HEAVEN LEIGH TURNER

Chapter 2

HEAVEN'S POV

Second day of school. So far, so good naman ang nangyari sa buong maghapon ko yesterday.
After namin ni Selene gawin ang pinapa-research sa amin ng professor ay nagpasalamat ako sa kanya para dumeretso sa next class ko.

We bid are good-byes without knowing na magka-klase pala ulit kami, tawa pa kami nang tawa noong nagkita kami sa classroom and we did asked each other about the remaining class we had on that day and surprisingly, kaklase ko siya sa lahat ng subjects buong semester. Sa sobrang tuwa pa niya ay niyakap niya ako sabay sabing "We meant to meet each other pala eh. So today, I declare that you and I are best friends!" Parang bata niyang pahayag, I agreed on her statement since wala naman akong tinatawag na "best friend" simula noong nag college ako dahil ang mga friends ko noong high school ay nagsi-aral sa mga paaralang pangarap "daw" nila as if I didn't know na gusto lang nila sundan ang mga crush nila. Akala ko pa nga ay iisang school lang kami gaya ng plano noong nag-aaral pa kami but, people change, and so their decision is.

I also noticed that in college life, you intended to meet temporary people. When you build a friendship with them, you think you will be their so-called "friend" but it turns out they just benefit from you; that's why they keep your company. Until I came to the idea that I won't make friends anymore or find someone that I can call my best friend, I hate being left alone. No one deserves to be left behind and forgotten because their use has already come to an end.

As I walk in the hallway, my phone beep indicates that I received a message from someone, and I know it's Selene.

She borrowed my phone after our class ended at sinave pala niya ang number niya at pinangalanan na rin kaya hindi na ako umangal. Hindi naman kasi ako mahilig makipag-text dahil tinatamad ako.

Hindi na lang ako nagreply at lumiko na papuntang cafeteria dahil maaga pa naman at 8:30 ulit ang klase namin, siguro kung inagahan ko rin kahapon hindi sana ako na late at hindi napahiya. Sana hindi ako nahuli ni professor Ganda hindi ko pa kasi alam ang pangalan niya dahil noong tinatanong ko si Selene kung ano ang pangalan niya lagi niyang sinasabi na "Kiss muna" tapos sabay nguso, ang jolly pala niya. Never ata kami nagkaroon ng dull moment kahapon dahil napaka-ingay niya, aakalain mong matagal na kaming magkaibigan dahil sobrang close namin. Ganito siguro ang pakiramdam kapag nahanap mo iyong totoong tao.

"Veeeeeen, over here!" Kaway nito ng makita ko siya sa 4 seater table ng cafeteria. Nailang pa ako sa iba dahil pinagtitinginan nila ako dahil sa sigaw ng kaibigan ko.

"Minimize your voice, Selene! Nakalunok ka ba ng microphone ha?!" Inis kong singhal sa kanya ng makalapit ako, si gaga tumawa lang.

"Sorry na po, order na tayo? Nagugutom na kasi ako eh." Lumingon ako sa kanya at nakita siyang nagsa-sad face kaya natawa ako at tumango.

"Ako na lang bibili dahil ako naman ang dahilan kaya nagugutom ka." Pagpapagaan ko ng loob niya at effective naman dahil lumiwanag ang mukha nito.

"Iyan ang gusto! Toasted bread, egg and coffee, please. Thank you!" She looks like a kid na dahilan ng pagkurot ko sa pisngi niya dahil ang cute niya.