67

47 1 2
                                    

"მ-მისტერ ვეგასი! ბოდიში, ცოტა დავაგვიანე"

ვეგასმა თავი ასწია ტკბილი ნაცნობი ხმის გაგონებაზე. მისკენ მირბოდა პაწაწინა ბიჭი მისკენ ნაჩუქარი ტანსაცმლით. ფუმფულა შავი თმები ცახცახებდა და სირბილისას გრძელი ქურთუკი ჰაერში ტრიალებდა.

ისევე, როგორც ვეგასს წარმოედგინა, პეტი მათში განსაცვიფრებლად გამოიყურება.

ვეგასი მანქანას დაეყრდნო და ცას ახედა. Გთხოვთ მობრძანდეთ. ეს იყო ერთადერთი რამ, რაც მის თავში ტრიალებდა. ცივი ქარი შეეხო მის კანს და ლოყები გაცივდა.

მან თქვა საღამოს 6 საათზე, ამიტომ იმედოვნებს, რომ პიტი აქ იქნება ნებისმიერ მომენტში. მან კიდევ ერთხელ შეამოწმა დრო, 6:03.

ვეგასის გონება ბნელი ფიქრებით იყო დაბინდული. არ მოვა? ის ვერაფერს გააკეთებს, თუ პოტი მას ადგას. ყოველივე ამის შემდეგ, ის მისთვის სულერთია. რა მოხდება, თუ პიტი მას ზედმეტად თვლის?

ვეგასმა მაჯის საათს მესამედ დახედა 6:10. ჰა? ჩვიდმეტი წუთი არასოდეს ყოფილა ასეთი ხანგრძლივი...

ამიტომ პიტმა გადაწყვიტა არ...

სადილის შემდეგ რესტორნიდან გავიდნენ. ვეგასმა სასახლის საპირისპირო მიმართულებით დაიწყო მოძრაობა.

"Სად მივდივართ?" ჰკითხა პიტმა.

"სადღაც ახლოს. მოგწონთ ფეიერვერკი?" იკითხა ვეგასი და გზაზე აჩერებდა ყურადღებას.

"დიახ, ისინი ნამდვილად ცქრიალა და ლამაზები არიან" უპასუხა პიტმა ღიმილით.

"ეს მშვენიერია" თქვა ვეგასმა და სწრაფად გადახედა პიტის მომღიმარ სახეს.

პეტი აღფრთოვანებული იყო შენობებით და ვეგასით (მაგრამ ეს მხოლოდ მან იცის) მომდევნო ნახევარი საათის განმავლობაში. ვეგასმა ფულის სანაცვლოდ მანქანა სადგომზე გააჩერა და პიტთან ერთად გადმოვიდა.

ისინი გვერდიგვერდ დადიოდნენ, როცა ხელები ერთმანეთზე გადაეხვივნენ. პიტი ცოტათი ყოყმანობდა ვეგასისთვის ხელის დაჭერაზე, რადგან ხალხი იყო.

ხაფანგში  (წიგნი 1)Where stories live. Discover now