პიტს შეეშინდა მეორე დღეს სავარჯიშო მოედანზე წასვლა. მისი გონება სულ ფიქრობდა, რომ მას ყველა დასცინებდა. პორშე ზრუნავდა მეგობრის გამო. მან დაამუშავა უმცროსის ტუჩების ჭრილობა და ჰკითხა, რა მოხდა? მაგრამ პიტმა უარი თქვა მასზე პასუხის გაცემაზე.
პორშე მიხვდა, რომ მას არ სურდა საუბარი იმაზე, რაც მოხდა, რამაც გახადა ის ასეთი პირქუში. სამაგიეროდ უფროსი მთელი საღამო ანუგეშებდა. ისინი ჭამდნენ უსარგებლო საკვებს და უყურებდნენ სერიალებს.
მცველმა მათ ოთახში თეთრი პერანგი მიიტანა. პიტს აინტერესებდა ვინ გამოგზავნა, მაგრამ მადლიერებით მიიღო.
მეორე დილით პიტი თავს ბევრად უკეთ გრძნობდა. მან გააკეთა პატარა სუნთქვის ვარჯიში, რათა შეეხსენებინა რომ არაფერი დაუშავებია. ტრენინგს დაესწრება და რაც არ უნდა მოხდეს, საკუთარ თავს შეიყვარებს.
ამ ფიქრით პიტი სავარჯიშო ოთახისკენ გაემართა. როგორც კი იქ შევიდა, ყველაფერი ნორმალური ჩანდა. გასაკვირია, რომ მას არავინ დასცინოდა და არც უცდია მასთან საუბარი. თითქოს ყველა გაურბოდა მას. მას არ უნახავს ჯონი და კიდევ რამდენიმე მსმენელი. მისი დღე უცნაურად უპრობლემოდ მიდიოდა.
"ჰეი პიტ" თქვა ენტონიმ შესვენების დროს მის გვერდით იჯდა.
"ოჰ გამარჯობა" გაიღიმა პიტმა. ენტონი ერთადერთია, ვინც მას ელაპარაკება. დანარჩენები უბრალოდ აგრძნობინებენ თავს განდევნილად.
"იმედია უკეთ ხარ. ვწუხვარ გუშინ მომხდარის გამო. მე ვერ დაგეხმარე" სევდიანად თქვა მან.
"მე..ჰო, ახლა კარგად ვარ. გმადლობთ, რომ გუშინ ცდილობდით შეგეჩერებინსთ ბრძოლა" პიტმა მადლობა გადაუხადა მას.
"შენ არაჩვეულებრივი იყავი იმისთვის, რომ შენს თავს იცავდი. ჯონი ნაგავი იყო აქ მოსვლის დღიდან"
"მე... დღეს არ მინახავს"
-კარგი...უჰ ის..უჰ მისტერ ვეგასმა ის აქედან და თერაპანიაკულის სასახლიდან გააგდო. - თქვა ენტონიმ პატარა ღიმილით.
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
