ASLAN AİLESİ (ABİLERİM)

16

"Ne konuştunuz Eda hocayla?" dedi abimle arabaya bindiğimizde.

"Siz ne konuştunuz abi?" dedim ben de gülümseyerek.

"Söylenmiyormuş toplantıda konuşulanlar."

"Bizim aramızdakiler de söylenmiyor o zaman."

"Defne!"

"Efendim abi?"

"Söyler misin bebeğim?"

"Söylemem abi. Sürpriz, görürsün zaten."

🍀🍀

Yarışma günü geldiğinde çok heyecanlı hissetmiyordum. Sarp abim benden bile çok heyecanlıydı. Yarışmanın yapılacağı havuza geldiğimizde Beril ve Yunus'un da heyecanlı olduğunu hissettim.

Ben bozuğum sanırım...

"Hocam bizi o kadar yordunuz ki bugün ağrıdan yüzemeyeceğiz gibi görünüyor." dedi Yunus yüzünü buruşturup esneme hareketleri yaparken.

"Öyle bir yüzeceksiniz ki, kendiniz bile şaşıracaksınız." dedi abim de kendinden emin bir şekilde. Üçümüzün de ilk üçe gireceğine her şeyiyle emindi.

"Hocam! Ben kurbağalama, Yunus sırtüstü, Defne de kelebek yüzecek di mi?"

"Bunu dediğin iyi oldu Berilciğim. Hiçbirinizi en iyi yüzdüğünüz stillerde yüzdürmeyeceğim."

"NE!?" dedik üçümüz de aynı anda.

"Duydunuz. Defne sırtüstü, Beril kelebek, Yunus kurbağalama yüzecek."

"Abi saçmalama!" dedim telaşla. Çünkü benim en yavaş yüzdüğüm stil sırtüstüydü.

"En kötü olduğunuzu düşündüğünüz stillerde bile aslında en iyi olduğunuzu hepinize kanıtlayacağım. Şimdi soyunma odalarına hazırlanmaya."

"Ben aklımı yitireceğim." dedim soyunma odasına geçerken.

"Emin ol sadece sen değil." dedi Beril de.

"Ben ne alaka kurbağalama ne alaka ya!?"

"Son dakika söylemesine ne diyorsunuz peki?" dedim yakınarak.

"Abine sövmek istiyorum sadece Defne, başka bir şey diyemiyorum." dedi Yunus göz devirerek.

"Rezil olacağız herkese. Bunlar köpek gibi çalışıyorlardı, bunun için miymiş diyecekler ya!" dedi Beril de.

"Serbestte kim yüzecek?"

"Sahi, serbest stile kimse yok?"

"Çok konuşmayın hazırlanın!" dedi arkamızdan gelen abim. "Ben her şeyi düşündüm, siz sadece çıkın ve yüzün."

🍀🍀

Yarışma başladığında bizden ilk yüzecek kişi Beril'di. Yapamayacağını düşünüyordu, çünkü her kulüp hangi stilde hangi yüzücüsü iyiyse onu o stile çıkarıyordu. Benim manyak abimse en kötü olduğumuz stillere koymuştu bizi. Beril ve Yunus'a her zaman inancım tamdı ama bu olay hepimizin birbirine olan inancını da kırmıştı.

"BERİL! İnanıyorum ben hepinize, birazcık sizde de bu inancı görebilirsem bizden mutlusu olmayacak buradan çıkarken."

Gözüm tribünlere ilişti ve Eda hocayı gördüğümde gülümseyip zıplayarak el salladım. O da kocaman gülümsemesiyle bize el salladı. Sarp abim nereye el salladığımı anlamak içim döndüğünde gözlerinin kocaman büyüdüğünü ve hızlı adımlarla yanıma yaklaştığını gördüm.

"Eda hocayı siz mi çağırdınız?"

"Sürprizzzz!" dedim ben de gülerek.

"Bunu sonra konuşacağız Defne."

Beril'in yarışı başladığında kalbimiz ağzımızda atıyordu ve işin tuhaf kısmı abimin haklı çıkmasıydı. Beril ikinci, Yunus da birinci olmuştu.

Sıra bana geldiğinde benim de kendime olan inancım artmıştı ama sonucum kesinlikle bir hayal kırıklığıydı. Dereceye bile girememiş dördüncü olmuştum.

Havuzdan çıkıp diğerlerinin yanına gittim.

Abimin gözlerinde hayal kırıklığı yoktu, kızgınlık yoktu, üzgünlük yoktu. Gülümseyerek karşıladı beni.

"Serbest stilde sen yüzüyorsun Defne."

"Ben bu özgüven düşüklüğüyle bir şey yapamam abi, diğerlerinden biri yüzsün."

"Abi derken? Hocana karşı mı geliyorsun?"

"Kulüp yerin dibini görür, gereği yok. Yüzsünler işte abi."

"Hazırlan başlamak üzere."

Abime söz geçiremeyeceğimi anlayınca içimde gram heves ve istek olmadan hazırlandım ve yarışa çıktım. Son turu bitirip kafamı sudan çıkardığımda birincilikte ismimi duymam şok geçirme sebebiydi. Çünkü birinci olmak için çaba göstermediğimden beklemiyordum.Gülümsedim, sudan çıktım ve abimlerin yanına gittim. Beril bana sarılırken Yunus gülümseyerek bana bakıyordu.

Abim yanımıza yaklaştı.

"Aferin bebeğim, sonuç ne olursa olsun başım dik olacaktı. Ve şimdi bizi şampiyon yaptınız."