Velasquez 1:Runaway Girl

♪12

Na try niyo na bang manapak ng isang beses pero tatlong tao yung natamaan?

Well technically,that's impossible.Though people just have two hands.

"Let me get this straight.You're my sister?",binalingan ko ng tingin si Miachi--I mean Ate."And you are not actually 'ampon'?",binalingan ko rin si Sheniah at tumango rin siya.

I rolled my eyes in disgust.Hindi ko to matatanggap.

Para akong nabagsakan ng langit at lupa.Yung tipong alam pala nilang lahat tas ikaw nalang yung walang alam? Di ko kase matanggap eh.Kailangan ba talaga maging sekreto yun? Kailan pa naging magaling magtago ng sekreto si Donya Leonorre? Eh pag gastos ng pera lang naman ang alam niyan.At isa pa tong si Sheniah,hindi pa nga tapos sa High School akala mo nakaka-angat na.Sila lang ba? Or madami ng tao ang nakaka-alam?

Bumalik sa isip ko lahat ng mga pinag-sasasabi nila.

"Find out the truth and it'll set you free."

"You're self pitty can't help you know the truth."

"You better find out,or it will be too late."

"Kung alam mo lang."

"If you know already...if you're just...ready.I can tell you everything now."

Kuya Zac---Zaksii,Ate Monica,Daddy Frederick,Sheniah,and...Mom.

"Alam niyo?",hindi ko mapigilan sa pag-agos ang sarili kong luha.I feel so betrayed.Everyone is slightly turning their back from me.

"Alam mo?",binalingan ko ng tingin si Jacy na naka-sandal sa may pintuan.Tumutulo ang kaniyang luha at nagmamakaawa ang mga mata.

Umirap ako at dali-daling lumabas ng pinto.

"Mga letche!May pa-kidnap pa kayong nalalaman.Tangina naman?!Ano pang hindi ko alam?",huli kong bulyaw bago patahanin ang sarili sa gilid ng damuhan.Ayaw tumigil sa pagtulo ng aking mga luha.Kumikirot ang dibdib ko at nahihirapan akong huminga.

"Alam mo din no?",kinurot ko ang sariling dibdib at pinagpatuloy ang pag-iyak.Ang sakit lang kaseng isipin na yung mga taong mahalaga sayo,sila pa talaga yung ta-traydor sayo.

Sila tita Andrea? Alam kaya nila??

Syempre.Tangina may hindi ba sila alam?!

"Hey.",natigilan ako ng may humawak sa aking braso.Di ko pa nakikita ang kaniyang mukha dahil akoy nakatungo at nasa likod ko naman siya."Don't cry,I-I'm here."

Niyakap niya ako patalikod at nakaramdam ako ng panandaliang pagiging komportable.Hanggang sa bumalik na naman uli ang mga kasinungalingang ibinunyag nila sa akin.Tinabig ko ang kaniyang kamay at pinunasan ang aking luha.

"Sino kaba? Nandito karin ba para magbunyag ng panibagong sikreto? Ano pang ....ano pang hindi ko alam sa pag katao ko?May nawawala na ba akong anak? Asawa?? Or baka naman patay na talaga ako kaso sumanib ako sa buhay kaya buhay ako ngayon?!Tang ina..kahit sandali man lang maging totoo naman kayong lahat! Pati sarili ko nag si-sikreto na rin."

"Ang puso ko...tumitibok para sa isang tao..pero di naman niya sinasabi kung sino.Putang Ina!Kailan pa ba ako mabubuhay nang normal?!",humagulgol ako at muli na namang yumakap ang gunggong.

"I'm not here to keep any secrets from you.Shanica.But I'm here to tell you all the truth.",natigilan ako sa narinig.Naguguluhan sa nalaman.Iisang tao lang ang nakakatawag sa akin ng Shanica dahil siya lang ang hinahayaan ko.Pero hindi dapat ako magtiwala.Nasasagad na ang pasensya ko."Hi baby girl.D-Did you miss your old playmate?",humalakhak siya pero may halong pighati ang kaniyang tawa."Shshshsh.No one's gonna hurt you,My Shanica.Walang maaaring magpa-iyak sa Shanica ko."