Okyanusun Kalbi

3. Bölüm

Aşk okyanus gibidir, yüzmeyi bilen kurtulur, bilmeyen kızgın dalgalar arasında kaybolur.

(30 Temmuz 2021)

Beyaz, üzerinde kırmızı kalpler olan bikinimin üzerine mor askılı elbisemi geçirdim. Yatağımın üzerinde duran deniz malzemelerini bez çantama koyduktan sonra, alt kata inip mor parmak arası terliklerimi ayaklarıma geçirdim. Anahtarı çantama atıp evden çıktım. Kolyem güneşte parlıyordu. Telefonumu cebimden çıkarttım sabah uyandığımdan beri telefonu ilk kez elime almıştım, geçmişten gelen telefonu sessizde bırakma alışkanlığım yüzünden gelen mesajları görmemiştim. Mesajlar uygulamasına girdim genelde internet sitelerinin indirim haberleri gelmişti tek bir mesaj hariç; mesaj lise arkadaşım Darrel'dan gelmişti. Lisede Darrel, Ava, Ares ve ben ayrılmaz dörtlüydük. Kasabadan sadece Darrel kurtulabildi. Bir gece ansızın evden kaçmıştı, ben dahil kimseye haber vermemişti. Ailesi beni suçlamış, biricik sevgili oğullarını benim kaçmaya zorladığımı söylemişlerdi. O zamanlar henüz on sekiz bile olmamıştım Darrel on sekiz olduğu gün herkes uyurken pencereden çıkıp gitmişti. En büyük hayali üniversite okuyup bu aptal sahil kasabasından kurtulmaktı. Ailesi Darrel'i balıkçı olup güzel bir kadınla evlenmesini istiyordu. Bu hayat onun istediği hayat değildi. Balıkları sevmezdi kadınlara da ilgi duymazdı erkekleri severdi.

Mesajı açıp okumaya başladım; Doğum günün kutlu olsun minik deniz kızım. Şuan yanında olamasam da kalbinde bir yerde beni taşıdığını biliyorum. Bu doğum gününü sanki ben varmışım gibi kutla. Gelecek ne gösterir bilemiyorum ama belki bir gün tekrardan buluşuruz ve birlikte doğum günü kutlarız. Seni seviyorum<3.

Telefonumdan takvime baktım 30 Temmuz doğum günüm... Ben bile unutmuşken Darrel'in hatırlaması beni oldukça mutlu etmişti. İçimdeki özlem hissiyle gözlerimin dolmasına izin verdim. Fotoğraf uygulamasına girdim, fotoğraf çektim ve fotoğrafı Darrel'e gönderdim. Anında cevap verdi. ''Gözyaşlarını sil ve kendine çilek ve çikolatalı, ikimizin sevdiği gibi :)'' bende ''Seni seviyorum.'' diye cevap verdim. Darrel ile her zaman akışına bırakırdık. Ona göre hayat senaryomuzu yazan kişi devam ettirirdi ve bizde oynardık. Yüzümdeki tebessümle telefonu cebime koydum, gerçek hayata geçiş yaptığımı fark eden beynim yüzümdeki tebessümü çok hızlı bir şekilde sildi. Sahile giden yolumu pastaneye giden yolla değiştirdim. Sokakta bisiklet süren çocukları gördükçe aklıma eski anılarım geliyordu; Ava'yla sabah erken saatte bisiklet sürmeye çıkardık, Darrel ve Ares'in uyandıkları saat gelince camlarından içeri girip dışarı çıkmaları için zorlardık. Sahilde tüm gün oynadığımız zamanları çok özlüyordum. Darrel'in annesinin beni görüp polisi aramayacağını bilsem sahili bile bırakıp tüm gün sokakta otururdum. Pastaneye geldiğimi fark edince pembe kapısını itip içeri girdim. Mavi bakışlarımı taze pastalar üzerinde gezdirdim. Gözüme güzel gelen birisini seçip paket yaptırdım. Cüzdanımdaki son parayı pastaya vermenin acısıyla birlikte pastaneden çıktım. Sahile doğru yol aldım. Birden birisi gözlerimi kapattı, hızlıca arkamı döndüm. Mavi kısa saçlarıyla karşımda Darrel vardı. Elimdeki pasta paketini yere düşürdüm, mutluluk gözyaşlarımın yüzümde seyahat etmesine izin verdim. Darrel'a sımsıkı sarıldım, oda karşılık verdi.

"Darrie" dedim gözyaşlarım içerisinde. 

"Lavi seni özlemişim." dedi.

Ondan ayrılıp omzuna çokta sert olmayan bir yumruk geçirdim. Beni bu lanet kasabada tek bıraktığı için sinirliydim.

"Acıttı" canı acımış gibi sesler çıkarttı. 

"Beni neden tek bıraktın?" dedim. 

"Öyle gerekti Lavi. En yakın arkadaşımı bırakmam bilirsin."