Pregnant Diary | Hyunlix [Omegaverse] ✓

"6. Hafta"

✧

6 hafta

Altıncı haftaya girdiğimin ilk günü, artık hamilelik duygusuyla tamamen bağdaşmıştım. Kabullenmiş, uysal bir şekilde içimde büyümene adapte olmuştum.

Zaten unutsam bile, aniden gelen bir öğürme hissi hemen seni hatırlatıyordu bana, minik oğlum. Evin her yerinden poşet fırlıyordu artık. Çünkü bununla barışmış ve sürekli banyoya koşmaktan bıkmıştım.

Hyunjin de, garip bir şekilde bana ayak uyduruyordu aslında. Belki bunu düşünmem bencilce ama sebebi ne olursa olsun, Hyunjin'in üzerime titremesi hoşuma gidiyordu. Hamile olmam yüzünden ya da değil, pek emin değilim. Ama zaten bana iyi davranıyordu, şimdiyse çok değişmişti.

Evin orasından burasından fırlayan kusmuk poşetlerine bile gülümseyerek bakıyordu.

✧

6 hafta, 1 gün

Hyunjin işten geldiğinde, salonda onu bekliyordum ama uyuya kaldığımı fark etmedim. Beni kucağına alırken yavaşça araladım gözlerimi. Kollarımı ona yardımcı olmak için boynuna dolarken, belimden sımsıkı tutuşunu hissedebiliyordum.

"Geldiniz mi?" Diye sordum, uyku akarken çatlayan sesimle.

"Geldim. Yorgun musun?"

"Hayır, öylesine kestiriyordum."

Hyunjin cevap vermedi. Bir yandan beni kucağında odamıza götürürken, alnıma ufak bir öpücük kondurdu.

Midem bulanıyordu. Hyunjin'in üstünde bir koku vardı. Ne olduğunu bilmiyordum ama midemi bulandırıyordu. Bu anı ne kadar bozmak istemesem de, ne yazık ki yatak odasına kadar dayanamadım. Tuvaletin önünden geçerken onu durdurdum.

"Şoför bey." Dedim kıkırdayarak. "Müsait bir yerde inecek var."

Hyunjin bir bana, bir de tuvalet kapısına baktığında güldü. Beni yavaşça yere koydu, tuvalete girerken bana eşlik etti.

Gelmesini, beni o halde görmesini istemiyordum pek tabi. Şimdiye kadar onun yanında hep süslenip püslenmiş, ne kadar güzelsem daha fazlasını olmaya çalışmıştım. Son bir haftadır ise, ne kadar boktan halim varsa hepsini görmüştü.

Yine de, yüzündeki gülümseme daha samimiydi.

Ben klozete eğilirken, eliyle sırtımı okşuyordu. Sonunda midemdeki her şeyi boşalttığımda, her tuvalet davasının sona ermesinde birbirimize attığımız bakışı attık.

Hyunjin'in yüzünde tebessüm eder, sevimli bir ifade vardı. Benimse yüzümde mahçup ve sevimli bir dudak büzme...

"Ne istersin, sevgili eşim?" Dedi, terden ıslanmış alnımı havluyla silerken.

"Patates."

"Kızartayım mı?"

"Şey..." Başımı utanarak öne eğdim. "Kızartma çok kokar. Aslında... Beni yargılamayacaksanız... Çiğ yemek istiyorum..."

"Ne?" Hyunjin, bu duruma epey bir eğlendi. Ama bu benim suçum değildi ki? Hepsi senin suçundu, minik bebeğim.

Sadece bu da değildi... Bana toprak aşerttiğin günü hiç unutmayacağım.

✧

6 hafta, 2 gün

Son birkaç gündür vücudumda aşırı bir yorgunluk durumu vardı. Ama bugün, gerçekten hiç uyanamayacakmışım gibi hissettirdi. Öğlene doğru, anca kendime gelebildim.