Delinin Biri/Barış Alper Yılmaz

01

Bu kitabı okumadan önce Zanioloya yazdığım kitabı okuyun çünkü oradan bir karakteri bu kitaba ekledim, kim diye sorarsanız İzgiyi ekledim

Biliyorsunuz o kitapta Barış ve İzgi flörttü ama sevgili değillerdi, aklıma İzgi geldi bende ekleyiverdimm

&

"hadi ama Eda, gerçekten mızıkçılık mı yapacaksın?" gözlerimi Anıl'a çevirdim, Anıl benim en yakın arkadaşlarımdan biriydi

"Bunu sana 1 haftadır söylüyorum ve hâlâ söylemekteyim Anıl, ben maç izlemeye falan gelmek istemiyorum!" Anıl ünlü biriydi ve Galatasaray oyuncuları ile çok yakın arkadaştı

"tek başıma giderim ben de o zaman" Dedi, sesine bakılırsa yine trip yiyordum, koca bir iç çekip ayağa kalktım

"tamam, geleceğim" dediğimde Anıl resmen havalara uçacak gibiydi, bir kafede oturmuş saatlerdir aynı şeyleri konuşmaktan bıkmıştım

"evine bırakmamı ister misin?" kafamı olumlu anlamda salladım, beni o buraya getirmişti ve o götürecekti

*

"şu stadyum'un güzelliğine bak kızım, ben böyle güzel şey görmedim hayatımda" Anıl'ın baktığı stadyum'a baktım, futbol ile alakam yoktu ve takım tutmuyordum

"bana ne bundan Anıl, maçını izle de bir an önce uzaklaşalım şu sıkıcı yerden" Anıl bana dönüp göz devirdi

"Senin gözlere baktıralım bir ara"

Anıl bizim için en önden yerler seçmişti, her şey çok net gözüküyordu, Galatasaray oyuncuları antrenman yapıyordu, Anıl'a baktığımda birisine göz kırptığını görmüştüm, baktığı yere bakınca bir oyuncu ile birbirlerine bakıyorlardı

Adam hafif dalgalı saçlı, sarışın biriydi, gözleri kahve tonlarında gibiydi, adamı süzdüğümde her şeyinin kusursuz olduğunu fark etmiştim

o an adam ile göz göze gelmiştim, gözlerimi hızlıca Anıl'a çevirdim

"Anıl o adam kim?"

"sarışın olandan mı bahsediyorsun?" kafamı olumlu anlamda salladığımda Anıl gülümsedi "adı Barış Alper Yılmaz"

"anladım"

Maç başlamıştı ve maç boyu gözlerim sadece adının Barış olduğunu öğrendiğim çocuktaydı, mükemmel bir vücuda sahipti, bütün kızları büyülüyor gibiydi

"Eda, maç bitti. takımdakiler ile tanıştırayım mı seni?"

"olur aslında" dedim, Anıl ile beraber oradan ayrıldık ve stadyumun içerisine girdik, biraz yürüdükten sonra soyunma odası olduğunu anladığım bir kapının önüne gelmiştik, Anıl kapıyı tıklayıp içeri girdi ve beni de peşinden sürükledi

"napıyorsunuz lan?" diye sordu Anıl, takımdakiler onu gördüğünü sevinmiş gibilerdi

"iyiyiz de, sen bizi izlemeye gelir miydin ya?" diye sordu Kerem, Kerem Aktürkoğlunu tanıyordum çünkü her İnstagram'a girdiğimde bir şekilde önüme çıkıyordu

"tek başıma maç izlemeyi sevmem ben, yanımdakini bile zor ikna ettim" deyip bana baktı Anıl, soyunma odasındaki herkes bir anlığına bana bakmaya başlamışlardı