Pregnant Diary | Hyunlix [Omegaverse] ✓

"7. Hafta"

✧

7 hafta

7. Haftanın ilk gününe, daha doğrusu gecesine açtım gözlerimi. Eşim, Hyunjin'im yanımda uyuyordu. Yüzü ifadesizken, derin uykudayken bile nasıl güzeldi. Acaba o da gece uyandığında benim yüzüme bakıyor, benim gibi düşünüyor muydu?

Bilemezdim, ama bir yandan da çok merak ediyordum.

Yine de, Hyunjin'i uyandırmam gerekiyordu. Parmağımın ucuyla yavaşça omzuna dokunduğumda, gözlerini araladı. Ona gülümseyerek baktığımı gördüğünde, o da gülümsedi. "Uyku mu tutmadı?" Diye sordu. Sesi uykuluydu, çok hoşuma giden bir doğallığı, mahmurluğu vardı.

"I-ıh." Yüzümü yastığa sürterek sağa sola salladım. Ellerim, yavaşça Hyunjin'in yanaklarına çıkıyor, parmak uçlarımla hafifçe dokunuyordum.

Hyunjin kafasını sakince çevirdi, elimin içine küçük bir öpücük kondurdu. Sessiz, sakin bir öpücüğün kalbimi patlatırmışçasına attıracağını tahmin etmezdim. Hyunjin sadece kendisini değil, beni de bana tanıtıyordu belki de.

Yattığım yerde kıkırdadığımda, biraz yüzüme yaklaştı. "Gün içinde çok uyuyorsun. Sonra gece uyuyamıyorsun böyle." Dedi ağzımın içine fısıldayarak.

Parmak uçlarım, hala nazikçe Hyunjin'in yanaklarında, kulaklarında, saçlarında geziniyordu. "Sana Hyunjin diyebilir miyim?" Diye sordum, ne kadar tatlı olunabilirse o kadar tatlı olmaya çalışarak.

"Geçen gün..." Dedi Hyunjin iyice yaklaşarak. "...seni öpmüştüm." Tekrardan, aynı şekilde, ağır ağır, hissettirerek öptü dudaklarımdan. Alt dudağımı emerken, dili hafifçe dişlerimi, dilimi okşarken hissediyordum tüm sıcaklığını, dudağımı karıncalandıran, kasıklarımı uyuşturan o hissi. Dudaklarımız ayrıldıktan sonra, devam etti. "Ardından sana bir şey söylemiştim, hatırlıyor musun?"

"Beni böyle öptükten sonra... Hafızam tamamen gitmiş gibi hissediyorum..." Dedim fısıldayarak. Ağzımı kapatır kapatmaz, sözlerimden pişman olmuş bir şekilde utanmış, başımı öne eğmiştim pek tabi.

Ama bu durum, Hyunjin'i gülümsetti. "Bu aralar biraz dürüstsün." Dedi. Bundan şikayetçi olmadığı çok açıktı. Derin bir nefes aldı, tekrardan söze girdi. "Bana istediğin gibi seslenebilirsin. Hadi uyuyalım artık."

"Şey..." Asıl uyanma sebebim, beni baskılıyordu. Hyunjin'e söyleyip söylememe konusunda kararsızdım, ama şimdi hiçbiri şey doğru düzgün düşünemiyordum. "...çişim geldi."

Hyunjin dikkatle konuşmamı beklerken, söylediğim şey karşısında kendini tutamayıp gülmüştü. "Çişin mi var?"

"Evet."

"Götüreyim mi?"

"Yok, kendim giderim. Sen de bana cacık yapar mısın?"

"Cacık mı?" Hyunjin, bu sefer daha da şaşırdı.

"Evet... Ayranın içine salatalık rendeleyip... Tuz ve nane katman gerekiyor. Yapabilir misin?"

"Elbette."

Hyunjin mutfağa giderken, ben de lavoboya koyuldum. Kendim de cacık yapabilirdim, ama Hyunjin'den istemek, onun elinden yemek kulağa daha hoş geliyordu.

✧

7 hafta, 1 gün

Mide bulantılarım hala devam ediyordu, üzerine bir de idrar sorunum başlamıştı. Evet, doğru okudun, idrar sorunu.

Bir saat içerisinde, iki defa bile gidiyordum bazen. Gece sürekli lavobo için uyanıyor, sık sık susuyordum. Mesanemi bir stres topu gibi sıktırdığına emindim. Hala elin yoktu, parmakların bile yoktu. Yaban mersini büyüklüğünde, küçük bir toptun aslında.