ვეგასი თავის კაბინეტში მხოლოდ იმისთვის შევიდა, რომ იქ მდგარი ადამიანი ეპოვა, რომელიც ამ დილიდან მის გონებას იკავებდა.
მაგრამ დაელოდე წამს. რას აკეთებდა ის თაგვს ჰგავდა, რომელიც ყველის ქურდობაში დაიჭირეს.
ეს მისი წიგნი იყო? ყავაში გაჟღენთილი?
ვეგასმა თვალები მოჭუტა. ის უფრო ახლოს მივიდა თავის მაგიდასთან და თვალი მოჰკრა იმ არეულობას, რომელიც აუცილებლად შექმნილა ამ პატარა მამრის მიერ.
"ბ-ბატონო ვე-ვეგას შემიძლია აგიხსნა-" პიტს სიტყვები ყელში ჩაუვარდა, როცა მაღალმა საშინელი მზერით შეხედა. ამ გაქვავებულმა მზერამ კინაღამ შეტევა მიაღებინა.
"ერთი რამის გაკეთებაც არ შეგიძლია წესიერად... ეს როგორ მოხდა?!!" ვეგასმა უცებ იღრიალა. პიტმა ხელის ქნევით წიგნი მაგიდაზე ნაზად დადო; არეულობისგან მოშორებით. ყელის დასასველებლად ნერწყვი უხეშად გადაყლაპა.
"მე.....წავიქეცი ხ-ხალიჩაზე. ვფიცავ, ეს უბედური შემთხვევა იყო" - ახსნა პიტმა თქვა. ამან დიდად არ უშველა, რადგან ვეგასი ისევ ისეთივე საშინელი მზერით უყურებდა მას.
ვეგასი უფრო მიუახლოვდა პიტს. ამან პიტი გააკვირვა. მან უკან დაიხია უფრო მაღალს, რომ მოშორებოდა, რაზეც ვეგასმა განაგრძო წინსვლა.
"ეკ!" პიტმა საშინელება მიიღო, როცა ზურგი მაგიდის კიდეს შეეხო.
ვეგასმა ხელები ორივე მხარეს დაადო და გასაქცევად ადგილი არ დაუტოვა. პიტს თვალები გაუფართოვდა და გულისცემა საგანგაშო სიხშირით აუჩქარდა.
"მე ვცდილობდი თავის შეკავებას, მაგრამ შენ უფრო მირთულებ ამის გაკეთებას"
"თქვი... რა სასჯელით უნდა დაისაჯო, რომ საქმეს სუფთად არ აკეთებ?" ვეგასი გაძვრა და პიტის მტაცებლის მსგავს მდგომარეობაში მიიღო.
სიტყვა "სასჯელის" გაგონებისას პიტმა დაიწყო იმ დროის გახსენება, როდესაც ვეგასი აწამებდა მას. ყელი დაეჭიმა და თვალები ცრემლი დაიწყო.
-ეს აღარასდროს განმეორდება, უბრალოდ გთხოვ, ნუ მატკენ, - თქვა პიტმა მერყევი ხმით და ცდილობდა, ცრემლები არ გადმოსულიყო.
ვეგასმა ხელი ასწია და პიტმა თვალები მაგრად დახუჭა. ამ პროცესში რამდენიმე წვეთი ცრემლი ჩამოუგორდა თვალებიდან. მაგრამ დარტყმის ნაცვლად, მან იგრძნო ცერა თითი, რომელიც მსუბუქად მოაშორა მას ცრემლები.
"არ ვაპირებ შენს ტკივილს" მშვიდი ტონით ჩაილაპარაკა ვეგასმა.
პიტმა თვალები გაახილა, რომ ენახა, მეორე სარკასტული იყო თუ არა. მისი წამწამები ცრემლებით იყო მოჭედილი და ლოყები ატმის საკმაოდ ელფერი იყო. ის ვეგასის თვალში აბსოლუტურად მშვენივრად გამოიყურებოდა.
"მ-მაგრამ შენ თქვი..." პიტის სიტყვები გაქრა. მისი უდანაშაულო ბამბის თვალები დაბნეულობას იკავებდა, როცა მაღალს უყურებდა. ვეგასს სურდა კედელზე დარტყმა, რადგან პიტის უდანაშაულო გონება აიძულებდა მას ეფიქრა იმდენ არც თუ ისე უდანაშაულო რამეზე, რისი გაკეთებაც შეეძლო პატარასთვის.
ვეგასი მგელივით იღიმებოდა, რომელიც მარგალიტისფერი თეთრ კბილებს აჩვენებდა, თითქოს მსხვერპლის გადაყლაპვას აპირებდა. ოჰ, სწორედ ამის გაკეთებას აპირებდა.
ის პიტის ყბასთან ახლოს დაიხარა და ღრმად ამოისუნთქა და თვალები დახუჭა. ის იქ დარჩა. ღიმილმა მოიცვა მისი ტუჩები, როცა იგრძნო, რომ პიტი ოდნავ გამაგრდა.
"მე შენ შეგჭამ"
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
