Mahimbing akong natutulog nang bigla na lamang may kumatok dahilan para magising ako. I looked at the clock beside the bed and saw that it's still 1:00 am. Who the hell is knocking this early. Nakaramdam ako ng kaunting inis. Dapat worthy 'yung kailangan niya. That someone definitely disturbed me in my sleep right now.
I stood tiredly while touching my eyes to know kung meron bang yellowish stuff. I was walking slowly to the door. Inis kong binuksan ang pinto. Nagulat ako nang bumungad sa harapan ko si Sander na nakasuot ng pantulog habang nakangiti. Nakatingin lang ako sa kanya habang nakataas ang isa kong kilay.
"Bakit ka ba nandito?" Medyo irita kong tanong sa kanya.
"I told you that I'll come." He replied and rushed to go inside my house. Hindi nga man lang nagpaalam na papasok na siya sa bahay. Isinara ko na lang ang pinto bago ko siya masamang tiningnan.
"This early? Are you kidding me?" Giit ko.
"hmm." He nodded. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin sa kanya. I sighed and sat on the couch. Tiningnan ko siya ng masama. Sa totoo lang hindi ko talaga mabasa laman ng utak nito.
"So anong gagawin mo dito? Bakit may dala kang unan?"Tanong ko sa kanya. Nakatayo lang siya malapit sa pintuan na nakangiti.
"Sleepover." He casually said. Napapikit na lamang ako sa inis dahil hindi ko matanggap na 'yan talaga ang dahilan ng pagpunta niya rito.
"Are you okay bro? May bahay ka. Bahay ko 'to kaya bakit kailangang dito ka pa matulog?" Saad ko.
"Because I want to." He chuckled a little bit. "C'mon, it's just a sleepover. It's not a big deal." He acted cool. There's nothing cool about you Sander.
"Bahala ka nga. Inaantok pa ako. Matulog ka nalang kung sa'n mo gusto." Giit ko't tumayo na. I was walking tiredly papunta sa kwarto kaya hindi ko na nakita ang dinadaanan ko dahilan para muntik na akong madapa.
But he caught me. He wrapped his arms around my waist. Napatingin ako saglit sa kanya bago tumayo ng maayos.
"Thank you." pagpapasalamat ko kahit antok na antok na ako.
"I'll sleep in your room." He uttered. Hindi ko nalang siya pinansin at pumasok na ako sa kwarto ko. Naramdaman ko naman siyang sumunod sakin.
Pabagsak kong inihiga ang katawan ko sa kama. I'm so damn tired dahil sa kakaiyak ko kanina pagkatapos dadagdag pa 'tong isa. Tumalikod ako't ipinikit ko na ang mga mata ko. I felt the side of my bed shrank. It only means na tumabi siya sa'kin. I don't really care kung saan siya matutulog. What I want right now is just to sleep.
"Hey, are you still awake?" He suddenly asked. I stayed silent and didn't talked. Bumalik ako rito para matulog hindi para makipag-usap. Why is he so talkative.
"I know you're still awake." He repeated again.
Lumingon na ako sa kanya. Nakapatong lang ang ulo niya sa kamay niya while his elbow is resting upward on the pillow. He looked at me smiling.
"Did you come here just to bother me?" I uttered irritatingly.
He chuckled."Maybe no, maybe yes." He replied, smiling.
"You're just lonely. Wala ka sigurong magawa." I whispered but it was enough for him to hear it. I closed my eyes in front of him and didn't bother to talk.
"I have lots of things to do." He shared.
"Then why come here?" I asked in a low tone while still closing my eyes.
![](https://img.wattpad.com/cover/309600202-288-k86423.jpg)
BINABASA MO ANG
Intertwist (Boy's Love)
RomansaWe love to live and we love to be happy but if this love is unrequited, will love still continue to reign? Gray Marson lived his life alone however, he can still say that even if he's alone, he's not lonely. Kontento na siya sa buhay niya. Even thou...