Pregnant Diary | Hyunlix [Omegaverse] ✓

"21. Hafta"

✧

Okumaya başlamadan önce oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen ♡

✧

21 hafta

Evet, elbette öyle çok büyük bir sorun yoktu. Bunun olacağını biliyorduk. Hamileliğin sonuna geldikçe vücudum daha bir güçsüz düşecek, bebek tüm enerjimi alacaktı.

Karnım iyice büyüdüğünden, nefes alıp verme işi gittikçe zorlaşıyordu. Henüz bir kabak boyutunda olsan da, sağlıklı bir kabaktın işte. Minik kabak... Kabak kızartması...

Zaten bu haftanın başında mutlaka şeker ölçümü için hastaneye gitmemiz gerekiyordu, biraz dolaylı yoldan uğramıştık işte.

✧

21 hafta, 1 gün

O geceyi hastanede serum yiyip toparlanmaya çalışarak geçirdikten sonra sabah kanımı aldılar. Yapılan ölçümün sonucu birkaç saate çıkacağından, doktordan izin alarak hastanenin bahçesine çıktık. Nefes almakta zorlanıyordum, hava almak istemiştim.

Eşimin kolunda, ince bir hırkayı omuzlarıma atmıştım. Gece çok terlediğimden mavi çiçekli hastane geceliklerinden birini giymiştim. Hyunjin de dün geceki eşofmanlarıyla beni tutuyor, yürümeme yardımcı oluyordu.

"Oturalım mı?" Diye sordum kenarda boş bir bank gördüğümde. Tabi, hemen o tarafa yöneldik. Bir kolumdan baban tutarken, öbürünü bankın sırtlığına dayadım. Kas ağrısından, artmış vücut ağırlığımdan dolayı oturup kalkmak bile çok çileliydi.

Yaşlı amca sesleri çıkartarak sonunda oturmayı başardım. Hyunjin hemen yanıma oturdu, elini arkadan omzuma doğru attı. Hissettiğim sıcaklıkla başımı onun omzuna doğru yasladım. Onun tarafında kalan elimi Hyunjin tutarken, boşta kalan elimi de karnımın üzerine koydum.

Bir süre, sessizce oturup sıcak yaz sabahının sessizliğini dinledik.

Sessizliği bozan, ben olmuştum. Hyunjin'den yayılan ıslak toprak kokulu rahatlatıcı feromon neredeyse beni uykuya daldıracaktı. "Beni rahatlatmaya mı çalışıyorsun?"

"Hm?"

"Gerek yok..." Tutuştuğumuz elimize baktım, baş parmağımı oynatarak elini sevdim. "...gergin değilim. Hiçbir şey de düşünmüyorum."

"Değil misin?"

"Yok. Olsam da ne değişecek ki..." Onu üzmemek için sözcüklerimi düşünerek seçmeye çalışıyordum. "Düşünmeyelim bunları. Bekleyip ne olacağını görelim."

"Haklısın." Omzumdaki eliyle omzumu sıvazladı.

"Koku yaymayı kes cidden uyuyakalacağım. Sonra kucağında taşırsın beni bak."

Hyunjin şakağıma bir öpücük kondururken gülümsedi. "Sorun olacağını sanmıyorum."

"Çok kilo aldım."

"Hala miniciksin. Biraz karnın çıktı diye kendini çok ağır sanma." Çenemden tutup yüzümü kendisine doğru çevirdi, gülümseyerek dudaklarıma ufak bir öpücük verdi. "Hala benim minik Felix'imsin~"

Hastane bahçesinde, baban böyle bir hareket yaptığında elbette kulaklarıma kadar kızarmıştım. "İnsanlar var..."

"İnsanların bu kadarını sorun edeceğini düşünmüyorum. Hamile eşime ufak bir öpücük vermem neden sorun olsun ki..."

Cevap vermedim. Gülümsemem, kızarık yüzüm, tebessümüm her şeyi gösteriyordu. "Geçelim mi?" Diye sordu kısa bir süre sonra. "Ellerin soğumuş."