KÜLLERİNDEN DOĞAN ATEŞ +18

8 ve 9. Bölüm Cehennem Ateşi

(Yorum yazmayı ve oylama yapmayı unutmayın... iyi okumalar♡♡♡)

Şarkılar;

Sarı Kurdeleler- Model
This I Love- Guns N' Roses
Impossible- James Arthur

(Yazardan not: Instagram hesabım çalındığı için 2-3 gün depresyondaydım. Bütün umutlarımın ve hayallerimin artık bittiğini düşündüm. Benim o hesabı açmamın tek nedeni elimde bir kitabımın olması ve onun bir okur kitlesi olmasıydı. Çünkü yayın evleri kitlesi olmayan kitapları basmıyor. Ben de kendime ve herkese güvendim. Sonucunda 2 yıldır uğraştığım hesabım çalındı. "Neden hep kötüler kazanmak zorunda?" diye düşündüm. Yanlış insanlara yanlış değeri vermiştim.

Eskiden tiktokta sevdiğim dizilere edit yapıyordum ve hesabı kapatmıştım. Yani diziler artık sarmadığı için girmiyordum. Bu seferde şansımı orada denemek için girdiğimde 22,1 bin takipçim olduğunu gördüm. Bir de YouTube hesabım vardı. Ona da birkaç yıldır video atmıyordum ama 37,5 bin takipçim vardı. YouTube da keşfete düşeceğimi düşünmediğim için tiktokla devam etmek istedim. Bu da bir umut oldu bana.

"Merdiven basamaklarını tırmana tırmana karanlığıma gün ışığı açtıracaktım." İnstagram hesabımı geri alabilmek için her şeyi yapardım. Eğer çalınmamış olsaydı şu an 10 bin okunmam bile olurdu :( Benim hedefimde bu. Yemin ederim Alev'le aynı kaderi paylaşıyoruz. Emek verdiğimiz her şey yok oluyor...

Bana destek olduğunuz için çok teşekkür ederim. Yorum yazıp duygularınızı belirtmeyi unutmayın. İyi okumalar ♡♡♡)

(Not: Yer-mekan isimleri ve olaylar hayal ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur. Kısacası tamamen sallamadır.)

'Yalnız olmayı severdim ama yalnız bırakılmak can acıtıyordu.'

Yanlış karar vermek tecrübe edinmenin anahtarıdır derler. Yoksa iyi kararlar veremezdik. Zaten iyi kararları tecrübe edine edine verirdik, o tecrübeleride kötü karar verdikten sonra. Kötü kararların sonucunda insan ölmek istiyordu. Çünkü farkındaydı, bu çok acıtıyordu.

Ben hâlâ verdiğim kararı düşünürken heyecandan kalbim sıkışıyordu. Ama sonuçta bu hayatı güzelleştirmek için feda edecektim yıllarımı. Kötü karar verecek tecrübe edinecektim. Zihnim acaba nasıl olurdu dermiş gibi bazı hayallere dalıyordu.

Hayallerimde elimde benzin bidonuyla birisinin evine gidip orayı ateşe veriyordum. Korkutuyordum, adamların haykırışlarını hayal olsa dahi duyabiliyordum. Hayalimde beklemediğim bir diğer şey ise itfaiyecilerdi. Yangından sonra sanki bir daha yangın çıksa Agir'i tekrar görecekmiş gibi hissediyordum. Burası küçük bir adaydı. Toplam sadece 2-3 tane itfaiye müdürlüğü vardı. Bu beni korkutuyordu işte. Ya onu tekrar görürsem ve o beni tanırsa...

Ona adımı söylemiştim, yangında beni tanırsa büyük sorunlar doğurabilirdi. Dahası o bir memurdu. Agir beni görüpte tanırsa ihbar ederdi. Örgüt ona da musallat olurdu. Bunları düşünen ve o kehribar gözleri önüme koyan zihnim Eymen arabanın frene bastığında sallanmıştı. Neden böyle şeyler düşündüğümü de bilmiyordum. Zaten onu bir daha görmem saçmalık olurdu. Onca itfaiyeci varken o mu beni görecekti?!