ვეგასის გონება არეულია. ის ინტერნეტში ეძებს, თუ როგორ უნდა მიმართოს ვინმეს. და აქამდე ვერაფერი პერტიკულარულად მოჰკრა თვალს.
ტელეფონი სადღაც საწოლზე დააგდო, ვეგასი უჯრისკენ დაეცა. მანამდე არასდროს ჰქონია ურთიერთობა. ასე რომ, ეს ყველაფერი მისთვის რთულია.
მერე თავში იდეა მოუვიდა. ხელი გაიშვირა და სწრაფად აიღო ტელეფონი. კინის ნომრის აკრეფით დაელოდა ბიძაშვილის მოსვლას.
"გამარჯობა?" უპასუხა კინმა მეორე ხაზიდან.
"ფი კინ, ცოტა დრო გაქვს დასასვენებლად?" ვეგასი გველივით მშვიდად ლაპარაკობდა.
"ჰმ... რატომ ვგრძნობ, რომ შენთვის მნიშვნელოვანია, რადგან შენც კი შეწუხდი დამიძახე ფი" - უპასუხა კინმა ღიმილით.
ვეგასმა თვალები აატრიალა, თითქოს სხვას შეეძლო მისი დანახვა.
"კარგი ჰო. დღეს საღამოს, ჩემს აივანზე. მოდიხარ თუ არა?"
"რა თქმა უნდა, მოვალ. მეც მაქვს რაღაც მნიშვნელოვანი სათქმელი", - თქვა კინმა.
ვეგასმა დაიყვირა და ზარი გათიშა. იმედოვნებდა, რომ კინი მაინც მისცემს მას რაიმე სასარგებლო რჩევას.
ვეგასი თავის ცისფერ ხალათში ერთ ჭიქა ღვინოს წრუპავდა და საღამოს ცას უყურებდა. კინი შემოვიდა სამეფო ლურჯი პერანგით და შავი შარვლით. მათი ჩაცმულობა მსგავსი იყო.
უფროსი დივანზე კომფორტულად იჯდა.
"მაშ, რისი თქმა გინდოდა ჩემთვის?" ჰკითხა კინმა, ფეხები გადააჯვარედინა და მარცხენა ხელი დივნის თავსაფარზე დაადო.
"ჯერ შენ თქვი, მერე მე ჩემსას ვიტყვი" თქვა ვეგასმა.
"მამა ბრუნდება ბანგკოკში", - გამოაცხადა კინმა.
ვეგასმა წარბშეკრული შეხედა მას.
"Რა როდის?"
"ერთ კვირაში. დღეს დამიკავშირდა" - თქვა კინმა საზეიმოდ.
"შენ არ გამოიყურები ბედნიერი, რატომ?"
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
