ang bagay na ’yon.

“He’s right‚ Hon.” my Dad said to my Mom.

“Ate‚ please don’t cry. We’re here for you‚” I said and I hug her tight and sina Mom and Dad ay sumama na rin sa pagyakap at nag-group hug kami.

“Mama‚ Dada. I’m so sorry for all of my mistakes‚ pati na rin sa ’yo Royce‚” sabi ni Anne sa amin.

“It’s okay‚ Anne‚” my Dad said.

“Thank you‚ Dada‚” sabi ni Anne kay Dad.

“Sige na‚ tahan na Ate‚” sabi ko kay Anne.

“Okay‚ Royce‚” Anne said.

“Kami nalang ang mag-aalaga diyan‚ Anne‚” Mom said.

“Yeah‚ your Mom is right‚” Dad said.

“Ayoko lang talagang makita ’yung pagmumukha ng lalaking ’yon at nanggigigil ako‚” sabi ni Mom na galit na galit.

“Mom‚ that’s enough‚” sabi ko kay Mom.

“Ang mahalaga naman‚ nandito na siya sa bahay ni Dad for safety‚ right?” sabi ko ulit kay Mom.

“Yes‚ my son‚” sabi ni Mom sa akin.

Habang nag-uusap kami ay may taong kumakatok doon sa pinto. Sinilip ko muna ito kung sino ang taong kumakatok sa pintuan at bumungad sa akin ang tropa kong si Clifford.

“Ano ang ginagawa mo rito‚ utol?” tanong ko sa tropa ko.

“Walang hiya kang lalaki ka! Umalis ka rito at nandidilim ang paningin ko sa ’yo‚” sabi ni Mom kay Clifford na nanggigigil ito.

“Tita‚ magpapaliwanag ako. Patawad‚ kung nangyari sa anak niyo ang ganyang bagay‚ hindi ko sinasadya‚” sabi ni Clifford na ikinagalit pa lalo ni Mom.

“Gago ka pala! Bakit mo ginawa? Tapos sasabihin mong sadya? Umalis ka na rito at baka mapatay kita! Kay bata-bata pa ninyo‚ tapos ganito na nangyari? Hindi niyo alam na ang hirap ng buhay ngayon‚” paliwanag na sabi ni Mom kay Clifford‚ tropa ko.

“Papanagutan ko naman ang anak niyo‚ Tita‚” sabi ni Clifford kay Mom.

“Shut up‚ Clifford!” galit na sabi ko sa kanya.

“Utol‚ pati ba naman ikaw?”

“Yeah‚ I think yung pagkakaibigan natin‚ itigil na rin natin‚” seryosong sabi ko at umalis nang tuluyan si Clifford habang nag-iiyak kahit marami man ang nakatingin sa amin na tao ay hindi nalang namin pinansin at sinarado na lang ang pinto at nagpasalamat sa amin si Anne dahil prinotekhan namin siya kay Clifford.

“Anne‚ please. Stop crying‚” Dad said.

“Yes‚ Ate. Sige ka‚ papangit ka niyan.” pabiro kong sabi na ikinatawa nila Mom‚ Dad and my sister Anne.

“Kuya naman‚ ayokong pumangit ‘no? Ang ganda kaya nang lahi natin.” sabi ni Anne sa akin.

“‛Wag kang ganyan ‛nak‚ baka kumalat pa lalo lahi natin niyan‚” sabi ni Mom.

“Opo‚ ‛Ma.” sabi ni Anne kay Mom then nagsitawan na naman kami ulit.

“Basta anak‚ buhayin mo iyang bata para may apo na si Mommy mo‚” sabi ni Mom kay Anne.

“Siyempre naman po‚” sabi ni Anne.

“Tutulungan ka namin‚ Anne.” sabi ko.

“Salamat talaga Kuya.”

“Walang anuman‚ Anne.” sabi ko.

“But... Mom‚ Dad—” sabi ni Anne na ikinatahimik namin at naputol ang pagsasalita nito.

“Yes‚ my daughter?” sabay na sabi nina Mom and Dad.

“Are you still mad at me?”

“No‚ of course not.” Dad said.

“Anak‚ to be honest with you. Oo‚ because you’re too young. Kinseng edad ka palang kasi na dapat ngayon sana ay nag-aaral ka‚ right?” seryosong sabi ni Mom sa kanya.

“Mom‚ sorry na po‚ lasing lang po kasi si Clifford kaya hindi ko naman po ito ginusto.” sabi ni Anne na bigla itong umiyak ulit.

“It’s okay‚ Anne. We’re here to support your pregnancy‚” Dad said.

“Thank you so much‚ Dad.” sabi ni Anne at niyakap namin ulit siya kasama sina Mom and Dad.

It’s almost three months na ata si Anne buntis dahil hindi man lang niya sinabi agad sa amin ang katotohanan na may‛ron na palang namamagitan ang kapatid ko sa tropa ko ng hindi ko alam. Kaya ang ginawa namin ay pinapunta muna namin siya sa Hospital bukas.

Kinabukasan ay pina-test namin si Anne kung ilang buwan na ba ang dala-dala niyang bata sa kanyang tiyan.

“It's almost four months na pala ang dinadala ng anak niyo na bata.” sabi ni Doc kay Anne.

“Anak naman‚ hindi mo kaagad sinabi ang bagay na to‘ nang matulungan ka namin sa panggastos mo rito sa Hospital‚” sabi ni Mom kay Anne.

“Gusto ko po man sabihin‚ pero mahirap po talaga na baka anong gawin niyo sa akin‚” paliwanag ni Anne kay Mom.

“Ito na nga‚ nasabi na.” sabi ko.

“Don’t worry‚ Anne. Ako ang tatayong Ama at Tito ng magiging anak mo soon‚ I promise.” sincere na sabi ko na ikinaluha niya at niyakap ako.

Then after 12 years...

[End of Flashback]

Habang nakatingin ako sa mukha ng Ate ko ngayon ay hindi ko maiwasang ngumiti dahil kinaya niya na buhayin ang batang dinadala niya noon na una ay nahihirapan pa siyang mag-adjust at ngayon ay malusog ang pangangatawan nito at ito nga ang pamangkin ko. May maayos siya na buhay dito sa bahay kahit hindi na niya kasama ang totoong ama niya.