ALESKA

1.Bölüm " Başlangıç "

Merhaba 💙

Çok eskiden beri aklımda olan o  

kurguyla karşınızdayım.

Umarım beğenirsiniz...

Oy vermeyi unutmayın

Kitaba başladığınız tarihinizi yazar mısınız başlamadan önce.

......
" Deniz uyan " diyerek odaya daldım. Deniz beyaz yorganını kafasına kadar çekmiş bir şekilde uyuyordu. Hemen yatağına doğru adımladım ve yorganı kafasından çektim.

" Alo kızım kime diyorum ben hadi kalk. Bir insan bu kadar ölü gibi uyuyamaz ya."

Deniz birşeyler mırıldanarak uyanmaya başladı. "Tamam uyandım" dedi uykudan yeni uyandığını belli eden ses tonuyla. "Tamam ben elimi yüzümü yıkayana kadar sende kalk şu yataktan."Diyerek odadan çıktım.

Lavaboda işimi hallettikten sonra Denizde çoktan yataktan kalkmış beni bekliyordu. Beraber kahvaltı hazırlamaya başladık.

"Ben bugün annemlere gidicem geçen hafta sonunda gitmeyince babam biraz kızdı. Gidip gönlünü alayım." dedim. Bir yandan domatesleri doğruyordum.

"Tamam benimde bir iki işim vardı onları hallederim ." Dedi Deniz.
... 
Kahvaltımızı ettikten sonra hemen hazırlanmaya başladım. Mavi kot pantolon ve beyaz bir crop giydim. Askılıktanda hemen deri ceketimi alıp üstüme geçirdim.

"Deniz ben çıkıyorum." diyerek kapının önünde içeriye doğru seslendim.

"Tamam dikkatli ol."

"Tamamdır." dedim ve çıktım evden. Bir taksi çağırdım. Taksiciye konumu söyledim ve arkama yaslandım. Yaklaşık yarım saat sonra eve vardım. Zili çaldım ve yardımcımız Aysel abla gülümseyerek kapıyı açtı.

" Hoşgeldiniz Melis hanım."

"Hoşbuldum Aysel abla. Nasılsın?"

"İyiyim Melis hanım. Siz nasılsınız?"

"İyiyim abla. Annemler salondalar mı?" Diyerek içeri girdim.

"Evet Melis Hanım salondalar." Deyince hemen adımlarımı salona yönlendirdim.

Hafta sonu olduğu için babam evdeydi. Onu salonda tekli koltuklardan birinde otururken buldum. Elindeki tablete bakıyordu. Attığım adım seslerini duyunca bakışlarını tabletin den kaldırıp bana çevirdi.

" Ooo kimler gelmiş." diyerek elindeki tableti yanındaki sehpaya bırakıp koltuktan kalktı ve kollarını açarak bana doğru ilerlemeye başladı.

"Merhaba babacığım." Diyerek kollarının arasına girdim hemen.

" Merhaba güzel kızım hoşgeldin. Özlettin kendini." Dedi kollarını cözerken.

" Hoşbuldum babacığım. Bende sizi özledim. Dersler çok yoğundu bu aralar. O yüzden fırsatım olmadı gelmeye."

" Tamam tamam geç hadi " dedi koltukları göstererek. Sırt çantamı sırtımdan çıkarıp hemen koltuğa oturdum.

O sırada Aysel abla da ceketimi almak için yanıma gelmişti.

"Aç mısınız? Bir şeyler hazırlamamı ister misiniz?" Dedi. " yok abla sağol " diyerek cevapladım. Aysel abla salondan çıkarken babama döndüm.

" Eee baba nasılsın? Annem nerede?" Dedim.

" İyiyim kızım bildiğin gibi işte. Annen de bahçede çiçekleriyle uğraşıyordu."

"Anladım. Baba bide şey dicektim sana ya benim bir aralar bir müzik kutum vardı hatırlıyor musun?" Dedim babama.

"Hatırlıyorum kızım da nereden çıktı şimdi bu? Bozulmuştu o."

" Ya evet bozulmuştu da ben onu yaptırmak istiyorum."

"Melis ne gerek var yenisini al işte." Dedi babam umursamazca.

" Olmaz baba Deniz'in hediyesiydi. Yaptırmak istiyorum işte. Ne zamandır aklımda." Dedim babama kararlı bir ses tonuyla.

" E iyi yaptır o zaman ne diyeyim." Deyince  gülümsedim.

"Bahçedeki kulübenin içindeki kutuların birindeydi diye hatırlıyorum. Orada mı?"

" Evet orda olması lazım. Bu arada Deniz nasıl?"dedi babam. Onlarda Deniz'i çok severlerdi. Neredeyse ellerinde büyümüştü Deniz. Çok uzun süredir beraberdik. Altı yaşından beri hiç ayrılmadık. O zamanlar ikimizde yetimhanedeydik.

Annem ve babamın o zaman durumu çok kötüymüş. O yüzden beş yaşında beni yetimhaneye bırakmak zorunda kalmışlar. Bir gün kaldığım odaya yeni bir kız gelmişti. Siyah saçlı ve mavi gözlü bir kızdı. Çok ruhsuz bakıyordu etrafa. İlk gün benimle hiç konuşmamıştı. Ben ona kendimi heyecanlı heyecanlı tanıtırken o sadece ismini söylemişti. Ona " Annemler beni buradan yakında alacak ama o zamana kadar arkadaş olalım mı?" Demiştim. Bana sadece öylece bakmıştı. "Seni ne zaman alıcaklar peki?" Demiştim. Ve ilk defa gözlerinde bir duyguyla bana bakmıştı. Acı. "Onlar beni hiç bir zaman almayacaklar. Onlar artık yok "dedi mavi gözleri dolu doluyken.

O günden sonra ailem beni sekiz yaşında yanlarına alana kadar her zaman beraberdik. Daha sonrasında da hiç kopmadık.

"İyi oda baba her zamanki gibi" dedim babama.

Güzel der gibi kafasına salladı. " Neyse babacım ben anneme bakayım sonrada müzik kutumu bulayım." Diyerek ayaklandım.

" Tamam kızım."

Bahçeye çıktığımda sol taraftaki çiçeklerle uğraşan annemi gördüm. Arkası dönüktü. Ona doğru yürüdüm. Tam arkasına geldiğimde arkadan beline sarılıp " Ne yapıyorsunuz Nursena hanım " dedim.

" Ay kızım neden sessiz sessiz geliyorsun ödümü kopardın." Dedi bana dönerken. Güldüm tatlı tatlı.

"Nasılsın Annem " dedim içli içli.

"İyiyim kuzum sen nasılsın? Hoşgeldin" dedi yanaklarımdan öperken.

"İyiyim annecim hoşbuldum. Hem sizi göreyim dedim hemde kulübeden müzik kutumu almaya geldim."Dedim.

"İyi yaptın annecim. Müzik kutusunu ne yapacaksın?"dedi.

"Yaptiricam anne."

"E iyi madem " dedi çok sorgulamadan.

"Ben gidip bulayım şunu anne " dedim ve yanından ayrıldım annemin.

İki katlı bahçeli evimizin arka bahçesine doğru yürüdüm. Geniş kulübenin içine girdim. İçinde biraz ilerledikten sonra önümdeki raflara doğru yöneldim. Biraz karanlık olduğu için cebimden telefonumu çıkarıp el fenerini açtım.

Raflara doğru bir adım daha atacakken ayağımın altındaki tahtalar da bir yere takıldı ayağım. Feneri yere doğru tuttum ve hafif yerdeki tahtaların aralarının kırık olduğunu fark ettim. O kırktan açık renkli,gümüş bir şeyin parladığını fark edince eğilip elimle daha fazla açtım. Ve elimi uzatarak oradaki parlayan şeyi aldım.

Üstünde gri parlak detayları olan bir albümdü.

Bölüm sonu.

İlk bölümü nasıl buldunuz?

Sizce albümün içinden ne çıkacak?

Sizce kurgu nasıl ilerleyecek?

Oy vermeyi ve yorumlarınızı benle paylaşmayı lütfen unutmayın.

Yeni bölümde görüşmek üzere.

Hoşçakalın 💙