Gece Lambası |YARI TEXTİNG

0.9

Selam bebeklerim. Öncelikle geçmiş
Kandiliniz mübarek olsuunn.
Bol bol dua etmeyi unutmayın.
Oyları alalıımm.

Sınır: 15 okunma 5 oy ve 5 yorum.

Hemen elimi dudaklarına götürdüm. Dudakları parmaklarıma değiyordu. Hemen kolundan çekip balkona çıkardım. Abimin balkona gelme ihtimaline karşı kiler bölümüne girdirdim. Kiler çok kalabalıktı ve bize çok dar bir oda kalıyordu. Birbirimize oldukça yakındık. Başımı kaldırarak gözlerine baktım. O bana bakmıyordu. Benim dışında etrafta ki her yere bakıyordu.

"Abinden bu kadar korkuyor musun?"

"Yok ya hiç korkmuyorum. Beraber pavyondan pavyona gidiyoruz. O benim herşeyimi bilir."

"Kesinlikle öyledir."

"Sessiz olsana. Şimdi abim buraya gelicek."

Abim balkona girmişti.

Gözlerim büyüdü ve o anlık birşeyle elimle ağzını kapattım. Balkonun kapısı kapanınca derin bir nefes aldım. Ateş ağzımı aç anlamında hareket yapıyordu. Hahaha ağzını kapatıyım derken burnunu da kapatmışım. Boğulsun inşallah. Çaresizce elimi çektim.

"Keşke boğulsaydın."

"Yaz sıcağında niye ellerin bu kadar soğuk?"

"Sanane be."

Kilerden çıktım ve üstümde ki tozları çırpmaya başladım.

"Gidebilir miyim?"

"Naparsan yap."

Dedim üstümü çırpmaya devam ederken. Balkondan çıkmak için kapıya doğru giderken elinden tuttum ve kendine çektim. Gözlerimiz buluşunca bir kaç dakika birbirimize baktık. Elimi hemen elinden çıktım.

"Bekle biri vardır belki."

Diyip kapıya yöneldim. Kapıyı aralayıp içeriye baktım. Daha sonra dışarıya çıkıp kapıyı suratına kapattım. Hemen koşarak merdivenlere yöneldim. Hızlıca merdivenlerden çıkıp kapıyı kapattım.

Aklıma aşağı da yaşadıklarım gelmişti. Kalbim küt küt atıyordu. Elimi göğsüme koydum. Sonra yatağa oturdum.

Kapı çalınmıştı. Abim gelmişti sanırım.

"Gel."

İçeriye yaban domuz girince yerimden zıpladım.

"Lan sen salak mısın?"

"Sen benim nasıl yüzüme kapıyı çarparsın? Burnum çok acıdı ve elimi kapıya sıkıştırdım."

Kanayan parmağını bana gösterdi. Ayy Allah affetsin.

"Kusura bakma."

Dedim pişman bir ses tonuyla.

"Bak ben senin gibi çocuk değilim. İyice çocuk işlerine karıştırdın beni zaten daha fazlası yeter."

Dedi kızgın bir ses tonuyla. Merdivenden çıkma sesi duydum. Hemen kapıyı kapatıp kitledim.

"Napıyorsun be sen?"

"Sen nasıl bir genç kızın odasına girersin? Hiç tanımadığın halde?"

"Sen nasıl kapıyı kitlersin?"

"Abim geliyor."

Masa da ki sandalyeyi göstererek otur anlamında işaret yaptım.

"Parmağına pansuman yapayım."

Tamam anlamında başını sallayıp sandalyeye oturdu. Acil sağlık dolabımdan Batikon ve sargı bezi çıkardım. Yanına komidinimi çekerek oturdum. Parmağını avucumun içine aldım ve üfledim.

"Bilerek olmadı. Rüzgar çarptı."

Dedim eline Batikon sürerken.

"Ben de buna inandım mi?"

"Bilmem inandın mı?"

Dedim gözlerine bakarak. Biraz cilveleşsem mi diye düşündüm. Ama ben beceremezdim. Elim ayağıma dolaşırdı.

Öksürdüm ve gözümü yeniden eline çevirdim.

"Hiç inanmadım."

"Sana kalmış. Benim sana niye garezim olsun ki? Neden sana zarar vermek isteyim?"

"Çocuklukta oluyor."

"Sen iyi misin ya? Ben lise sonum. Çocuk değilim."

"Çocuksun."

"Yapmıyorum lan sana pansuman. Çık git odamdan."

Dedim yerimden kalkarak. Zaten neredeyse sargı bezini eline sarmıştım. Bundan sonrasını kendi yapabilirdi.

"Çaktık ya. Ruh hastası."

Diyerek odadan çıktı. Bende arkasından yatağa oturdum.

Ama kitabım okunmayınca üzülüyorum. Lütfen birilerine önerir misiniz? Yeniden kandilinizi kutluyorum. Öptüümm🌟