Duchess From Hell

46

"You bitch!"

Adeliade's scream echoed throughout the whole corner of their mansion. She's screaming on top of her lungs despite the fear that's creeping in her system.

Hindi niya alam kung paano siya nakarating sa lugar na ito. Ang huli niyang naalala ay nakakulong siya kasama ang pamilya sa isang madilim na kwarto and the next thing she knew, she's now standing above their mansion's long stair.

The surrounding is sombre, the seeping moonlight from the glass window is what keeping the place visible yet dusky.

"Hmmm!"

Napalingon siya sa isang sulok when she heard a familiar muffled scream.

Nanlaki ang kanyang mata ng makita ang nakababatang kapatid sa bungad ng pintuan ng kwarto nito, nakatali sa isang silya at nakaharap sa direksyon niya. She's crying and trembling. Like her, Natalie has also no idea how they reach their estate.

"Bitch, magpakita ka, wag kang duwag!"

She shouted.

"Stop shouting Adeliade."

Napatingin si Adeliade sa ikatlong palapag ng kanilang mansyon kung saan nanggaling ang boses ng ama.

Like Natalie, the Marquess was also tied in a chair with Oliver. They are sitting while facing her direction.

Suddenly, her heart thump fast and loud. Her gaze diverted to Natalie then to her father and brother. She's the only one who's tied up near the stair while both her sibling and father were facing her direction. Bumaba ang kanyang paningin sa kanyang suot.

She's wearing a white dress but it's quite old and tacky. The dress is familiar. She have seen it before pero hindi niya alam kung saan at kung sino ang nagsuot.

Dumapo ulit ang kanyang mata sa kinaroroonan ni Natalie at maging ang suot nito ay pamilyar. It's Natalie's dress pero kilala niya ang kapatid, hindi nito sinusuot ang mga bistida nito ng dalawang beses, kaya't marahil ay nagising nalang din siguro ito na iyon na ang suot na dress.

What is this all about? The dress, the scenario is quite familiar.

"La la la...la la la la...la la la la."

Napalingon sa paligid ang magkakapatid ng marinig ang pakantang boses na iyon.

"La la la la...la la la la..."

The singing voice and the click of the owner's shoes echoed.

Nanindig ang balahibo ni Oliver habang papalapit ang tinig na iyon sa kanilang kinaroroonan. Wala siyang ideya kung paano sila nakabalik sa kanilang mansyon pero malakas ang pakiramdam niya na may kinalaman ang babaeng may caribbean blue eyes na nagpakita sa kanila sa madilim na kuwartong kinasasadlakan nila ng ilang araw.

Napalingon siya sa amang tahimik. Hindi man ito nagsasalita ay ramdam niya ang takot nito. Ang buhok nito sa mga braso ay nagsisitayuan at nanginginig ang mga kamay na pilit itinatago sa pagkakakuyok ng mga palad.

"This scene is familiar, don't you think?"

Oliver instantly shifted his gaze to her sister's side. Nanginginig ito at hindi nakagalaw kaya't sinundan niya ng tingin kung saan nakapirme ang mata nito.

A woman wearing an elegant blue dress. Her hair was tied in side braid ponytail.

In a glance, he thought it was Adeliade because of the dress and the hair. Iyon kasi ang paboritong damit ng kapatid at naka side braid ponytail ang buhok ng kapatid palagi.

But his forehead creased when he saw who that person was.

Standing there, in front of Adeliade was their youngest sibling.