Royce Hemsworth: Ang Tito Kong Balikbayan (Boys Love) [Book 1: Complete Version]

Chapter 02: Maleta

— Royce POV

Habang hinihintay namin ni Sister Anne si Vincent ay balak na sana namin siyang sunduin sa school, ngunit bigla na itong dumating.

“Anak, nandiyan ka na pala,” Anne said sabay yakap kay Vincent.

“‘Ma, bakit po nakapang-porma ng ganiyan si Tito Royce?” pagtatakang tanong ng pamangkin ko at hindi agad ako makapagsalita.

“Kasi anak—” biglang napatigil si Anne sa sinasabi niya at bigla itong nalungkot.

“Kasi ‘Ma... ano po?”

“Si Tito mo kasi ‘nak.. aalis na kasi siya,” nalulungkot na sabi ni Ate kay Vincent.

“Tito, totoo po ba ‘yung sinabi ni Mama?” sabi ng pamangkin ko, but I didn’t answer his question.

“Tito? Aalis na po ba talaga kayo?” dagdag pa ni Vince, ang pinakamamahal kong pamangkin.

“Yes Vincent,” ikling sabi ko in a sad tone way.

“Bakit po Tito? Dito lang po kayo,” nalulungkot na sabi ni Vincent sa ’kin.

“Ayaw mo na po ba rito? Ayaw mo na po ba kay Mama? Bakit pa po kasi kayo aalis? Masaya naman po tayo rito nila Mama ‘di ba?” dagdag pa ni Vincent.

“Someday Pamangkin. If you growing up like me and your Mama. You will understand,” paliwanag ko sa kaniya.

“Ano daw? ‘Di ko po kayo maintindihan Tito. English po kasi,” sabi ni Vincent habang nangangati ‘yung ulo nito at sabay tawanan kaming tatlo.

“Ang sabi ko. Balang-araw, kapag nasa tamang edad ka na namin kagaya ko at kay Mama mo, lahat ng bagay na ito paglaki mo ay maiintindihan mo kung bakit kailangan kong umalis papuntang ibang bansa,” paliwanag ko ulit na sabi ko kay Vincent.

“Hindi ko po talaga maintindihan Tito kung bakit ka aalis,” nalulungkot na sabi ni Vincent at bigla na namang umiiyak ang Ate ko dahil nga sa balak na pag-alis ko papuntang America.

“Ate, don’t cry. Please?” sabi ko sa Ate ko.

“Ano ba ‘yan, pati tuloy ako napapaiyak na rin. H‘wag naman kayong ganyan,” dagdag ko pa.

“Ikaw naman kasi Tito e. H‘wag na po kasi kayong umalis,” naiiyak na sabi ni Vincent sa akin.

Ayaw ko mang gawin, pero kailangan.

“Kailangan ko Pamangkin e, and besides.. Hindi naman ako magtatagal doon,” pagsisinungaling na sabi ko kay Vincent.

“Talaga Tito? Sigurado po ‘yan ha?”

“Yes, My Nephew. Hihi,” ngiting sabi ko para ‘di na siya magtanong pa sa akin.

Pagkatapos kong sabihin ang bagay na ‘yon ay umalis muna si Vincent para magbihis at kinausap ako ni Ate Anne.

“Kuya naman, nagsisinungaling ka sa bata,” sabi ni Ate Anne with a mad tone.

“I’m sorry, sister. This is final, opportunity ko na ‘tong work na ‘to.”

“Kuya, H‘wag na kasi umalis.”

“Ate, sige na. Hayaan mo kong matupad ang pangarap ko o natin para makaahon tayo sa hirap. I’m still helping naman.”

“Kuya, ang dami mo na talagang naitutulong sa‘min lalo na sa‘kin,” seryosong sabi sa‘kin ni Anne.

“Ate, pamilya tayo rito. Lahat nagtutulungan.”

“I know Kuya. Pero dapat ‘di lang ikaw ang gagawa ng ganyang bagay, dapat ako rin. Dapat tutulong din ako dito, nagmukha na kasi akong walang kuwenta rito.” naiiyak na sabi ni Ate.

“Ate, don’t say that. Wala kaming sinabing wala kang kuwenta. Look, it’s been twelve (12) years, since na nabuhay mo ang anak mo, wala bang kuwenta ‘yon? Then my nephew is a genius boy. Nakikitaan ko na siya ng pagka-matalino like me. O, ‘di ba? Be thankful Ate,” pagpapaliwanag ko sa kanya.

“Kuya, salamat talaga ha? Hayaan mo. Babawi rin ako sa’yo, pangako ko sa’yo ‘yan,” sabi ni Ate and then she hug me.

“Ano ka ba Ate? Wala ‘yon. Actually, kulang pa nga ‘yang tulong ko na ‘yan sa’yo. Lalo na kila Mom and Dad. And syempre kay Vincent pa s’yempre,” sabi ko habang yakap-yakap ko si Ate.

“Umiiyak ka na naman Ate, kahit kailan ka talaga. Hihi,” dugtong ko pa.

“Ikaw kasi Kuya e, p‘wede namang dito ka na lang sa Pilipinas magtrabaho. Bakit sa Amerika pa? Sobrang layo n’on.”

“I know, may importante rin kasi akong aasikasuhin doon, Ate. Si Dad na ‘yung nagsabi sa ‘kin and then my cousin,” paliwanag ko sa kanya.

“Ganoon ba Kuya? O sige, magka-textmate naman tayo, basta balitaan mo ko ha? Baka may makakita kang pogi doon sa ibang bansa, ireto mo ko ha? HAHAHAHA!”

“What the f*ck, Ate‽ HAHAHAHA!” gulat na sabi ko dahil sa sinabi sa‘kin ni Ate at bigla kaming nagtawanan.

“Oo nga pala, Kuya. Bakit ka pala pumayag na magtrabaho sa Amerika?”

“It’s Dad’s idea,” ikling sagot ko.

“Una pa nga ayoko, then I decided na sumama na lang ako, malaki ang sahod and then someday, kapag maging mayaman ako doon sa bansang ‘yon ay isasama ko kayong lahat, pangarap kasi ni Dad na makapunta siya doon ulit. I mean sa work na pinapasukan niya before, kasi nga ‘di ba? May sakit siyang stroke n’on, kaya ‘di na siya pinagtrabaho roon. Then sinabi sa‘kin ni Dad before na failed daw siya kaya ako ang papalit sa part ni Dad na ako magtutuloy ng pangarap niya noon sa Amerika,” paliwanag ko pa.

“Bakit ko ngayon ko lang ‘yan nalaman?” pagtataka na sabi ni Ate.

“Dapat ba Ate, alam mo rin? Your so gossip,” pabirong sabi ko at nagtawanan kaming dalawa.

“Kuya naman, nagtatanong lang naman ako sa’yo. Grabe ka‽”

“I’m just kidding Ate.”

“Ngayon naiintindihan ko na kung bakit ka pupunta doon Kuya.”

“Yes Ate,” ikli kong sagot.

Naputol ang usapan namin ni Ate Anne dahil...

“Tito, ano pong laman ng maleta mo? Ang bigat kasi,” tanong ni Vincent sa’kin.

“S’yempre mga gamit ko sa pag-alis ko, pamangkin.”

“Basta Tito ha? Balik ka kaagad,” nalulungkot na tonong boses ni Vincent sa’kin.

“Yes, my nephew. I will,” ikling sabi ko at hinalikan ako nito sa pisngi at sa labi.

“Tama na ‘yan, ‘nak. ‘Di pa nga umaalis ang Tito mo puro kiss agad ginagawa mo sa kanya,” reklamong sabi ni Ate.

“It’s okay, Ate,”

“Galit ka po ba sa’kin, Tito?”

“Mad? No. I’m not.”

Habang nag-uusap kaming tatlo ay dumating sina Mom and Dad at pumunta nga sila sa kuwarto ko.

“Hello my son, are you ready tomorrow?” my Dad said.

“Yes Dad, I’m ready,” sabi ko pabalik kay Dad at niyakap ako ni Mom.

“Anak, mamimiss kita. Hindi lang ako, pati na rin sina Anne, Vincent at si Dad mo,” nauutal at napapaiyak na tonong sabi ni Mom sa’kin at nalungkot na rin sina Ate, Vincent at si Dad.

“H‘wag naman kayong ganiyan, pati tuloy ako naiiyak na rin.”

“Dito ka na lang kasi Tito, sige na po,” pagsusumamong sabi ni Vincent.

“I like to stay here pamangkin, but I can’t. Pupunta na kasi si Tito mo sa Amerika, bukas na ang alis ko papuntang flight at deretso na ako papunta doon,” paliwanag ko sa kanya at umalis ito habang naghahagulgol ng iyak.

“Anak! Bumalik ka rito,” sabi ni Ate.

“Let him go, Anne,” ikling sabi ko.

“Dad, you didn’t tell me about sa work ni Kuya,” sabi ni Anne kay Dad.

“Anne, I’m sorry If I didn’t tell you about this.”

“Royce, can you explain to your sister about my work before,” dagdag pa na sabi ni Dad.

“Napaliwanag ko na po Dad kani-kanina lang.”

“Yes Dad, sinabi na po ni Kuya sa’kin kani-kanina lang.”

“I hope you understand this Anne,” Dad said.

“Yes Dad, I understand naman po,” Anne said sabay yakap kay Dad.

“Royce anak, galingan mo doon ha?”

“Yes Mom, I will, ‘di ko po kayo bibiguin lalo na kay Dad, kay Ate then sa kaisa-isa kong pamangkin na pogi,” sabi ko kay Mom.

“Siguraduhin mo ‘yan Kuya ha?” Anne said.

“S’yempre naman Ate, ‘di ko kayo bibiguin, I promise.”

“Sa bagay, may tiwala naman kami Kuya sa’yo.”

“Ganiyan dapat Ate.”

Habang nag-uusap kami ni Ate ay inayos ko na muna ang maleta ko para bukas ay aalis na rin ako at ihahatid pa nila ako papuntang airport.

“Tulungan na kita Kuya,” sabi ni Anne sa’kin.

“Ako na Ate,” ikling sagot ko.

“Sure na ba ‘yang mga dinala mo na ‘yan Kuya?”

“Oo naman Ate. Wala nang kulang,” sabi ko sa kaniya.

“Ang bango naman ng pabango na ‘to, Kuya.”

“You want some Ate?”

“Marami pa naman akong ganiyan rito sa maleta ko,” dagdag pa na sabi ko kay Ate Anne.

“Bait mo talaga Kuya.”

“Hihi, little things Ate.”

“Minsan kasi ang baho ni Vincent, kaya need niya ng pabango.”

“HAHAHAHA! Hayaan mo na Ate, Bata pa kasi ‘yon.”

“Kaya nga e, twelve (12) years old palang kasi Kuya,”

“I see,” ikli kong sagot.

“Wait a minute, Ate. Speaking of my nephew. Sasama ba ‘yon bukas? Nagtatampo pa kasi ‘yon sa’kin Ate.”

“Hindi pa kasi matanggap ni Vincent na aalis ka Kuya,”

“I know Ate, puntahan mo muna kaya siya doon sa kuwarto. Kausapin mo kung sasama ba siya o hindi.”

“Sige Kuya,” sabi ni Ate at umalis na muna siya.

Maya-maya pa ay habang nag-aayos ako ng aking maleta ay dumating si Ate at sabing...

“Ayaw ako pansinin Kuya e. Ikaw kaya ang pumunta doon, malakas ka doon ‘di ba?” nalulungkot na sabi ni Ate sa’kin.

“Sure Ate, sandali pupunta ako doon may inaayos pa ako rito sa maleta e.”

“Sige Kuya, magluluto na muna ako rito sa bahay, maya-maya puntahan mo na si Vincent sa kuwarto niya.”

“Sige Ate, susunod na ako. Saglit na lang ‘to.”

Pagkatapos kong magsalita ay bumaba muna sina Mom and Dad at ilang saglit pa, papunta sana ako ng kuwarto niya ay nakita ko itong nakasilip si Vincent sa may pinto habang nag-aayos ako ng maleta ko.